ΝΙΚΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ – Για μια συντροφιά ανάμεσα μας

Σήμερα τέλειωσα ακόμη ένα βιβλίο, μου το χάρισε η φίλη μου η Μαρία για τη γιορτή μου. Τελευταία οι φίλοι μου χαρίζουν πολλά βιβλία. Αυτό είναι καλό και κακό: Καλό γιατί με σκέφτονται και ξέρουν ότι αυτό είναι το πιο ευπρόσδεκτο δώρο και κακό γιατί διαβάζω βιβλία που δεν τα έχω επιλέξει απολύτως και εκνευρίζομαι, χάνω χρόνο από τα βιβλία που θέλω πραγματικά να διαβάσω. Αυτό, εν πάσει περιπτώσει δεν ήταν έτσι, γιατί η Μαρία με ρώτησε ποιο βιβλίο θέλω.
Είναι λοιπόν το “Για μια συντροφιά ανάμεσα μας” του Ν. Θέμελη. Μια και είχα διαβάσει την τριλογία, και μου είχε αρέσει πολύ, είχα υψηλές προσδοκίες. Όμως απογοητεύτηκα. Αυτό το βιβλίο μου φάνηκε πολύ σύντομο, ότι ο συγγραφέας ήθελε να ξεπετάξει ένα βιβλίο και δεν το δούλεψε πολύ. Το ιστορικό υπόβαθρο ειδικά που στα άλλα βιβλία του ήταν πλούσιο, σε αυτό είναι πολύ περιορισμένο. Οι ήρωες δε, δεν αναπτύσσονται δεν είσαι σίγουρος ότι τους ξέρεις παρόλο που είναι αρκετά προβλέψιμοι και κλισαρισμένοι. Ναι, αυτό είναι: δεν είναι ήρωες αυτοί αλλά καρικατούρες, στερεότυπα μιας εποχής που γίνονταν μεγάλες ανακατατάξεις στην Ευρώπη. Τώρα σταματάω, θα συνεχίσω αργότερα γιατί ήρθε η Μαρία. Καλά Χριστούγεννα σε όλους!