Ένα λάθος στην ώρα το πρωί, κι ενώ το ραντεβού για να πάμε όλοι στο σχολείο ήταν στις 9, εγώ περίμενα από τις 8. Μετά δεν είχα όρεξη να πάω σπίτι κι έτσι αγόρασα μια Καθημερινή και πήγα να πιω ένα καφέ. Στο συγκεκριμένο καφέ , το είχα καημό να πάω. Περνάω συνεχώς απ’εξω, έχει πάντα κόσμο και ξέρω ότι φτιάχνει τον καλύτερο καφέ στη Λάρισα. Καμιά φορά τα λάθη βγαίνουν σε καλό λοιπόν γιατί απόλαυσα ένα σαρανταπεντάλεπτο με καλή μουσική, την αγαπημένη μου σελίδα εφημερίδας και λίγο χαζευτήρι του κόσμου που ερχόταν να πάρει τον πρωινό του καφέ. Από φαντάρους, αξιωματικούς με τις καλές στολές τους, μέχρι οδηγούς, υπάλληλους τυροπιτάδικων και μερικούς εκπαιδευτικούς σαν κι εμένα.
Διάβασα λοιπόν με μεγάλη προσοχή το άρθρο του Νίκου Ξυδάκη για τις παρελάσεις κι επειδή το θέμα με αφορά άμεσα δεν κρατιέμαι να γράψω.
Για τις παρελάσεις: Πράγματι οι στρατιωτικές παρελάσεις δεν έχουν καμία θέση στο σχολείο και καλό θα ήταν να καταργηθούν. Νομίζω όμως ότι αυτό που γίνεται τουλάχιστον στην υπόλοιπη Ελλάδα (εκτός Αθηνών) δεν είναι ακριβώς στρατιωτικές παρελάσεις. Ο γυμναστής μας δεν επιμένει να μάθουν τα παιδιά το σωστό βήμα ούτε τα μαλώνει αν δεν πάνε όλα μαζί. Τα βγάζουμε στο προαύλιο δυο τρεις φορές και τα βάζουμε στη σειρά , αυτά γελάνε χασμουριούνται ή πειράζουν το διπλανό τους κι έτσι περνάνε τα σαρανταπέντε λεπτά και μετά «βγαίνουμε» διάλειμμα.
Έπειτα η μέρα της γιορτής αυτής καθαυτής, ειδικά στα μικρά χωριά, είναι ένα κοινωνικό γεγονός η παρέλαση. Οι κάτοικοι, οι γονείς δεν βάζουν τα καλά τους για να δουν το δήμαρχο και τον παπά αλλά για να καμαρώσουν τα πιτσιρίκια τους. Και είναι από τις ελάχιστες ευκαιρίες που έχουν αυτά τα μικρά μέρη να κάνουν κάτι συλλογικό. Οπότε κατά τη γνώμη μου, εδώ η παρέλαση δεν είναι καθόλου ευκαιρία για εθνικιστικές κορώνες.
Τώρα κάτι άλλο που με απασχολεί όλες αυτές τις μέρες που ακούω από τηλεοράσεως τις συζητήσεις για την κατάργηση ή όχι των παρελάσεων ( όπως και για το βιβλίο της ιστορίας) είναι ότι όλοι αυτοί που συζητούν είναι εντελώς άσχετοι από τη σχολική πραγματικότητα. Βγαίνουν όλοι και λένε να σταματήσουν ή να μη σταματήσουν και αμφιβάλλω αν έχουν πάει σε ένα κεντρικό ή περιφερειακό σχολείο. Εδώ ο κόσμος καίγεται, δεν έχουμε λεφτά να βάλουμε πετρέλαιο (στο σχολείο) και νομίζετε ότι μας απασχολεί η παρέλαση;
Ο Ξυδάκης τα λέει πάλι πολύ καλά: « Το σχολείο δε διδάσκει φρόνημα, κουτσοδιδάσκει γράμματα για πανελλήνιες». Το ίδιο κάνουν και τα ιδιωτικά σχολεία (και μάλιστα σε εντατικότερο ρυθμό, λες και είναι όλη η σχολική ζωή ένα απέραντο φροντιστήριο) το ίδιο κάναμε και στα φροντιστήρια αγγλικών. Δε διδάσκαμε τη γλώσσα διδάσκαμε πώς να πάρουν τα παιδιά τα λοουερ και τα προφίσενσι και τα μίτσιγκαν.
Σε ένα μόνο θα διαφωνήσω. Λέει Ξυδάκης: « Καταργήθηκαν ο εκκλησιασμός, η πρωινή προσευχή, η έπαρση σημαίας». Ίσως εννοεί ότι καταργήθηκε η υποχρεωτική προσευχή αλλά τόσα χρόνια στην εκπαίδευση, η πρωινή προσευχή καλά κρατεί και πριν μερικές εβδομάδες πέρασα ένα μαρτυρικό ΣΚ με κλάματα και κόντρα κλάματα όταν η μικρή προσπαθούσε να μάθει το Πάτερημών.
Συνοψίζοντας: δε μου αρέσουν οι χαζές γιορτές που βάζουμε τα παιδιά να μαθαίνουν τα ίδια και τα ίδια ποιήματα κάθε χρόνο. Δε μου αρέσουν οι λόγοι με τις παραινέσεις για εθνικό φρόνημα και άλλα τέτοια γραφικά. Μου αρέσει όμως όταν κάποιοι εμπνευσμένοι δάσκαλοι φτιάχνουν καμιά καλή γιορτή με αντιπολεμικό μήνυμα (όπως η Έλενα μας προχθές) ή προσκαλούν κανένα παππού που πολέμησε στην Αλβανία και καταλαβαίνουμε επιτέλους τι σημαίνει εθνική γιορτή.
Αυτά από τη φθινοπωρινή Λάρισα. Το παρόν ποστ δεν είναι σχετικό με βιβλία αλλά το αφιερώνω σε δυο αναγνώστες μου που μου λένε ότι με διαβάζουν για να μπορούν μετά να κάνουν τους έξυπνους στις διαβασμένες φιλολόγους που γνωρίζουν…
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Στο συντηρητικό Αρσάκειο Γυμνάσιο, πρωινή προσευχή γίνεται μόνο κάθε Πέμπτη.
LikeLike
Άλλος κόσμος!
LikeLike
Συμφωνώ μαζί σου, αγαπητή Άννα. ‘Οσοι φωνάζουν για να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις να σκέφτονται ότι πέρα από το κράτος των Αθηνών υπάρχει κι ένας οικουμενικός Ελληνισμός που έχει ανάγκη αυτές τις εκδηλώσεις και μέσα και από αυτές κρατήθηκε ως τώρα. Και επειδή προβάλλεται το παράδειγμα άλλων χωρών, στη Νορβηγία στην εθνική τους γιορτή παρελαύνουν μόνο παιδιά και πορεύονται προς το παλάτι (ναι, εκεί έχουν και βασιλιά).
LikeLike
Ο απόδημος ελληνισμός όμως είναι πιο χαλαρός, δεν τα βάζει τα παιδιά να παρελάζουν σαν στρατιωτάκια (σκέφτομαι την Αμερική π.χ.)
LikeLike
Πιστεύω πως είναι καιρός να βρούμε άλλους τρόπους για να “κρατηθούμε” – αν και εφ όσον πιστεύουμε πως το πρώτο πληθυντικό έχει μέλλον στον αιώνα του μοναχικού υποκειμένου. Και βεβαίως μέλλον δεν είναι το ένδοξο παρελθόν – στο οποίο μένουμε προσκολλημένοι μέσα από παρελάσεις και χίλιες δυο εκδηλώσεις τέτοιου είδους. Ούτε το ότι άλλα δυτικά κράτη έχουν βασιλιά κάνει εμάς που δεν έχουμε πιο προοδευτικούς – η βασιλεία στη Νορβηγία είναι θεσμός πολύ διαφορετικός από το ελλάς-ελλάς-και-κώτσο-βασιλιάς. Νομίζω πως αν ως κράτος όντως επενδύαμε στην εκπαίδευση, σε μερικές δεκαετίες από σήμερα στη θέση των παρελάσεων θα βρίσκονταν νέες εκφράσεις του εμείς και έτσι ουσιαστικώτεροι τρόποι για να “κρατηθούμε” όσοι το επιθυμούμε. Οι εκδηλώσεις με σημαιούλες και βηματισμό μπορούν, κατά τη γνώμη μου, να ενώνουν ομάδες οι οποίες βλέπουν το μέλλον να σταματάει στη μύτη τους.
Αλλά αυτή είναι μόνο η γνώμη μου
LikeLike
καλή μου άννα!θα συμφωνήσω μαζί σου σε κάποια πράγματα αλλά θα διαφωνήσω μάλλον στο ότι δεν είναι καθόλου ευκαιρία για εθνικιστικές κορώνες παρελάσεις σ’αυτά τα μικρά μέρη και αν θέλουν να κάνουν κάτι συλλογικό,όπως λες και να καμαρώσουν τα πιτσιρίκια τους,υπάρχουν νομίζω κιάλλοι πολλοί λόγοι και τρόποι.΄και για να μιλήσουμε και για βιβλία και σ’αυτό το post,αναρωτιέμαι σε πόσα άραγε σχολεία,εκείνες τις μέρες-26 οκτώβρη για την ακρίβεια- “γιόρτασαν” τα 50 χρόνια από το θάνατο του ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ; αυτά για την ώρα! τα ξαναλέμε!
LikeLike
Το ξαναδιάβαζα κι εγώ μετά αυτό που έγραψα και είδα ότι δεν εκφράζει πολύ καλά αυτά που πιστεύω εν γένει.
Η παρατήρηση μου για το ρόλο των παρελάσεων στα μικρά χωριά ισχύει ακόμη. Αλλά γενικά κι εγώ δεν πιστεύω ότι πρεπει με κάθε τρόπο να τις διατηρήσουμε γιατί είναι σαν απολιθώματα πια. Επίσης δεν πιστεύω ότι πρεπει να “κρατηθούμε” ως έθνος με κάθε θυσία. Να μην “κρατηθούμε” καθόλου τέτοιοι που είμαστε.
Μπαρμπακώστα, για τα βιβλία μια χαρά τα λες. Και για άλλες συλλογικές εκδηλώσεις έχω επίσης ιδέες αλλά προυποθέτουν μια παιδεία που εμείς προς το παρόν δεν έχουμε. Θα μου πεις τί κάνετε στα σχολεία. Ε, παλεύουμε κάθε μέρα, αυτό κάνουμε…
LikeLike
Κι ένα (σχεδόν) off topic σχόλιο: Ποιο είναι το καφέ? Στην “Ταχυδρομείου” είναι? Έχω καιρό να πάω στην αγαπημένη μου Λάρισα…
LikeLike
καλημερα…μπηκα στη σελιδα σου καπως αργα εδω που ειμαι..σε διαβασα λιγο και φυσικα νοσταλγησα λιγο λαρισα…βλεπεις βρισκομαι μακρια για δουλειες στην αργεντινη την πατριδα των δικων μου…λειπω απο το αυγουστο και ερχομαι δεκεμβριο για τις γιορτες…βλεπω κλασικο καφε στο σοκολα…μοπυ ελειωε απο εκει το φρεντο του και φυσικα τα παιδια που δουλευουν τους ξερω ολους…τα λεμε…θα σε βλεπω απο εδω και μπρος για να εχω επαφη απο λαρισα…
LikeLike
Λοιπόν το καφέ είναι εκτός κέντρου, στη διασταύρωση Φαρσάλων και Ηρώων Πολυτεχνείου. Όταν άνοιξε εκεί, νόμιζα ότι δε θα έχει καθόλου κόσμο αλλά έπεσα πολύ έξω.
Damian, Damian εσύ νοσταλγείς τη Λάρισα κα το φρέντο στο Σοκολά κι εμείς εδώ το Μπουένος Άιρες (που δεν έχουμε πάει ποτέ).
LikeLike
Αννα μου, ας κάνουν αντί για παρέλαση ένα πανηγύρι (science fair?) στο σχολείο, αν χρειάζεται ένα κοινωνικό γεγονός ουσίας στο χωριό… Αλλά αυτό θέλει περισσότερη δουλειά και προετοιμασία…
LikeLike
Όπως είπα και παραπάνω χρειάζεται πρώτα να εκπαιδεύσουμε τους γονείς. Έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα θα πάρει κανά δυο γενιές να τα καταφέρουμε. Η δική μας η γενιά διαμαρτύρεται εντονα τώρα, η επόμενη θα τα καταργήσει όλα και η μεθεπόμενη θα κάνει κάτι ουσιαστικό.
LikeLike
Τι άλλο είναι από 4-5 καφέδες που απολαύσαμε. Και κάποια άλλα αυτής της κλίμακας στο πλήθος.
Ο βίος εννοώ …
LikeLike
καλημερα και παλι…χθες εκανα ενα φρεντο στα ξαδερφια μου με αφορμη την αναρτηση σου ωστε να δουν τι πινουμε εδω στην ελλαδα..τελιακ τους αρεσε πολυ…εδω δεν εχουν κρυους καφεδες βλεπεις…ευτυχως κανω καλο καφε αφου για χρονια δουλευα σαν μπαρμαν…βλεπω σου αρεσει η αργεντινη…ρωτα οτι θες απο εκει μπορω να σου πω τα παντα…τα λεμε..besitos..
LikeLike
Hello and thanks for your visit on my blog. I have answered there in English, but I will try to write more in Greek. It is a way of learning.. read and write.
Βρήκα μόλις αυτό το ενδιαφέρον blog. Μαθαίνω τα ελληνικά και θα ακολουθήσω το blog σας και θα κάνω μερικά σχόλια. Ίσως. Είναι δυσκολότερο να γράψει και να μιλήσει στα ελληνικά. Αλλά, θα προσπαθήσω.
Ευχαριστίες πάλι και γειάσου.
Monika
LikeLike
Πετάω από τη χαρά μου που έχω επισκέψεις από την Ανοιξιάτικη Αργεντινή και τη Χειμωνιάτικη Σουηδία.
Damian να μου πεις κανένα ωραίο βιβλίο!
Καλώς ήρθες Μόνικα! Τα ελληνικά σου είναι φανταστικά.
LikeLike
Τα λες μια χαρά για την επαρχία.
Ναι είναι μια μέρα γιορτής.
Κάλλιστα βέβαια μπορεί να μας λείψει και να δεις που θα βρούμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε.
Ο Νίκος είχε ένα σερί εξαιρετικών κειμένων τελευταία γράφοντας με την καρδιά ενός πατέρα που έχει το μάτι του στραμένο στα παιδιά (του). Ξέρει τι λέει κι ύστερα δεν τον πήραν και τα χρόνια ή μάλλον καλύτερα έχει μνήμη ζωντανή από τότε που κι εκείνος όπως όλοι μας πιστεύαμε πως κάποτε αυτό το νταβαντούρι θα λάβει τέλος.
Για το θέμα του εθνικιστικού χρώματος που παίρνει η “γιορτή” θα διαφωνήσω με αυτό που λες.
Αρκεί μια φωτογραφία να αντικαταστήσει εκείνη την εξαιρετική της καφετέριας. Φέρε λίγο στο μυαλό σου στα “γύφτικα σκεπάρνια” στο βάθρο, ξέρεις δήμαρχοι, παπάδες, αστυνόμοι, λιμενάρχες και λοιποί φουσκωτοί γραβατοφορεμένοι διάνοι και πλουμιστές (κο)κότες. Σ’ αυτόν τον εσμό των επισήμων αναφέρονται οι παρελαύνοντες μαθητές και φαντάροι.
Ύστερα μπαίνει κι ένα θέμα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έχουμε δυο εθνικές γιορτές.
@anagnostria.
-Πόσες εθνικές γιορτές έχει η Νορβηγία;
-Όλα τα σχολεία παρελαύνουν; Νήπιο, προνήπιο, …λύκειο, πρόσκοποι, οδηγοί, λυκόπουλα, Ταε κβο ντο;
-Σε όλα τα χωριά και όλες τις πόλεις;
-Και της Βουλής το κτίριο …παλάτι είναι.
Εγκυκλοπαιδικές οι απορίες μας μιας και φιλοξενούμαστε σε blog εκπαιδευτικού.
LikeLike
Γεια σου Δημήτρη!
Συμφωνώ κι εγώ για τον Ξυδάκη. Και το άλλο κείμενο του για τον έφηβο γιο ήταν διαμάντι.
Λες:”Κάλλιστα βέβαια μπορεί να μας λείψει και να δεις που θα βρούμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε.” Σίγουρα θα μπορούσαμε και χωρίς τις γιορτές, φοβάμαι μόνο μην βρούν τίποτε χειρότερο να κάνουν…
LikeLike
“-Μπαμπά μπαμπά, γιατί κάνουμεκάθε χρόνο παρέλαση???
-Γιατί εσείς τα παιδιά χρυσό μου νομίζετε πως με το ΟΧΙ του ’40 διώξαμε τους φασίστες…πρέπει λοιπόν κάθε χρόνο να κάνετε παρέλαση μπροστά στον Ψωμιάδη και τον Ανθιμο για να θυμάστε πως δέν τους διώξαμε ακόμη…”
Το διάβασα πριν από λίγι σ’ ένα εξαιρετικό ποστ του Σκύλου της Βάλια Κάλντα στα σχόλια από κάποιον …patsiouri.
Αν σβήσουμε τα ονόματα, μπορούμε άνετα να χρησιμοποιήσουμε τυχόν δίδυμο της πόλης μας. Και τρίδυμο… Τα βάθρα των επισήμων βρίθουν από από ακατάλληλα κρέατα για την πολιτική υγεία των υποχρεωμένων να “κλίνουν επί δεξιά” (που ‘σαι τώρα ω υπογεγραμμένη!) την κεφαλή παιδιών μας.
Όχι τίποτ’ άλλο αλλά πάει χαμένο και το μάθημα της Πολιτικής Αγωγής.
Καλημέρα…
LikeLike
καλησπέρα και απο εμένα. Νομίζω οτι στην επαρχία οργανώνουν τις παρελάσεις με άλλη διάθεση και τις ζούνε πραγματικα.
LikeLike
Καλησπέρα roadartist. Δεν ξέρω αν τις οργανώνουν με άλλη διάθεση τις περιμένουν πάντως.
Δημήτρη αυτό από τα σχόλια για τους φασίστες φοβερό. Και πάλι επίκαιρο γιατί αυτές τις μέρες προσπαθούμε να εξηγήσουμε στα παιδιά για μια άλλη επικείμενη επέτειο, αυτή του Πολυτεχνείου.
LikeLike
Πολύ ωραίο ποστ, και συμφωνώ πάρα πολύ με όλα όσα λες.
LikeLike
@roadartist
Πίστεψέ έτσι είναι, αλλά συμφωνώ και με το post…
LikeLike
Εγώ πάλι έχω ένα παράπονο και μια ερώτηση να θέσω: Γιατί όταν έχεις εθνικό φρόνημα, το οποίο το αντιλαμβάνομαι ως να αγαπάς τη χώρα σου και να πιστεύεις σε αυτήν, πρέπεις να θεωρείσαι απαραιτήτως φασίστας;
Πολύ ενδιαφέρον το blog σου και κομψό!
LikeLike