ΑΛΑΑ ΑΛ-ΑΣΟΥΑΝΙ – Το Μέγαρο Γιακουμπιάν

Εδώ και λίγο καιρό έβλεπα τα διαφημιστικά γι αυτό το μυθιστόρημα και μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Το διάβασα λοιπόν και νομίζω ότι αποδείχτηκε κατώτερο των προσδοκιών μου.

Πρόκειται για ένα πορτραίτο της σύγχρονης Αιγυπτιακής κοινωνίας. Περιγράφει τη ζωή και τους χαρακτήρες των κατοίκων μιας μεγάλης πολυκατοικίας στο κεντρικό Κάιρο. Οι κάτοικοι πολλοί και διαφόρων τάξεων: Φτωχοί που μένουν σε μικροσκοπικά διαμερίσματα στην ταράτσα, μεσαίοι που νοικιάζουν διαμερίσματα ή γραφεία και πιο πλούσιοι που έχουν τα καταστήματα του ισόγειου. Το βιβλίο περιγράφει διάφορους τύπους ανθρώπων όπως τον απογοητευμένο νέο που καταλήγει να γίνει μάρτυρας του Ισλάμ, τη νέα όμορφη κοπέλα που προσπαθεί να βρει δουλειά, τον ομοφυλόφιλο που ψάχνει τον έρωτα, τους μικροέμπορους με τις ύποπτες δραστηριότητες τον ξεπεσμένο αριστοκράτη που προσπαθεί να γλιτώσει από τη μέγαιρα αδελφή του.

Ενδιαφέρον δε φαίνεται; Και είναι πράγματι, νομίζω δίνει μια αρκετά ακριβή εικόνα της σύγχρονης Αιγύπτου με τα προβλήματα διαφθοράς, ανισότητας, φτώχιας, θρησκευτικού φανατισμού ενίοτε και ένα άρωμα ξεπεσμένης αριστοκρατίας. Αλλά οι χαρακτήρες δεν με έπεισαν, μου φάνηκαν αρκετά σχηματικοί και στερεότυποι. Η κοπέλα η Μπουσάινα για παράδειγμα μου θύμισε ελληνική ταινία του ’60, έτσι όπως αφήνει συνεχώς διάφορες δουλειές γιατί το αφεντικό της την πέφτει. Στο τέλος αναγκάζεται να υποκύψει κατά κάποιον τρόπο στις ορέξεις του ιδιοκτήτη για να μπορέσει να θρέψει τα φτωχά της αδέλφια. Μελόδραμα;

Αυτά με την ιστορία. Τώρα το βιβλίο έχει τη δική του ιστορία μια και κυκλοφόρησε το 2002 και έκανε αμέσως μεγάλη επιτυχία στον Αραβικό κόσμο. Μετά έγινε και ταινία με τους σταρ της Αιγύπτου και τώρα συνεχίζει την πορεία του μεταφρασμένο πια σε πολλές γλώσσες. Ο συγγραφέας, πρώην οδοντίατρος και κάτοικος του Μεγάρου. Το Μέγαρο υπαρκτό κτίριο στο Κάιρο αλλά κάπως διαφορετικό από αυτό που περιγράφει ο συγγραφέας.

Η φωτογραφία είναι από αυτό το Αιγυπτιακό μπλογκ 

«…Όσο για τις γυναίκες, όποια κι αν είναι η ευλαβικότητα ή η σεμνότητα τους, όλες λατρεύουν το σεξ και ψιθυρίζουν η μια στην άλλη μυστικά του κρεβατιού, ξεσπώντας, όταν είναι μόνες σε γέλια που είναι αθώα ή, καμιά φορά, ξεδιάντροπα. Δεν αγαπούν το σεξ, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν την όρεξη τους, αλλά και γιατί το σεξ και η πιεστική ανάγκη που εκφράζουν γι αυτό οι άντρες τους, τις κάνουν να αισθάνονται πως, παρά τη μιζέρια και τη στερημένη τους ζωή, εξακολουθούν να είναι γυναίκες, ωραίες γυναίκες και να τις λαχταρούν τους άντρες τους. Αν τα παιδιά έχουν κοιμηθεί, αν έχουν αποσώσει το βραδινό τους κι έχουν ευχαριστήσει τον Κύριο, αν στο σπίτι έχει μείνει αρκετό φαγητό για μια βδομάδα ή και λίγο παραπάνω, αν έχουν μπει στην μπάντα λίγα λεφτά για τίποτα ανάγκες, αν το δωμάτιο είναι καθαρό και συγυρισμένο, αν ο άντρας έχει γυρίσει σπίτι, Πέμπτη, κι έχει κέφια απ’το χασίς και καλεί τη γυναίκα του, δεν είναι καθήκον της να ανταποκριθεί σ’ αυτό το κάλεσμα, αφού πρώτα πλυθεί, καλλωπιστεί και αρωματιστεί; Κι εκείνες οι σύντομες ώρες ευτυχίας δε της δίνουν μια απόδειξη πως, παρ’όλη τη μιζέρια, η ζωή της δεν έχει πάει εντελώς στράφι;»

Ορίστε και άλλα κείμενα που γράφτηκαν για το βιβλίο.

– ΤΟ ΒΗΜΑ – Νίκος Μπακουνάκης
– Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – Όλγα Σελλά
– Laila Lalami – Μαροκινή μπλογκερ και συγγραφέας

– kafeini – Ελληνίδα μπλόγκερ