ΕΝΤΜΟΝ ΡΟΣΤΑΝ – Σιρανό, Ο Ποιητής με τη μεγάλη μύτη

Είμαι στη μέση ενός ελληνικού μυθιστορήματος μέχρι να το τελειώσω όμως θέλω να μοιραστώ τη χαρά ενός άλλου βιβλίου, παιδικού. Το πήρα χθες το βράδυ και διαβάζοντας το σημερα το πρωί, συγκινήθηκα πολύ. Είναι τόσο καινούργιο που δεν υπάρχει εικόνα, και το σκάνερ είναι χαλασμένο.- Update: ορίστε και εικονίτσα.
Το βιβλίο λέγεται «Σιρανό» και είναι μια παιδική διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος από τον Ται-Μαρκ Λε Ταν και εικονογράφηση της Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ (εκδόσεις Μεταίχμιο). Η εικονογράφηση είναι άλλωστε αυτή που με καθοδήγησε μια και είναι η εικονογράφος που έκανε τις “Πριγκίπισσες” και τον “Ερωτευμένο” (γι αυτό άλλη φορά).

Το κείμενο είναι πολύ μικρό αλλά νομίζω ότι καταφέρνει να πιάσει την ουσία του θεατρικού έργου (το οποίο δεν έχω διαβάσει – ακόμη). Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ είναι ότι δεν εξωραΐζει τις καταστάσεις, λέει ας πούμε: «Τα κορίτσια ήταν όμορφα, αλλά δεν πλένονταν σχεδόν ποτέ. Τα αγόρια δε χαμογελούσαν γιατί στα είκοσι τους είχαν ήδη χάσει όλα τους τα δόντια». Δίνει έτσι αφορμή στα παιδιά να ρωτήσουν γιατί και ν’ανοίξει έτσι μια μεγάλη συζήτηση. Μιλάει για τον πόλεμο σε δυο γραμμές και σου μαυρίζει την ψυχή έτσι ώστε να έρθει μετά ο έρωτας και να αγαλλιάσεις.

Είναι ένα όμορφο βιβλίο που νομίζω ότι αγγίζει μεγάλους και μικρούς, τους μικρούς με τις όμορφες εικόνες του και το χιούμορ, και τους μεγάλους με τις μεγάλες αλήθειες όπως για τον έρωτα που μπορεί να είναι δίπλα σου κι εσύ να μην το καταλάβεις μια ολόκληρη ζωή.

Κατά τύχη σήμερα το πρωί διάβασα και αυτό κείμενο από τους Τάιμς που μιλάει για το εγχείρημα ενός οίκου στην Αγγλία να εκδώσει κλασικά κείμενα σε συντομευμένη μορφή για τους αναγνώστες που βαριούνται. Κάποιοι ξίνισαν τα μούτρα τους και είπαν: «Ω, τί ιεροσυλία, τί κακό, ο εκδότης απλώς θέλει να βγάλει λεφτά» (λες και είναι κακό αυτό από μόνο του). Κάποιο άλλοι είπαν «Επιτέλους μας σκέφτηκε και μας που θέλουμε να κομπάζουμε ότι είμαστε καλλιεργημένοι και αλλά βαριόμαστε να διαβάσουμε το Πόλεμος και Ειρήνη».

Εγώ είμαι μ’αυτούς που λένε ότι οι αναγνώστες είναι αρκετά έξυπνοι για να πηδάνε τα χωρία που δεν τους αρέσουν στα μεγάλα βιβλία (έτσι κάνω κι εγώ άλλωστε, που ως γνωστόν είμαι πανέξυπνη 🙂 . Οι εκδότες όμως ας κάνουν ότι θέλουν, άλλωστε να που μια συντομευμένη έκδοση όπως η παραπάνω μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά και με παρακινεί να αναζητήσω το πρωτότυπο.

Αυτά με τα βιβλία. Κάτι άλλο που ανακάλυψα αυτή τη βδομάδα είναι ότι πολλοί συντοπίτες μου έχουν φτιάξει μπλογκ για την πόλη μας και το περιβάλλον. Ίσως έχετε ακούσει για την ατμοσφαιρική ρύπανση στη Λάρισα, τελευταία ακούγεται αρκετά. Βλέπετε έγινε μια μελέτη σύμφωνα με την οποία η Λάρισα είναι η τρίτη πιο μολυσμένη πόλη σε όλη την Ευρώπη. Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν δεν κάθονται να ακούνε απλώς και να κουνάνε το κεφάλι τους αλλά ενεργοποιούνται φωνάζουν με όποιο τρόπο μπορούν δημοσιοποιούν και μας βοηθάνε και μας τους άσχετους. Εδώ στο πλάι όλοι οι σύνδεσμοι σχετικοί με το θέμα αλλά και μερικά μπλογκ ακόμη που δεν αφορούν αποκλειστικά την πόλη μας αλλά γράφονται από Λαρισαίους. Καλή συνέχεια σε όλους και ίσως πρέπει να οργανώσουμε και καμιά συνάντηση.

Κι ένα τελευταίο: πρόπερσι όταν είχα ξεκινήσει το μπλογκ το ονόμαζα «ένα μπλογκ για τα βιβλία, τη μαγειρική και ό,τι προκύψει» Τελικά προέκυψε η γνωριμία με τον Αθήναιο, πράγμα το οποίο σήμανε και το τέλος της απόπειρας να γράψω για μαγειρική γιατί πώς να το κάνουμε , I was out of my league. Φέτος όμως κάνουμε στο σχολείο ένα πρόγραμμα με τίτλο Διατροφή και έχω γράψει ένα κείμενο για ένα πολύ ωραίο φαγητό του τόπου μας. Enjoy!