Το Νοέμβριο του 2005 είχα δυο μήνες που έγραφα ένα μπλογκ. Ήμουνα πολύ καινούρια σε αυτό και είχα ενθουσιαστεί υπερβολικά. Περνούσα 1-2 ώρες τη μέρα διαβάζοντας άλλα μπλογκ, μαθαίνοντας για τις ζωές των άλλων, κολλημένη στην οθόνη. Μέχρι τότε χρησιμοποιούσα το ίντερνετ μόνο για να βρίσκω πληροφορίες και υλικό για τη δουλειά μου να διαβάζω εφημερίδες και να ακούω ραδιόφωνο. Με την κοινωνική πλευρά του διαδικτύου δεν έχει καμία σχέση για αυτό και ήμουν πολύ αθώα και αφελής. Νόμιζα δηλαδή ότι οι άνθρωποι ήταν αυτό που έλεγαν…
Μια μέρα, πέφτω πάνω στο μπλογκ του Αθήναιου που ήταν ένα dog person, ένας μάγειρας, που αν μαγείρευε όπως έγραφε οι γυναίκες θα έπεφταν στα ποδιά του σωρηδόν. Κάτι γράφω εγώ στο μπλογκ του, κάτι απαντάει εκείνος, και αρχίζει η δικτυακή γνωριμία μας που ευτυχώς έγινε και πραγματική κάποια στιγμή.
Να μην τα πολυλογώ, τα έχω ξαναπεί κιόλας, όταν κατάλαβα ότι ο Αθήναιος ήταν η Βίβιαν, πήρα ένα πολύ σημαντικό μάθημα στη ζωή μου: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΟΙ ΑΝΤΡΕΣ (ούτε και γυναίκες φυσικά, αλλά αυτό δε απασχολεί εμένα, εγώ άλλωστε είμαι τέλεια…) γι αυτό καλώ θα ήταν κάποιος να τους εφεύρει.
Σήμερα πήρα το βιβλιαράκι της Βίβιαν στα χέρια μου, με το πραγματικά φανταστικό εξώφυλλο του Μ. Ζαχαριουδάκη και καθώς περιμένω να κρυώσουν τα μελομακάρονα για να τα μελώσω διαβάζω σιγά σιγά τα κομμάτια που δεν είχα διαβάσει στο μπλογκ. Και παρόλο που ξέρω ότι το γράφει μια γυναίκα (και τι Γυναίκα!) εγώ πάλι παρασύρομαι, συγκινούμαι και πάλι λέω μα γιατί, γιατί δεν υπάρχει αυτός ο άντρας;
Όσο για τις συνταγές τι να πώ; Κάποιες είναι πολύ φανταιζί και δε θα τις κάνω ποτέ όπως το μαύρο ρύζι με φύλλο χρυσού. Αλλά αξίζουν για την αφήγηση και την ιστορία. Η αγαπημένη μου όμως ιστορία και συνταγή είναι αυτή της Χήρας με τα ντολμαδάκια της. Ένα μόνο θα σας πω. Είχα επιχειρήσει να κάνω ντολμαδάκια αλλά ήταν τέτοια αποτυχία που τα πετάξαμε κατ’ευθείαν, δεν τρώγονταν με τίποτε. Με τη βοήθεια του Αθήναιου όμως, ξεκίνησα σιγά σιγά ακολουθώντας ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ τη συνταγή, μερικά κομμάτια τα έχω μάθει απ’έξω «Ντολμαδάκι με σκληρό φύλλο είναι εντελώς ντεκαυλέ» και ω του θαύματος τα ντολμαδάκια έγιναν τέλεια, απαράμιλλα, να τα τρως και να παραμιλάς.
Τα μελομακάρονα τα μέλωσα (πέτυχαν, ΟΚ) το βιβλίο το διάβασα και τώρα το πακετάρω για Καναδά. Βίβιαν σε φιλώ και σε περιμένω.
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Οκ είμαι συγκλονισμένος. Μπορεί βέβαια να είμαι και ο πιο ηλίθιος συγκλονισμένος της μπλογκόσφαιρας, μα μόλις κατάλαβα πως ο μέγας Αθήναιος είναι γυναίκα…
Μήπως κάτι δεν έπιασα σωστά;
LikeLike
Καλά το κατάλαβες Αίολε. Νόμιζα ότι το ήξεραν όλοι πια. Κρίμα που στο χάλασα εγώ.
LikeLike
xaxa Merry Christamass Anna + Vivian + everybody!
LikeLike
Καλά Χριστούγεννα και σε σένα Δημήτρη!
LikeLike
Όχι απλά, ξέρεις πώς είναι αυτά. Σαν να πίνεις ένα μπουκάλι ουίσκι όλη τη νύχτα, να ακούς Διάφανα Κρίνα και να βρίζεις θεούς και δαίμονες και ξαφνικά να σκάει μύτη ο Μπιθικότσης στο 14 του cd με “ένα το χελιδόνι” και ένα ποτήρι ρετσίνα.
🙂
LikeLike
Το καλοκαίρι, παίρνω το πρώτο δοκίμιο του βιβλίου και βλέπω στην κορυφή κάθε σελίδας, αριστερά το όνομά μου και δεξιά τον τίτλο του βιβλίου. Παθαίνω σοκ και παίρνω έντρομη τις εκδόσεις Πατάκη.”Ξέρετε, αυτά τα κείμενα τα έχει γράψει ο Αθήναιος όχι εγώ. Ναι, εγώ είμαι ο Αθήναιος αλλά δεν τα έχω γράψει εγώ, η Βίβιαν, αυτά είναι του Αθήναιου”.
Αν είναι κάτι σίγουρο είναι ότι δεν ήθελα να φτιάξω μια περσόνα ενός τέλειου άντρα, ενός τέλειου μάγειρα ναι, ενός άντρα όμως όχι. Αγαπώ τη μαγειρική και όσους ασχολούνται με αυτή όσο δεν μπορώ να περιγράψω και ήθελα να δείξω ότι ασχολούνται με αυτή μόνον οι τοπ τύποι.
Μου λείπει κάπως η περσόνα του Αθήναιου και σκέφτομαι να φτιάξω κάποια άλλη πάλι αλλά θα είναι γυναικεία αυτή τη φορά γιατί κι εγώ ανακάλυψα πόσο κουραστικό είναι να είσαι άντρας. 🙂
Ευχαριστώ πολύ.
LikeLike
Αίολε, ΛΟΛ!
LikeLike
Που να δεις πόσο κουραστικό είναι να είσαι γυναίκα…
LikeLike
Αγνη και αμολυντη φιλη μου που επεσες?????
Δεν ηξερες ???Δεν ρωταγες?????
Το δικτυο ειναι σαν την αραχνη που οι οπτικες ινες του καθενος λειτουργουν αναλογα με το φαινεσθαι και οχι με το ειστε.
Η αληθεια ειναι πως ακομη και εγω εως σημερα, και εφόσον εχω ανατρεξει σε ολες τις βασεις δεδομενων και πηγες πληροφοριων σε περιοδο Χριστουγεννων ,αντι να μοιραζομαι τις στιγμες με την οικογενεια μου, εχω μπερδευτει τελειως.
Νομιζω οτι δεν μπορει να λυθει με τιποτα.Μηπως τελικα ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ειναι διδικτυακη Trans????Μηπως οι αλλαγες της περσονας που ευαγγελιζεται δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ενα καλο marketing plan απο τον εκδοτικο οικο?????Μηπως ο μαγειρας που κρυβεται πισω απο ολα αυτα ειναι ο γνωστος Μαμαλακης που βαρεθηκε την δημοσιοτητα της τηλεορασης και αναζητα νεες πηγες εκφρασης στο διαδικτυο?????Μηπως αντι για Διαφανα Κρινα ή Μπιθικωτση θα ηταν πιο καταλληλο για την περιπτωση θα ηταν το 4ο LP των Roxy music(η σημειολογια ειναι στο εξωφυλλο )???Μηπως θα ηταν προτιμοτερο το Martinii αντι του ουισκι/ρετσινας???Μηπως ολα αυτα δεν εχουν ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ ????Μηπως….???Μηπως????
Καλημερα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε ολους
LikeLike
ΛΟΛ Παιδιά είμαι ο Μαμαλάκης γιαυτό σπεύστε ν’αγοράσετε όλοι το βιβλίο!!!
LikeLike
Ρε συ, Βίβιαν για καλό το είπες ότι είσαι ο Μαμαλάκης;
Βαγγέλη ψυχραίμια. Δεν είναι για σένα αυτά τα σπόρ. Εσύ πάρε διάβασε κανένα βιβλίο να καταλάβεις τη γυναίκεια ψυχή ή έστω την ψυχή του οχτάχρονου και άσε τις αλλαγές προσωπικότητας για μας.
LikeLike
Βαγγελάκη χαλάρωσε παιδί μου. Κι εγώ είμαι ο Καββάφης που αναστήθηκε και το παίζει ανερχόμενος και φαντασμένος.
LikeLike
Προς ΑΙΟΛΟ
Γενικως δεν ειμαι χαλαρος.
Ειμαι ο Βαγγελης και ΟΧΙ ο Βαγγελακης
Και αν το καλοσκεφτεις δεν κρυβομαο πισω απο το ψευδωνυμο μου
LikeLike
Thanx for the notice.
Diabasa to blog sou. Two thumps up!! Ksexwristes skepseis, endiaferouses apopseis. Keep up the good work…
LikeLike
Thanx New….See you again!
LikeLike
δε ξέρω τι τύχη μπορεί να έχει το μνμ….
καλησπέρα …
προσπαθώ να επικοινωνήσω με την κυρία Βίβιαν Ευθυμιοπούλου για κάποιο ρεπορτάζ…..
ευχαριστώ…..
LikeLike