ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Μέρες μέρες να χτυπήσει το τηλέφωνο
μήνες, χρόνια;
Δεν ηχείς.
Εκλήθη ο έμπιστος μου ωριλά
μου έκανε ακουόγραμμα
μια χαρά, μου λέει, ακούς
τι σ’έπιασε. Εκλήθη εν συνεχεία ξανά ο τεχνικός.
Δε χτυπάει του είπα.
Σε ξεβίδωσε, σ’εκανε φύλλο και φτερό
καλώδια μπαταρίες
λάδωμα στη φωνή σου
εντάξει η συσκευή
η ζημιά είναι από μέσα
σ’το είπα και την άλλη φορά
θριαμβολόγησε ο ηλεκτρολόγος
έχει βλάβη η επαφή
πρέπει να σκάψω
– ας’το
αφού είναι η επαφή
θα σκάψω εγώ
ξέρω να τη θάψω
δεν είναι τίποτα ξέρω.
Η Αγγελική με προσκάλεσε σε αυτό το παιχνίδι και ανεβάζω αυτό το ποίημα από το καινούριο βιβλίο της Κικής Δημουλά «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως». Έχει κι άλλα πολλά που μου αρέσουν αλλά αυτό το διάλεξα και το αφιερώνω σε ένα παλιό φίλο που δεν τηλεφωνεί. Μα τι έχει πάθει τελοσπάντων;
Συνεχίζω την αλυσίδα και προσκαλώ τον Akamas, τον Τάσο (ο οποίος πρώτος μου έστειλε ένα ποίημα από τη συλλογή της Δημουλά), το Μπάμπη (που μετέφρασε πολύ ωραία μερικά ποιήματα του Κάρβερ), την Κίκα από την Κύπρο, και το Στέφανο που μπορεί να μας βάλει ένα τραγούδι αν θέλει.
Β’ Μέρος
Τώρα θέλω να σας μιλήσω για τη Δημόσια Δέσμευση μου να μην αγοράσω βιβλία για 6 μήνες. Έχει ανάψει η κουβέντα, οι φίλοι έχουν ανταποκριθεί όλοι, και μου δανείζουν ή μου στέλνουν βιβλία (ευχαριστώ Ελένη, ευχαριστώ Βασίλη), χάρη σε ένα συν-μπλόγκερ ανακάλυψα το book mooch και γράφτηκα και τώρα περιμένω το πρώτο μου βιβλίο. Επίσης διάβασα αυτό το ποστ που γράφει στατιστικά στοιχεία για το χαρτί και την ανακύκλωση του. Γενικά πιστεύω ότι το να διαβάζεις βιβλία είναι από τα πιο οικολογικά πράγματα που μπορείς να κάνεις, σε σύγκριση με την τηλεόραση ας πούμε ή το ίντερνετ αλλά πρέπει να αναλογιστούμε κάποια στιγμή και τις απίστευτες ποσότητες χαρτιού που ξοδεύουμε για έντυπα και εφημερίδες, τα περισσότερα εκ των οποίων καταλήγουν στα σκουπίδια (ή στην ανακύκλωση στην καλύτερη περίπτωση).
Επίσης στο ίδιο άρθρο θα βρείτε διάφορους τρόπους ανταλλαγής βιβλίων όπως το bookcrossing.
Υπάρχει βέβαια το ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων. Όπως είπε και ο Nuwanda αν ανταλλάσσουμε βιβλία συνεχώς τότε πως θα ζήσουν οι συγγραφείς και οι εκδότες κλπ; Πιστεύω όμως ότι οι άνθρωποι που ψάχνουν τέτοιες εναλλακτικές είναι συνήθως οι άνθρωποι που διαβάζουν πιο πολύ και αγοράζουν βιβλία. Ειδικά για το bookcrossing, το οποίο ασκώ ενεργά 1 ½ χρόνο τώρα μπορώ να βεβαιώσω ότι έχω αγοράσει βιβλία ειδικά γι αυτό το σκοπό, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο.
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Καλημέρα Αννα, ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Απλώς να προσθέσω στον προβληματισμό σου για τα βιβλία, ότι είμαστε μια χώρα σχεδόν χωρίς δανειστικές βιβλιοθήκες (αλλα ούτε και Εθνική)…
LikeLike
Καταπληκτικό ποίημα, μόνο που δεν έκανες την πάσα για να συνεχιστεί η αλυσίδα.
LikeLike
Αγγελική, έχεις πολύ δίκιο. Ούτε καν σχολικές.
Ακάμας κι εσύ έχεις δίκιο, θα επανορθώσω και θα είσαι ο πρώτος που θα καλέσω.
LikeLike
Ευχαριστώ, Άννα, για την πρόσκληση. Ήδη έχω ανταποκριθεί. Λατρεύω την Κική Δημουλά και το ποίημα που πόσταρες είναι απ’ αυτά που κι εγώ έχω επισημάνει. Γεια-χαρά.
LikeLike
Ευχαριστώ για την πρόσκληση, Άννα.
Ες αύριον.
LikeLike
Καλημέρα! Το διάβασα μέσα στις γιορτές το βιβλίο της Δημουλά! ..
Όμορφη επιλογή..
LikeLike
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ.ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΠΙΟ “ΔΥΣΚΟΛΟ” ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΤΗΣ,ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ.ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ “ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΧΕΙΜΩΝΑ”…Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ ΑΠΟ ΠΑΘΟΣ…!ΜΑΚΙΑ!!!
LikeLike
[αντε να δουμε αν αυτη τη φορα θα καταφερω να αφησω το σχολιο]
γεια σου αννα
ευχαριστω για την προσκληση [παρά το ότι μ’εδωσες κανονικα, lol]
φυσικα και ειναι τραγουδι το δικο μου αγαπημενο ποιημα.
Ειναι απο εναν κυριο τον οποιο θεωρω το σημαντικότερο στιχουργό που έχει υπάρξει στην pop μουσική, ανώτερο ΚΑΙ από τον Dylan.
Την παραπάνω δήλωση είμαι διατεθειμένος να την υπερασπιστώ μέχρι θανάτου παρεμπιπτόντως..
Ο ύμνος που διάλεξα, για προφανείς λόγους, λέγεται heaven knows i’m miserable now.. Για όσους δεν κατάλαβαν, μιλάμε για το Morrissey..
I was happy in the haze of a drunken hour
But heaven knows i’m miserable now
I was looking for a job, and then i found a job
And heaven knows i’m miserable now
In my life
Why do i give valuable time
To people who don’t care if i live or die ?
Two lovers entwined pass me by
And heaven knows i’m miserable now
I was looking for a job, and then i found a job
And heaven knows i’m miserable now
In my life
Oh, why do i give valuable time
To people who don’t care if i live or die ?
What she asked of me at the end of the day
Caligula would have blushed
“oh, you’ve been in the house too long” she said
And i (naturally) fled
In my life
Why do i smile
At people who i’d much rather kick in the eye ?
I was happy in the haze of a drunken hour
But heaven knows i’m miserable now
“oh, you’ve been in the house too long” she said
And i (naturally) fled
In my life
Oh, why do i give valuable time
To people who don’t care if i live or die ?
LikeLike
1. αν είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο να το σβήσω τώρα, σύγγνώμη δεν το σκέφτηκα.
2. για το ποίημα:
“In my life
Oh, why do i give valuable time
To people who don’t care if i live or die ?”
Γιατί άραγε; κι εγώ το σκέφτομαι αυτές τις μέρες αυτό το θέμα
LikeLike