Ο φίλος μου ο Κώστας ήθελε να διαβάσει τον Μουρακάμι. Όταν όμως είδε ότι η Ελληνική μετάφραση έγινε «Νορβηγικό Δάσος» είπε αποκλείεται γιατί γι αυτόν Norwegian Wood είναι το τραγούδι και το τραγούδι μιλάει για ωραίο Νορβηγικό ξύλο. Νομίζω όμως ότι δεν έχει δίκιο. Κάπου στην αρχή μιλάει για ένα Νορβηγικό Δάσος νομίζω κι έπειτα μια άλλη μετάφραση θα έχανε τη σχέση με το πρωτότυπο που πολλές φορές έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ότι η ακριβής απόδοση.
Τέλος πάντων το βιβλίο το πήρε ο άνθρωπος στα Αγγλικά και αυτήν την έκδοση διάβασα κι εγώ. Είχα στο μυαλό μου ότι πολλοί φίλοι και γνωστοί είχαν μόνο θετικά σχόλια.
Και ξεκίνησα να το διαβάζω. Στην αρχή δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι έχουν ενθουσιαστεί. Μου φαινόταν ένα πολύ απλό βιβλίο που δε μιλούσε για κάτι σημαντικό, απλώς για τις ανησυχίες ενός Γιαπωνέζου έφηβου. Μάλιστα με ενοχλούσε λίγο γιατί δεν είχε σχεδόν τίποτε το Γιαπωνέζικό, εκτός από μια μικρή αναφορά όταν μπαίνοντας σε ένα σπίτι έβγαλε τα παπούτσια του.
Σιγά σιγά όμως αυτό το βιβλίο μεγαλώνει μέσα σου. Οι εφηβικές ανησυχίες γίνονται οι παγκόσμιες ανθρώπινες ανησυχίες σχετικά με το θάνατο και τη φιλία. Η απλή φιλία ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες είναι μάλλον αδύνατη σε αυτό το βιβλίο γιατί κάθε φιλική σχέση καταλήγει στο κρεβάτι. Εκτός βέβαια κι αν δεχτούμε ότι λίγο σεξ δεν έβλαψε ποτέ καμία σχέση, πράγμα για το οποίο δεν έχω μεγάλες αντιρρήσεις.
Και η Γιαπωνέζικη κουλτούρα γίνεται λίγο πιο εμφανής. Διαβάζοντας το καταλάβαινα γιατί θεωρείται πολύ δυτικότροπος. Η αναφορά στην ποπ μουσική της εποχής όπως οι Beatles αλλά και στα κομμάτια κλασσικής μουσικής εντείνουν αυτή την αίσθηση ότι το βιβλίο θα μπορούσε να διαδραματίζεται οπουδήποτε. Κατά τη γνώμη μου όμως αυτή η εμμονή με το θάνατο και οι αλλεπάλληλες αυτοκτονίες μόνο Γιαπωνέζικά θα μπορούσαν να είναι. Άσε που οι αναφορές στο φαγητό και στη διαδικασία παρασκευής του ήταν επίσης κατ’εξοχήν Γιαπωνέζικες.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης. Δεν ενηλικιώνονται όλοι βέβαια, κάποιοι πεθαίνουν.
Καθώς το διάβαζα σκεφτόμουν και άλλα Γιαπωνέζικα πράγματα που έχω διαβάσει ή δει και προσπαθούσα να τα συσχετίσω. Η Ναόκο ας πούμε μου έφερνε συνεχώς στο μυαλό τη Γιαπωνεζούλα της ταινίας Βαβέλ. Βγάζουν και η δύο κάτι το πολύ λυπημένο που φτάνει στα όρια της ψυχασθένειας. Νομίζω πως φωτίζει ωραία και τις κοινωνικοοικονομικές διαφορές της Γιαπωνέζικης κοινωνίας. Από τη μία τα καθώς πρέπει κορίτσια των ιδιωτικών κολεγίων, που είναι παρθένες μέχρι το γάμο τους και από την άλλη τα κορίτσια που έχουν δύο φίλους έναν κανονικό και έναν αναπληρωματικό.
Διάβασα κι άλλες αναγνώσεις του βιβλίου εκτός από τις δικές μας τις ελληνικές και κάποιες από ξένους μπλόγκερ. Οι περισσότεροι αναφέρουν ότι υπάρχει μια εμμονή με το σεξ στο βιβλίο. Ένας μάλιστα υποστηρίζει ότι γι αυτό το λόγο το βιβλίο έκανε τεράστια επιτυχία. Δε συμφωνώ όμως. Άλλωστε το σεξ στο βιβλίο γίνεται με ένα φυσικό τρόπο, δε σοκάρει, γίνεται σαν μια ανάγκη, όπως το φαγητό. Ίσως όμως να είχα διαφορετική γνώμη αν το είχα διαβάσει νωρίτερα, το 90, ας πούμε τότε που είχα κι εγώ την ηλικία των ηρώων πάνω κάτω. Όλοι όσοι το διάβασαν πάντως συμφωνούν ότι έχει μια ιδιαίτερη γοητεία, ύπουλη όπως λέει ο Librofilo, που δεν ξέρεις πού ακριβώς να την αποδώσεις. Ένα πολύ ωραίο βιβλίο, με υπόγεια ομορφιά, που διαβάζεται μονοκοπανιά και ανοίγει την όρεξη για τα άλλα βιβλία του συγγραφέα.
Άλλες αναφορές: Βασίλης , Librofilo, Alef, Λέξημα
Update: Άρθρο στο Time
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Συμφωνώ απόλυτα με τη γνώμη σου, είναι πολύ όμορφο βιβλίο!
Δε ξέρω αν το έχεις δει, έχει και ένα πολύ όμορφο site ο Murakami:
http://www.randomhouse.com/features/murakami/site.php?id=
LikeLike
Πράγματι πολύ καλό το σάιτ Γιώργο. Ευχαριστώ για την αναφορά!
LikeLike
Εχω διαβάσει Blind willow sleeping woman του Μurakami (διηγήματα) τον βρήκα λίγο παράξενο, απο ότι φαίνεται έχει επισκεφτεί αρκετές φορές την Ελλάδα με την αναφορά του στις χιλιάδες γάτες της Υδρας!
LikeLike
Ναι, στο εσώφυλλο του βιβλίου έλεγε ότι αυτό το Νορβηγικό Δάσος το έγραψε εν μέρει στην Ελλάδα.
LikeLike
και οχι μόνο σε αυτά τα δύο βιβλία και σε κάποιο αλλό βιβλίο πριν από αυτό κάνει αναφορά. Quite interesting!
LikeLike
Στην Αγγλία που είσαι εσύ Πηνελόπη μου πρέπει να κάνει θραύση ο Μουρακάμι.
LikeLike
There is α big promotion αλλα οι γνώμες είναι διχασμένες ακόμα και αυτών των κριτικών
LikeLike
re δεντρο και δασος. απο ότι είχα δει όταν διαβασα και γω το Norwegian wood η ελληνική μετάφραση είναι τελικά πολύ σωστή μια που ο ίδιος ο Μουρακάμης στα γιαπωνέζικα χρησιμοποιεί λέξη που σημαινει δάσος και όχι ‘δεντρο’ ή ‘ξύλο’ . (αρα τα παράπονα του φίλου σου στον Χαρούκι 😉 )
LikeLike
Αννα μου, ευχαριστώ πολύ για την αναφορά, όμορφη κι ενδιαφέρουσα πολύ η ανάλυσή σου. Καληνύχτα, φιλιά
LikeLike
Γεια χαρα.
το βιβλιο δεν το εχω διαβασει αλλα μετα απο “παρακληση” (μαλλον προπαγανδα θα το ελεγα) των συγκατοικων μου διαβασα το Kafka on the shore. Μου εδωσε αντιστοιχη εικονα με αυτην που περιγραφεις σε πρωτο επιπεδο. Απλη γραφη, οπτικη γωνια “ψαγμενου” εφηβου και ακατανικητη εμμονη στο σεξ. Εν γενει πιστευω οτι ο Μουρακαμι ειναι υπερεκτιμημενος, οχι οτι δεν ειναι καλος αλλα πολλα απο οσα προσπαθει να υπονοησει ειναι ηδη ειπωμενα. Παντως το Norwegian Wood θα το διαβασω γιατι ειμαι τρελος για τους Beatles (και εχει δικιο ο Βασιλειος γιατι ο τιτλος ειναι ο τιτλος του τραγουδιου).
ΥΓ. Το ξερεις οτι το μισο βιβλιο ο Μουρακαμι το εγραψε στην Αθηνα;
LikeLike
Ναι, το διάβασα κάπου. Είσαι κι εσύ ειδικός Μπιτολόγος όπως μια φίλη μου;
LikeLike
Μπιτλολόγος ήθελα να πω
LikeLike
Μπιτλολόγος ειναι λιγο βαρια εκφραση, δεδομενης της απηχησης που εχουν οι Beatles σε ολα τα μηκη και πλατη του χωρο-χρονου. Αλλα θα με χαρακτηριζα μεγαλο fun σε καθε περιπτωση.
Πολυ καλο το blog σου. Σε ζηλευω που βρισκεις χρονο να διαβαζεις τοσο.
LikeLike
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εσύ με ζηλεύεις; Εγώ τί να πω, που μπήκα στο μπλογκ σου και έσκασα. Η Μπαρτσελόνα, αχ, η Μπαρτσελόνα. Έχω περάσει μόνο μερικές ώρες εκεί αλλά θα μου μέινουν αξέχαστες.
LikeLike
Πολύ ευχαριστήθηκα το blog σου. Είναι απλό, καλαίσθητο και τα κείμενα είναι αναλυτικά, κατατοπιστικότατα και αντικειμενικά αν και σε ορισμένα σημεία γίνεσαι λίγο φλύαρη. Αυτό βέβαια είναι εντελώς υποκειμενικό, απλά προτιμώ, γενικά, τα μικρότερα κείμενα.
Σκέφτομαι από καιρό για ένα δικό μου blog, όμως διάφορα ζητήματα με έχουν εμποδίσει ως τώρα. Νομίζω οτι το δικό σου blog είναι απ’ τις καλύτερες δουλειές από τις οποίες θα μπορούσα να πάρω κάποιες ιδέες.
Χαιρετώ.
Άγγελος Φέτσης.
LikeLike
Άγγελε σου εύχομαι να βρεις χρόνο για το μπλογκ σου.
LikeLike
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ
Μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Νίκος Χιδίρογλου
Εκδόσεις Ερωδιός, Θεσσαλονίκη 2007
Ελλάδα, σωτήριο έτος 2020 μ. Χ. Η επικράτηση μιας κάστας πολιτικών που πρεσβεύουν ένα κράμα νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών ιδεοληψιών, έχει αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο. Η πολιτισμική ομογενοποίηση λυγίζει τις αντιστάσεις του μέσου πολίτη, οδηγώντας τον στην αδράνεια. Η χαλάρωση των ηθών και η εφαρμογή των θετικών διακρίσεων, οδηγούν στην απόλυτη φιλελευθεροποίηση των κοινωνικών σχέσεων και φέρνουν την ελληνική κοινωνία στο χείλος του γκρεμού. Η πολυπολιτισμική κοινωνία, δείχνει να λυγίζει κάτω από το βάρος των ανομιών της και των αφύσικων και ανήθικων συμβάσεών της. Όμως, κάποιοι υπολόγιζαν χωρίς τη νεολαία, που ξεσηκώνεται, αντιδρώντας στο γκρέμισμα των εκκλησιών και στην εξάλειψη κάθε τι του ελληνικού. Οι παλιοί τρόποι κερδίζουν οπαδούς και ο λαϊκός αυθορμητισμός επιστρέφει και ξεσπά, απειλώντας ως ασταμάτητος χείμαρρος το σύστημα, που κλυδωνίζεται. Την ίδια ώρα, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός εξαπλώνεται και κερδίζει τις καρδιές και την ψυχή των νέων, των απόκληρων και των περιθωριοποιημένων, αλλά και όσων αδυνατούν να συμβιβαστούν με την κοινωνική εξαχρείωση και αναζητούν όραμα και ελπίδα. Ο ήρωάς μας, έχοντας βρεθεί από το ζενίθ στο ναδίρ, δεν έχει πλέον τίποτε να χάσει. Από πετυχημένος επαγγελματίας και ομοτράπεζος του συστήματος, καταλήγει δραπέτης και άστεγος, ζώντας προσωρινά μια άσκοπη καθημερινότητα. Όμως, ξυπνάει από το λήθαργο, μαζεύει τα κομμάτια του και οργανώνεται στις γραμμές της «Μάχης», πολεμώντας για την Ελευθερία και γράφοντας το προσωπικό του έπος.
LikeLike
O τίτλος έπρεπε να μείνει αμετάφραστος…Νομίζω η κριτική σου με καλύπτει αν κ για να πειράξω έναν κολλημένο με τον Κουρακάμι φίλο μου το χαρακτηρισα ως Γιαπωνέζικο διαστρεμμένο άρλεκιν 🙂
LikeLike