Ομολογώ πως ποτέ δε θα αγόραζα αυτό το βιβλίο σε αυτή την έκδοση με αυτό το εξώφυλλο. Ακόμη και τα λόγια που λέει στο εξώφυλλο : Όλα όσα πρέπει να ξέρουν οι γυναίκες… με εκνευρίζουν. Το ροζ χρώμα, δε, μου θυμίζει βιβλία με περιεχόμενο που δε με ενδιαφέρει.
Αλλά ομολογώ επίσης ότι το διάβασα σχεδόν μονορούφι, ότι είναι πολύ ενδιαφέρον, ότι έχει πολλές πληροφορίες που αξίζει κάποιος να ερευνήσει περαιτέρω και ότι τώρα που το τέλειωσα και έψαξα επιπλέον στοιχεία βρήκα ότι εχει υποστεί δριμεία κριτική. Αλλά όλες οι κριτικές που διάβασα επικεντρώνονται σε κάποιες λεπτομέρειες ή σε κάποια αριθμητικά στοιχεία που φαίνεται να ειναι λάθος. Απ’ότι κατάλαβα δηλαδή δεν αμφισβητούν την ουσία του βιβλίου που είναι ότι οι ορμόνες που εκκρίνονται είναι πολύ διαφορετικές στους άντρες και τις γυναίκες με αποτέλεσμα να επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους. Σπουδαία τα λάχανα θα μας πείτε, δε χρειάζεται να διαβάσω ολόκληρο βιβλίο για να το καταλάβω αυτό. Ίσως ναι, ίσως όχι. Ο τρόπος που δικαιολογεί πολλές καταστάσεις όμως είναι αρκετά φρέσκος.
Το βιβλίο παρακολουθεί τις γυναίκες από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μέχρι την ηλικία μετά την εμμηνόπαυση και παρατηρεί και ερμηνεύει τις αλλαγές που τους συμβαίνουν ανάλογα με τις διάφορες ορμόνες που εκκρίνουν. Σε αρκετά σημεία υπάρχουν συγκρίσεις με τις αντίστοιχες αντρικές λειτουργίες, αλλά η συγγραφέας δεν επιμένει σε αυτές μια και γράφει και το βιβλίο για το Αρσενικό Μυαλό τώρα. Είναι αρκετές μέρες που το τέλειωσα το βιβλίο και τώρα θέλω μόνο να σας πω μερικά σημεία του που μου έμειναν στη μνήμη καθώς τα συνδύασα με καταστάσεις που σίγουρα όλοι έχουμε βιώσει.
– Η φίλη μου η Ανν έλεγε ότι μέχρι που είχε τα παιδιά της στο σπίτι αισθανόταν ότι ο εγκέφαλος της ήταν μικρότερος. Και ότι όταν πια έφυγαν κατάλαβε οτι άρχισε να μεγαλώνει πάλι (ο εγκέφαλος) και η ίδια να γίνεται ο εαυτός της. Μια άλλη φίλη η Σοφία ήταν βέβαιη ότι δεν την ενδιέφερε η καριέρα. Τώρα (τα παιδιά είναι στην εφηβεία πια) είναι μια πολύ επιτυχημένη ιδιοκτήτρια φροντιστηρίου, φοβερή δασκάλα Αγγλικών, και μια κούκλα συν τοις άλλοις, που όταν τη ρώτησα «μα τι σε είχε πιάσει τότε βρε παιδί μου;» μου απάντησε αφοπλιστικά: «Δεν ξέρω, αλλά χαίρομαι που μου πέρασε». Η συγγραφέας το εξηγεί αρκετά καλά αυτο, το επικεντρώνει στις γυναίκες που έχουν μικρά παιδιά βέβαια, αλλά νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοεί.
– Μια μόνιμη απορία δική μου και των φίλων μου είναι γιατί όταν τα παιδιά είναι μωρά και ξυπνάνε τη νύχτα, οι περισσότερες γυναίκες διαμαρτύρονται οτι τα ακούνε μόνο οι ίδιες ενώ οι πατεράδες τους κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Κι αυτό το εξηγεί η αγαπητή Λουάν. Το πρόβλημα είναι η τεστοστερόνη, υποστηρίζει. Υπάρχουν και πολλές εξαιρέσεις βέβαια…
– Εκεί που άρχισα να υπόπτευομαι ότι η έρευνα της δεν ήταν και πολύ ενδελεχής ήταν εκεί που έλεγε το γνωστό κλισέ ότι οι άντρες σκέφτονται το σεξ καθε 52 δευτερολεπτα ενώ οι γυναίκες μια φορά στις τρεις μέρες. Οι επικριτές της υποστηρίζουν ότι τα νούμερα είναι εντελώς φανταστικά και δε βασίζονται σε καμία έρευνα. Άλλωστε εγώ ξέρω πολλές γυναίκες που το σκεφτονται κάθε 52 δευτερόλεπτα και πολλούς άντρες που το σκέφτονται μια φορά τη βδομάδα.
– Ένα άλλο γεγονός που με είχε εντυπωσιάσει έχει σχέση με τη γιαγιά μου. Ήταν μια φοβερή γυναίκα, πολύ ήρεμη, δοτική, υπομονετική, πάντα βοηθούσε τους ανθρώπους και ζούσε μια ασκητική ζωή. Όταν μεγάλωσε, είχε γίνει τόσο απαιτητική, ακόμη και εγωίστρια θα μπορούσες να την πεις. Οι ορμόνες, λέει η Λουάν, οι ορμόνες φταίνε για όλα. Όσο είμαστε σε ηλικία αναπαραγωγής και πρέπει να φροντίσουμε τα μικρά μας, έχει φροντίσει η φύση να έχουμε ένα άλλο προφίλ. Μόλις ξεπαιδιάσουμε γινόμαστε κι εμείς κανονικόι άνθρωποι, με θέλω και απαιτήσεις!
– Είχα παλιά κολλημένη στο ψυγείο μου μια πρόταση που με ανέβαζε ψυχολογικά και ίσως έριχνε τους υπόλοιπους, δεν ξέρω… I’m a mother, I can handle anything. Και έτσι είναι, όντως, λεει η Λουάν, η δύναμη της μητέρας είναι ανεξάντλητη αλλά και του πατέρα θα έλεγα εγώ. Ή μάλλον, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, είναι ανεξάντλητη η δύναμη και η αντοχή του ανθρώπου που αγαπάει και έχει κάποιον να φροντίσει.
Αυτά με το Θηλυκό Μυαλό ή The Female Brain στα Αγγλικά. Νομίζω ότι η μετάφραση ο Θηλυκός Εγκέφαλος θα ήταν πιο σωστό, τί λέτε;
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά πιστεύω ότι σχεδόν όλα τα παραδείγματα που δίνεις θα μπορούσαν να εξηγηθούν ακολουθώντας μία κοινωνική προσέγγιση και αποφεύγοντας την αναφορά σε γυναικείες και αντρικές ορμόνες. Οι κοινωνικοί επιστήμονες σήμερα αμφισβητούν όχι μόνο πολλά από τα χαρακτηριστικά της μητρότητας τα οποία θεωρούσαμε παλιότερα δεδομένα, αλλά και κατά πόσο η επιθυμία μιας γυναίκας να κάνει παιδιά είναι κάτι απόλυτα αναμενόμενο και ‘φυσικό’ για όλες τις γυναίκες. Θα έλεγα ότι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνεται η σχέση του παιδιού με τον καθένα από τους γονείς έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει και με τους βαθιά ριζωμένους κοινωνικούς ρόλους του πατέρα και της μητέρας που όλοι αναπαράγουμε.
Καλό απόγευμα.
LikeLike
Γενικά συμφωνώ κι εγω με αυτά που λες, και την κοινωνική προσέγγιση. Αλλά και αυτό το βιβλίο αμφισβητεί την επιθυμία για παιδιά και άλλα που θεωρούμε “φυσικά” για τους άντρες και αφύσικα για τις γυναίκες όπως για παράδειγμα τη διάθεση για απιστία.
LikeLike
Το αιώνιο θέμα αρσενικό-θηλυκό, άντρας-γυναίκα, φαίνεται ότι δεν θα πάψει ποτέ να ενδιαφέρει, παρ’ όλες τις αλλαγές και τις “εξισώσεις” που επήλθαν. Σίγουρα θα το διαβάσω.
LikeLike
συμφωνώ με το εγκέφαλος.
LikeLike
Ενδιαφέροντα όλα αυτά παρά την ύπαρξη στερεοτύπων στο βιβλίο.
Αν φταίει η τεστοστερόνη που δεν ξυπνάνε οι άντρες, είναι σχετικά εύκολα μετρήσιμο στις υπόλοιπες δραστηριότητες τους, αν ισχύει όμως και κάποιος έχει παιδί με τη Φανή Χαλκιά για παράδειγμα, θα κλαίει το μωρό και δεν θα ξυπνάει κανείς.
LikeLike
Υποτιθεται οτι την περίοδο που μόλις έχεις γέννησει, υποχωρεί η τεστοστερόνη…αλλά για τη Φανή δεν είμαι σίγουρη, γιατί θα κάνει βραχυκύκλωμα με το ελληνικό γονίδιο και περιπλέκονται τα πράγματα…
LikeLike
Μακριά από την τεκνοποιία λοιπόν, αν έχεις κι άλλες δημιουργικές ανησυχίες και είσαι γυναίκα :-))))) You can do anything, but you can’t do everything!
LikeLike
Το βιβλίο δεν το διάβασα. Από την μικρή ανάλυσή του όμως εκτιμώ πως ωραίο τρόπο βρήκε η Brizendine για να δώσει άλλοθι στο αποτυχημένο μοντέλο ‘επιτυχημένη καριερίστα μαμά – ευτυχισμένη οικογένεια’.
Πως θα πείσει άλλωστε την κάθε μπερδεμένη γυναίκα, πως καλύτερη η καριέρα από την οικογένεια; Πώς θα απενοχοποιήσει την κάθε εγκλωβισμένη μάνα από τις πιθανές τύψεις της για τυχόν αμέλειες απέναντι στα παιδιά της ή τους κρυφούς ερωτικούς της πόθους;
Και σίγουρα θα μιλά για καριέρες, executive θέσεις κλπ και όχι για σιδερώτριες σε συνοικιακές βιοτεχνίες που απατούν τον άντρα τους με το Μήτσο τον ασπριτζή.
Όλα τα λεφτά βέβαια είναι η διαπίστωση:Μόλις ξεπαιδιάσουμε γινόμαστε κι εμείς κανονικόι άνθρωποι, με θέλω και απαιτήσεις! Δηλαδή, μια φυσιολογική λειτουργία (μητρότητα) ερμηνεύεται σαν κάτι μη κανονικό, μη υγιές; Και γι’αυτό ευθύνονται βασικά οι ορμόνες; Μάλλον για επιστημονική προσέγγιση τύπου Άρλεκιν δείχνει και όχι για σοβαρό εκλαϊκευμένο σύγγραμα επιτυχημένης νευροψυχιάτρου. Αλλά αυτά παθαίνει όταν μπλέκεται σε ξένα χωράφια (κοινωνιολογία, ηθική πολιτισμών, ψυχολογία, θρησκεία, φύση των αξιών κλπ) και προσπαθεί να τα ερμηνεύσει με αποκλειστικό άξονα το εξειδικευμένο γνωσιακό της υπόβαθρο.
LikeLike
Υποπτεύομαι πως ο uam έχει δίκιο.
Πολύ καλό βρήκα παλιότερα το why men don’t listen and women can’t read maps, το οποίο δεν κάνει διαχωρισμούς μεταξύ ηλικιών και κοινωνιών, και αν θυμάμαι καλά βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ιατρικές εξετάσεις.
LikeLike
Αγαπητέ/ή uam είχατε μέρες να φανείτε και ανησυχούσα…
Αγαπητέ spizaetos το συγκεκριμένο που αναφέρεις δεν το έχω διαβάσει, αλλά έχω διαβασει εκτενή αποσπάσματα. Και η Brizendine βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ιατρικές και ψυχιατρικές έρευνες. Τώρα κατά πόσο τα συμπεράσματα που βγάζει και οι συνδυασμοί ερευνών που κάνει ειναι έγκυροι αυτό μόνο να το υποψιαστούμε μπορούμε εκτός κι αν κάνουμε κι εμείς ενδελεχή έρευνα και τσεκάρουμε κάθε αναφορά της.
LikeLike
…παρατηρεί και ερμηνεύει τις αλλαγές που τους συμβαίνουν ανάλογα με τις διάφορες ορμόνες που εκκρίνουν…
Αν οι αλλαγές στη συμπεριφορά οφείλονται στις ορμόνες – ούτε καν στο ένστικτο – τότε υποβιβαζόμαστε σε επίπεδο κατώτερο των ζώων. Ή η δόκτωρ δεν μας τα λέει καθόλου καλά, ή η περιγραφή του περιεχομένου του βιβλίου ήταν ελλειπέστατη.
annabooklover: ευχαριστώ, αλλά δεν ήταν ανάγκη (να δείχνετε το ενδιαφέρον σας τόσο προσποιητά)
LikeLike
Αν πράγματι το βιβλίο δεν ακολουθεί την γραμμή ροζ-κοριτσίστικων βιβλίων τότε “εγκέφαλος” ταιριάζει καλύτερα. Αλλά και ως “σωστή” μετάφραση πάλι το εγκέφαλος ταιριάζει. Φαίνεται ότι ο εκδ. οίκος απλά ήθελε να επεκτείνει το αγοραστικό target group.
LikeLike
Just passing by.Btw, your website have great content!
_________________________________
Making Money $150 An Hour
LikeLike
ΝΕΕΣ ΛΟΓΟΚΛΟΠΕΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΥ, σχόλιο 40
LikeLike