Πριν απο μερικές μέρες είδα ένα άρθρο στην Ελευθεροτυπία γι αυτό το βιβλίο. Επειδή έτυχε να έχω το βιβλίο στο σπίτι μου ( courtesy of Kostas again) και είχα σκοπό να το διαβάσω δε διάβασα το άρθρο. Με αποσυντονίζουν οι κριτικές λίγο πριν το βιβλίο. Anyway, μόλις τέλειωσα το βιβλίο και διάβασα και το άρθρο. Το οποίο άρθρο it soesn’t even begin to make justice to the book: ήταν το πιο διασκεδαστικό, το πιο έξυπνο βιβλίο που έχω διαβάσει εδώ και καιρό . Είναι ένα βιβλίο γραμμένο ειδικά για μας τους λάτρεις των βιβλίων και ειδικά της Αγγλικής λογοτεχνίας, τους λάτρεις της Τζέιν Έυρ και της περιπέτειας σε συνδυασμό με μια ερωτική ιστορία (άντε και δύο), τους απόφοιτους της Αγγλικής Φιλολογίας που βγάλαμε τα ματάκια μας διαβάζοντας την Ώστεν και τον Φίλντινγκ.
Είναι μια παιδική χαρά για το βιβλιόφιλο , όπου η λέξη βιβλιοσκώληκας παίρνει την κυριολεκτική της έννοια. Μια ιστορία όπου ο χρόνος διπλώνει, η Γαλλική Επανάσταση δεν έχει τελειώσει ακόμη, ο Πόλεμος της Κριμαίας μαίνεται και οι άνθρωποι αλλάζουν το όνομα τους για να γίνουν John Milton, Wordsworth, Elizabeth Browning ή John Keats. Το αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών είναι να παίζουν με κάρτες λογοτεχνικών ηρώων και ο Τομ Τζόουνς θεωρείται σπάνιος. Σας λέω είναι ένα πανηγύρι αναφορών και κόντρα αναφορών σε έργα κλασικά αλλά και σε νεώτερα όπως ο Χάρι Πότερ.
Η ηρωίδα, η Πέμπτη Επόμενη είναι μια θαρραλέα πράκτορας της Λογοτεχνικής Αστυνομίας που κυνηγαει τους κακούς που προσπαθουν να πλαστογραφήσουν καινούρια κλασικά έργα και να τα περάσον για καινούρια.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η Πέμπτη είναι απο τους ελάχισουτς ανθρώπους που μπορούν να μπου μέσα στα βιβλία. Αυτό θα αποβεί πολύ χρήσιμο όταν κάποιοι κακοί θα απαγάγουν τη Τζέιν Έυρ.
Κι εδώ έχω και μια προσωπική ιστορία να σας πω. Το βιβλίο Τζέιν Εύρ μου το χάρισε η νονά μου όταν ήμουν πολύ μικρή, μάλλον Δευτέρα ή Τρίτη δημοτικού. Τότε μου είχε πει να μην το διαβάσω ακόμη γιατί ήταν για μεγαλύτερα παιδιά. Ας πρόσεχε! Δεν ήξερε ότι αυτές ήταν οι μαγικές λέξεις ώστε ένα παιδί ν’αρχίσει να διαβάζει αμέσως. Έτσι λοιπόν διάβασα κι εγώ τη Τζέιν κι από τότε την κουβαλάω μέσα μου όπως και μια τάση για μελόδραμα. Η Τζέιν φταίει όχι εγώ.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο λοιπόν ο συγγραφέας κάνει ένα παιχνίδι με το τέλος της ιστορίας της Τζέιν Εύρ και μ’έβαλε σε τέτοια αγωνία που τηλεφώνησα στη μαμά μου να μου στείλει επειγόντως με κούριερ το παλιό μου βιβλίο. Εγώ ήμουνα σίγουρη ότι στο τέλος η Τζέιν γυρίζει στο Ρότσεστερ και ο Φόρντ μου έλεγε «όχι δε θυμάσαι καλά, η Τζέιν φεύγει για την Ινδία»… Μη έχοντας και το πρωτότυπο (τι χαζομάρα μου τώρα σκέφτηκα ότι τα κλασικά κείμενα είναι όλα δωρεάν στο δίκτυο) πέρασα μεγάλη αγωνία.
Πριν λίγη ώρα που διάβασα το τέλος του βιβλίου του Φόρντ την ώρα που έφτασα στο πραγματικό τέλος της Τζέιν Έυρ πραγματικά ανατρίχιασα, εκείνη την ώρα που ο τυφλός Ρότσεστερ αναγνωρίζει τη Τζέιν (υποδειγματική σκηνή αναγνώρισης στα πρότυπα αρχαίου δράματος) θα μπορούσα κι εγώ να μπω στο κείμενο και να συγκινηθούμε όλοι παρέα.
Αν λοπόν ανήκετε σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες, αν έχετε περάσει μήνες διαβάζοντας τα έργα του Μεγάλου Γουίλ και τα δοκίμια σχετικά με το ποιος τα έγραψε τελικά, τότε αυτό το βιβλίο είναι για σας και μην το χάσετε. Στα Ελληνικά (εκδόσεις Πόλις) ή στα Αγγλικά θα το ευχαριστηθείτε και θα το διασκεδάσετε. Και θα νιώσετε μια δικαίωση βρε αδελφέ, και οι βιβλιοσκώληκες έχουν ψυχή, και μπορούν κάλλιστα να γίνουν ήρωες και ηρωίδες (και παίρνουν και το παλικάρι στο τέλος).
Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο που αναφέρει ο Δημήτρης Αναστασόπουλος της «Ε» είναι ότι το βιβλίο απορρίφθηκε 76 φορές πριν το δεχτεί κάποιος εκδοτικός οίκος. Μα τι χαζοί αυτοί οι εκδότες! Και πόση αυτοπεποίθηση πρέπει να είχε ο Φόρντ για να συνεχίσει! Έκτοτε η Πέμπτη έγινε πασίγνωστη και έχει και δικό της σάιτ φυσικά! Επίσης ο συγγραφέας υπόσχεται να «διορθώσει» κι άλλα βιβλία όπως το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (ο αγγελιοφόρος φτάνει στην ώρα του και τα παιδιά σώζονται) το «Χαμένος Παράδεισος» (ο Θεός κάνει συμφωνία με το Διάβολο) και άλλα πολλά!
Το κλάμα που έριξα με τη Τζ. Έυρ δεν το ξεχνώ! Ενδιαφέρον φαάινεται. Το σημειώνω! 🙂
LikeLike
Από παιδί ήθελα να διορθώσω τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Προσωπικά έχω παραιτηθεί από το μάταιον του εγχειρήματος, αν όμως κάποιος άλλος θέλει να το κάνει με επιτυχία, θα πω ότι μπορεί να το κάνει και για λογαριασμό μου!
LikeLike
Μπορούμε να κάνουμε μια λίστα με τα έργα που χρήζουν ‘διόρθωσης’ και να την υποβάλλουμε στο συγγραφέα. Αλλά μετά θα έχουμε στερηθεί το κλάμα που λέει και η Ρένατα που κι αυτό κάθαρση είναι!
LikeLike
Η εισαγωγή σου μου θύμισε (από την ανάποδη) μια φράση που είχα ακούσει (δε θυμάμαι από ποιόν) που πάντα με κάνει και χαμογελώ όταν τη σκέφτομαι: «γραφω κριτικές για βιβλία που δεν διάβασα για να είμαι αμερόληπτος»!
LikeLike
Καλησπέρα,
Το βιβλίο μού έχει κινήσει την περιέργεια από τότε που διάβασα μια κριτική του (νομίζω στην Καθημερινή).
Προβληματίζομαι, όμως, με το εξής απλούστατο:
Δεν έχω διαβάσει την Τζέην Έυρ. Θα μπορούσα να καταλάβω, λοιπον, έστω και στοιχειωδώς το βιβλίο;
@ Στάθης. Νομίζω την είπε ο Όσκαρ Γουάιλντ
LikeLike
Νομίζω ότι θα το καταλάβετε μια χαρά και θα το ευχαριστηθείτε κιόλας!
LikeLike
Πωω, εγω μολις τελειωσα το βιβλιο και ειναι απο τα καλυτερα που εχω διαβασει τον τελευταιο καιρο (αναμεσα σε ολες αυτες τις μπουρδες που κυκλοφορουν). Ειχε τη σωστη δοση φαντασιας, σασπενς, λυπης, ερωτα και τρελας!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ!!!
LikeLike