Διάβασα το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο του Λώρενς Ντάρελ. Δεν είμαι ακόμη έτοιμη να γράψω γι αυτό. Ίσως κάποια άλλη στιγμή. Το βιβλίο το αγόρασα το 1992 στο Μοναστηράκι, ένα από τα πρώτα μου μεταχειρισμένα βιβλία. Πέρασαν 15 χρόνια για να το διαβάσω. Ίσως χρειαστεί να περάσουν άλλα τόσα για να το σχολιάσω.
Θα γράψω όμως για μια υπέροχη νύχτα στο Δοχό, στην πλαγιά του Κισσάβου. Ο Γιώργος Μπούτος έχει φτιάξει εκεί έναν υπέροχο ξενώνα. Καταρχήν η τοποθεσία. Στην πλαγιά του βουνού, τριγυρισμένο από δάσος, με όλες τις μυρωδιές και την ομορφιά και θέα όλη την ακτή από την Καρίτσα μέχρι το Λιτόχωρο. Τις καθαρές μέρες βλέπεις μέχρι τη Χαλκιδική, μέχρι τον Άθω.
Το ξενοδοχείο ένα κουκλόσπιτο διακοσμημένο με παλιά αντικείμενα που βρίσκει ο Γιώργος και τα συμμαζεύει. Το φαγητό, μούρλια και σε λογικές τιμές. Και…. Το αποκορύφωμα οι συναυλίες. Φέτος έχουν γίνει αρκετές και όλες ήταν πολύ πετυχημένες. Αξιώθηκα κι εγώ να πάω στην προχθεσινή του Σταμάτη Κραουνάκη με τον Κώστα Λειβαδά. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν περίμενα και πολλά. Δεν είμαι και πολύ φαν του ελληνικού τραγουδιού των τελευταίων δεκαετιών. Τον Κώστα Λειβαδά δεν τον ήξερα καν πως ήταν στη φάτσα.
Αλλά η συναυλία με έβγαλε ασπροπρόσωπη. Τι ο Κραουνάκης που ήταν θεατρικότατος και τραγουδούσε λες και πίστευε την κάθε λέξη. Τι ο Λειβαδάς που είχε κέφι τρελό. Τι το κοινό που σιγόνταρε σε όλα τα παλιά σουξέ. Τι ο ουρανός που ήταν όντως ατελείωτος και τα φωτάκια στην ακτή. Τι η καλή παρέα, η καλή μου Όλγα που τραγουδούσε με την ψυχή της… Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το τραγούδι του Δοχού. Νομίζω ότι θυμάμαι μερικά στιχάκια:
«Φίλα με στο Στόμιο,
Δε θέλω άλλο προνόμιο
Και τσούλα τσούλα Κόκκινο Νερό
Το ήπια και παντρεύτηκα
Καρίτσα σ’ερωτεύτηκα».
Το βράδυ κοιμήθηκα στην Καρίτσα. Το πρωί ξημέρωσε Δεκαπενταύγουστος και ξύπνησα κατά τις 7. Γυρίζοντας για Λάρισα, σταμάτησα λίγο στο Στόμιο κι έκανα μια βουτιά στην έρημη εκείνη την ώρα ακτή. Όλη την υπόλοιπη μέρα ένιωθα μεθυσμένη από καλή διάθεση.
Οι φωτογραφίες είναι του Αλέξανδρου Ευθυμιόπουλου
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Άσε… χτυπιέμαι γιατί ήμουν στο Στόμιο εκείνη τη μέρα και την άλλη μέρα είδα σε αφίσα για την εμφάνιση του Κραουνάκη! Είχα χάσει και το Σαββόπουλο. Δεν τρελαίνομαι κι εγώ για τους συγκεκριμένους, αλλά μία μουσική βραδιά στο Δοχό (πηγαίνουμε συχνά για καφέ απογεύματα), είμαι σίγουρος ότι θα είναι πανέμορφη εμπειρία.
Το “κουαρτέτο” του Ντάρελ είναι ένα βιβλίο ή τέσσερα (δηλ. τετραλογία);
LikeLike
Ήταν ωραία Αταίριαστε, αλλά μην στενοχωριέσαι. Ο Κραουνάκης φάνηκε να αγαπάει πολύ την περιοχή και σίγουρα θα γίνουν κι άλλες συναυλίες.
ΤΟ Κουαρτέτο αποτελείται από 4 ξεχωριστά βιβλία:
Ιουστίνη, Μπαλτάζαρ, Μαουντόλιβ, Κλέα. Έχουν εκδοθεί στα ελληνικά. έτσι ξεχωριστά το καθένα από τις εκδόσεις Γρηγόρη. Δές ΕΔΩ
Εγώ το έχω σε μια έκδοση FABER που έδεσαν και τα 4 βιβλία μαζί το ’68. Τούβλο κανονικό. Στο ποστ housekeeping έχω και φωτό.
LikeLike