Προχθές το βράδυ αργά τέλειωσα αυτό το βιβλίο που το διάβασα σχεδόν ρουφηχτά σε τρεις δόσεις το πολύ. Έχω ξαναπεί ότι περιμένοντας σε προθάλαμους νοσοκομείων, δίπλα σε κρεβάτια ασθενών ή σε ιατρεία περιμένοντας το γιατρό που πάντα αργεί, έχω κάνει τα καλύτερα διαβάσματα μου. Έτσι τέλειωσα το Μόμπι Ντικ, μ’ενα βιβλίο στο χέρι περνούσαν οι ώρες , οι νυχτερινές, οι ατέλειωτες πρόπερσι. Έτσι και τώρα, την ώρα της αγωνίας, παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανοίγω το βιβλίο μου. Πόσο μάλλον όταν μου το έχει χαρίσει άνθρωπος αγαπητός πολύ, και η αφιέρωση γίνεται μέρος του βιβλίου.
Όταν το ξεκίνησα, δεν είχα διαβάσει τίποτε στον τύπο, είναι και πολύ καινούριο άλλωστε. Χθες και σήμερα, ψάχνοντας, βρήκα ένα σωρό πράγματα, στο Βιβλιοδρόμιο των Νέων μάλιστα είχε χθες και δεύτερη κριτική. Αλλά ταυτίστηκα απόλυτα με την κυρία Φραγκουδάκη, που λέει ότι δε θα κάνει λογοτεχνική κριτική αλλά θα γράψει σαν αναγνώστρια που την απασχολούν τα θέματα του εθνικισμού και των ιδεολογιών.
Σαν αναγνώστρια του Θέμελη λοιπόν έχω να πω: Είναι το καλύτερο του από την Τριλογία και μετά. Τα 2 ενδιάμεσα τα βρήκα λιγο χλιαρά, αυτό μου άρεσε πολύ. Από το πρώτο βιβλίο την Αναζήτηση θυμάμαι πολύ έντονα τις περιγραφές της Μακεδονίας κα μετά της Μυτιλήνης. Θυμάμαι ότι ήταν τα πρώτα «ιστορικά» μυθιστορήματα που διάβαζα και ότι τα είχα διαβάσει μονορούφι επίσης.
Αυτό λοιπόν, «Η αλήθεια των άλλων», είναι το πιο πολιτικό του βιβλίο, όπως λέει κι ο ίδιος. Το κομμάτι της αφήγησης που αφορά τις Κυδωνίες είναι νομίζω το πιο ενδιαφέρον. Παρόλο που έχω διαβάσει πολλά βιβλία με αφηγήσεις για την εποχή της Μικρασιατικής καταστροφής και τον τόπο, δε χορταίνω να διαβάζω κι άλλα, ειδικά όταν είναι έτσι ωραία γραμμένα κι έχουν μια καινούρια ματιά. Η σχέση του ήρωα του Μανώλη με τον Τούρκο φίλο του, ήταν μια έκπληξη και η κατάληξη ένα ταρακούνημα. Ο Μανώλης την κουβαλάει πάντα μέσα του και μάλιστα αυτή η στάση της οδυνηρής ουδετερότητας τον ακολουθεί και στις άλλες φιλικές σχέσεις του.
Πέρα από μια αφήγηση για το τελος μιας εποχής και για το πως οι άνθρωποι κατάφεραν να επιβιώσουν ή όχι όμως, το βιβλίο μιλάει για τις αμφιβολίες που έχουμε όλοι μέσα μας. Οι ήρωες προσπαθούν να καταλάβουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να πουν αυτά που έχουν στο μυαλό τους, πότε θα καταφέρουν επιτέλους να είναι ο εαυτός τους. Η απάντηση που βγαίνει απο το βιβλίο ειναι ότι αν θες να είσαι ο εαυτός σου σε περιμένει πολλή μοναξιά. Και ίσως γι αυτό αφήνει και μια πικρή γεύση στο τέλος. Θίγει το θέμα της ιστορικής συνέχειας της «ελληνικής φυλής» και δείχνει πως τότε στη δεκαετία του 60, η χώρα δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί κάτι που να αμφισβητεί τα «ιερά και τα όσια». Δυστύχώς η κατάληξη του σχολικού βιβλίου της Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού πέρσι, μας δείχνει ότι έχουμε προχωρήσει με πολύ μικρά βήματα από τότε. Ίσως στο Πανεπιστήμιο να είναι καλύτερα τα πράγματα αλλά στην υπόλοιπη ζωή δε βλέπω να μπορούμε να δεχτούμε τις αλήθειες των άλλων…
Διαβάστε επίσης:
Καθημερινή – Συνέντευξη στην Όλγα Σελλά
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Και εμένα μ΄αρέσουν τα βιβλία που αφορούν τη Μικρά Ασία.
Άλλωστε οι αλήθειες των άλλων, ήταν και είναι σε μεγάλο βαθμό κοινές με τις αλήθειες των προσφύγων και τα βιώματα που πάντα κάνουν σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στους λαούς και τις πολιτικές ηγεσίες.
Δυσκολα τα βλέπουν όλα αυτά όσοι δεν θέλουν να τα δούν.
LikeLike
Η αλήθεια είναι ότι τα βιβλία που αναφέρονται στην Μικρά Ασία και στις περιπέτειες των προσφύγων είναι πολύ δημοφιλή. Τα τελευταία βιβλία του Θέμελη δεν πήγαν καθόλου καλά, για να δούμε αυτό.
Την καλησπέρα μου.
LikeLike
Χρόνια πολλά, Άννα, για τη γιορτή σου. Συγγνώμη που δεν σου γράφω τίποτε άλλο σήμερα, μα υπάρχει μια παγωμάρα σε όλους μας και σε όλα που δεν μ’ αφήνει. Χρόνια πολλά.
LikeLike
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, κι εδω η ίδια παγωμάρα επικρατεί, καταλαβαίνω.
LikeLike
Γεια! Πρώτη φορά έρχομαι και έπεσα σε θέμα για το Θέμελη…Δεν τον έχω διαβάσει ακόμα αλλά δίπλα μου, περιμένει τη σειρά της η “Αναζήτηση”! Στη λίστα μου όμως θα μπουν και “Οι αλήθειες των άλλων”…
Καλά διαβάσματα και χρόνια πολλά (αν και λίγο καθυστερημένα…οι γιορτές όμως κρατάνε 40 μέρες, σωστά;)
Τρελοτουρίστρια
LikeLike
Καλως ήρθες, κι ευχαριστώ για τις ευχές! Μόνο 40 μέρες;;;;;
LikeLike
Χαχα!! Για 40 ξέρω!! Αλλά και παραπάνω να κρατάνε δε με χαλάει καθόλου!!!
Τρελοτουρίστρια
LikeLike
παρακολουθώντας από καιρό το blog σας διακρίνω μια πέρα από το “δήθεν” αγάπη για το βιβλίο. Σας προτείνω-και αν θέλετε να σας το στείλω με αφιέρωση-να διαβάσετε το πρώτο μου βιβλίο “VIA CRUCIS-azazel” καρπό εμπειρίας ζωής 20 ετών και όχι μόνο. Μ’ ενδιαφέρει η γνώμη σας.
Καλά Χριστούγεννα.
Απόστολος Χρ. Βαβύλης
LikeLike
Καλά Χριστούγεννα και σε σας! Και καλή επιτυχία στο βιβλίο σας.
LikeLike
Μόλις τελείωσα (12 μ.μ./9 προς 10/1ου) το βιβλίο “Οι αλήθειες των άλλων”.
Μου άρεσε πολύ, αλλά συμφωνώ κι εγώ ότι έρχεται 4ο, μετά τα 3 πρώτα του Θέμελη, και μετά τα άλλα του βιβλία. Θα το σχολιάσω και στην ιστοσελίδα μου. Καλό βράδυ.
LikeLike
kalhmera sas…egw exw diabasei mono thn analamph kai tis alhtheis twn allwn!to prwto einai eksairetiko,aristoyrghma..to deytero einai nai men wraio alla den mporw na pw oti trellathhka..moy aresei poly na diabazw logotexnika biblia kai pisteyw oti o themelhs san syggrafeas einai xarismatikos,kserei na se kanei na sygkinhse,na problhmatizesai,,soy serbirei th dikh toy alhtheia me enan idiaitero tropo xwris na se fanatizei!twra thelw na diabasw ta alla dika toy,,alla epeidh einai poly megala tha ta afhsw gia to kalokairi,pros to paron tha katapiastw me ligo mikrotera…kai kati akoma…den katalaba an to biblio ths ekths dhmotikoy einai kalo h kako poy katarghthhke..exw xathei sth metafrash..diafwtiste me!
LikeLike