Καταλαβαίνω ότι ένα βιβλίο έχει μπει πραγματικά μέσα μου όταν εκεί που καθαρίζω ψάρια, στο νεροχύτη μου στη Λάρισα, στο δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας, σκέφτομαι ότι σίγουρα αυτή είναι μια πανάρχαια συνήθεια των ανθρώπων, ότι κάπως έτσι θα καθάριζαν τα ψάρια και οι γυναίκες των νησιών της Γαιοθάλασσας. Έπειτα αρχίζω να αναρωτιέμαι αν σ’αυτά τα μέρη έχουν γαύρους ή αν τρώνε μόνο ρέγγες και κάτι μικρά ψαράκια που λέγονται τσίμες, που κολυμπάνε σε καθαρά ρυάκια και δεν μπορείς να τα πιάσεις. Η Ούρσουλα Λε Γκεν έχει αυτό το χάρισμα λοιπόν, με το γράψιμο της να μπαίνει στη σκέψη σου και να καρφώνεται εκεί. Να δημιουργεί ένα καινούριο κόσμο, που δεν είχες φανταστεί ποτέ. Ένα κόσμο με μάγους και σκιές, με υπεράνθρωπες δυνάμεις και σκοτεινές αδυναμίες.
Το πρώτο βιβλίο του Έπους της Γαιοθάλασσας που ξεκίνησα χθες και τέλειωσα σήμερα είναι μια εξαιρετική διήγηση των πρώτων 18 χρόνων ενός μάγου που υπόσχεται να γίνει μεγάλος και τρανός. Σε αυτό το βιβλίο τον βλέπουμε από τα πρώτα παιδικά του χρόνια στο μακρινό και φτωχικό νησί του, τον ακολουθούμε στη φημισμένη σχολή μαγείας του Ροκ και στις πρώτες του περιπέτειες με τις σκοτεινές δυνάμεις. Αλλά στην ουσία είναι μια διήγηση ενηλικίωσης, ένα rite of passage, ένα πέρασμα στην ωρίμανση. Από την αλαζονεία της νεότητας που νομίζεις ότι είσαι αθάνατος, άτρωτος και πανέξυπνος, ο μικρός μάγος δέχεται τρομερά χτυπήματα που τον προσγειώνουν τον κάνουν λιγότερο μάγο και περισσότερο άνθρωπο, τον κάνουν να ψάξει μέσα του και να βρει τις εσωτερικές του δυνάμεις.
Και το βιβλίο συνεχίζει έτσι, σαν μια τεράστια αλληγορία, σαν μια παραβολή, όπου όλα μπορούν να εξηγηθούν με διπλό τρόπο και η μαγεία δεν είναι άλλη από το ταλέντο του κάθε ανθρώπου και η ικανότητα του να βλέπει τα πράγματα καθαρά. Η φιλία, η αγάπη για τη φύση, η ταπεινότητα, η ικανότητα να ακούεi, αυτές είναι οι δυνάμεις του μάγου μας και οι αδυναμίες του είναι οι φόβοι του. Θα μπορέσει άραγε να τους κοιτάξει κατάματα, να τους αγκαλιάσει; Αν ναι, θα προχωρήσει, αν όχι θα πεθάνει.
Aν το βιβλίο σας μοιάζει σαν ένας ακόμη Χάρι Πότερ, έχω να σας πω ότι δεν έχει σχέση. Κατ’αρχήν αν κάποιος έχει επηρεαστεί αυτή μάλλον είναι η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ γιατί η Ούρσουλα Λε Γκεν είναι πολύ παλιά καραβάνα. Κατά δεύτερον αυτό το βιβλιαράκι, παρόλο που έχει σχετικά λίγες σελίδες και είναι το πρώτο μέρος της εξαλογίας, μου φάνηκε πολύ πλουσιότερο, πιο πολυδιάστατο, πιο ενδιαφέρον από οποιονδήποτε Χάρι Πότερ. Περισσότερο θα έλεγα ότι θυμίζει Τόλκιν. Σίγουρα θα ψάξω και τους υπόλοιπους τόμους.
Αυτά για το περιέχομενο του βιβλίου. Πώς όμως ήρθε το βιβλίο στα χέρια μου; Ευχαριστώ πολύ το Δημήτρη Αρβανίτη, τον εκδότη των εκδόσεων Τρίτων που μου το χάρισε, ένα χαρούμενο άνθρωπο που χαμογελάει κάτω από τα γένια του και τα μάτια του λαμπυρίζουν. Ευχαριστώ τον Ηλία και την Ελένη, σχολιαστές σε προήγουμενο ποστ σχετικό με την επιστημονική φαντασία που μου ανέφεραν πρώτη τη συγγραφέα, ευχαριστώ τη Ντίνα που σαν άλλη ηρωίδα της Γαιοθάλασσας ήξερε το σωστό όνομα του συγγραφέα, του Παναγιώτη, τον ονομάτισε και ξεκίνησε όλη αυτή την αλυσίδα. Τέλος ευχαριστώ τη Χέντβιγκ γιατί νομίζω ήταν το δικό της γαλάζιο βλέμμα όταν μου έλεγε «θα σου αρέσει η Λε Γκεν» που με έπεισε!
Καμιά φορά οι άνθρωποι που συναντάμε, για καλή μας τύχη, αλλάζουν την πορεία που είχαμε σχεδιάσει για τον εαυτό μας. Κατεβαίνοντας στην Αθήνα πριν καμιά 10αριά μέρες είχα στην τσάντα μου τον Καλό Στρατιώτη Σβέικ (το τέλειωσα – καταπληκτικά αστείο και επίκαιρο), και τους Άραβες των Βάλτων. Γυρίζοντας κουβαλούσα μια μαύρη τσάντα γεμάτη επιστημονική φαντασία και ξεκίνησα με ορμή το μυθιστόρημα της Λε Γκεν και τα διήγηματα του Αλέκου Παπαδόπουλου. Αλλά αυτό είναι θέμα για το επόμενο ποστ!
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Πολύ χαίρομαι για την επιλογή σου, η Λε Γκεν είναι πραγματικά εξαιρετική κι αυτό αποτυπώνεται όχι μόνο στην παρουσίαση ενός βιβλίου, αλλά ακριβώς με τον τρόπο που περιγράφεις όταν το βιβλίο μπαίνει μέσα μας και μας ακολουθεί στις καθημερινές ασχολίες.
Το έχω πάθει πολλές φορές και σε σχέση με την επιστημονική φαντασία, η πρώτη φορά και η πιό έντονη, ήταν με τους πράκτορες του χάους και τον Σπίνραντ, ένας έρωτας που κράτησε χρόνια.
Για να δούμε τι άλλα καλά έχει να μας δείξει η μαύρη τσάντα.
LikeLike
Τώρα όμως έγινε το κακό, πήρες την οδό της απώλειας. Και δε θα σταματήσεις, θα διαβάσεις όλα τα υπόλοιπα βιβλία της Γαιοθάλασσας, μέχρι που θα φτάσεις και στην “Τεχανού”. Εκεί προβλέπω ότι θα μείνεις μ’ ανοιχτό το στόμα.
Και μετά θα ψάξεις κι άλλα βιβλία της Le Guin, τον “Αναρχικό Των Δύο Κόσμων”, το “Αριστερό Χέρι Του Σκότους”…
Χαίρομαι που σου άρεσε η Ούρσουλα, είναι πράγματι σπουδαία. Έχει κι άλλα πολλά βιβλία ο χώρος της ΕΦ που θα σου κάνουν βαθιά εντύπωση, είμαι σίγουρος. Π.χ. ζήτα από τον Δ. Αρβανίτη να σου δώσει το παλιό τεύχος του “Απαγορευμένου Πλανήτη” με το “The Screwfly Solution” (της Raccoona Sheldon) και θα με θυμηθείς.
Είναι κάποιες έννοιες και καταστάσεις που μόνο με την ΕΦ μπορούν να εκφραστούν, με τίποτα άλλο.
LikeLike
Πολύ ενδιαφέρον η κριτική σου!!!
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν να διαβάσω Χάρυ Πότερ για πρώτη φορά αλλά τελικά ίσως θα μου φανεί πιο ενδιαφέρον να διαβάσω αρχικά την Γαιοθάλασσα!!!
Έριξα μια γρήγορη ματιά στην wikipedia και πρόσεξα ότι η γαιοθάλασσα απαρτίζεται από 5 τόμος, εσύ ανέφερες 6…έκανα κάπου λάθος;;
LikeLike
Πολύ χαίρομαι που βλέπω ένα post για τη Le Guin! Αυτή η τριλογία είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία. Την έχω διαβάσει τόσες φορές και κάθε φορά με απορροφάει ξανά. Περιμένω σχόλια και για τα υπόλοιπα βιβλία της τσάντας!
LikeLike
:S
Τριλογία είναι τελικά;;;
LikeLike
Quartet, actually!
http://www.amazon.co.uk/Earthsea-Quartet-Wizard-Farthest-Tehanu/dp/0140348034/ref=sr_1_2?ie=UTF8&s=books&qid=1241525901&sr=8-2
LikeLike
Αυτό με την εξαλογία, το συμπέρανα από τη βιβλιογραφία της Λε Γκεν, στην επίσημη σελίδα της. Ο πέμπτος τίτλος όμως είναι μια συλλογή από ιστορίες, όχι μυθιστόρημα. Και ο έκτος (The Other Wind, 2003) δεν ξέρω… μήπως είναι μια συλλογική έκδοση;
Προς το παρόν πήρα την τετραλογία στα Αγγλικά και έχω κολλήσει με την Πασίφικα του Σπίναρντ!
Ηλία έχεις δίκιο, με διαφθείρατε και τώρα δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής…
LikeLike
Με τη σειρά μου θα πω κι εγώ ένα “ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ” σε σένα, για την ανάρτηση σου αυτή, που με ενημερώνει για ένα βιβλίο που ανήκει σε κατηγορία βιβλίων που μου αρέσουν πολύ. Χάρυ Ποτερ δεν έχω διαβάσει, ούτε πρόκειται, αλλά τα βιβλία της Γκεν, φαίνονται όλως διόλου διαφορετικού-άλλου επιπέδου.
LikeLike
Α!δες του τίτλους που αναφέρει η Βικιπαίδεια…
Η Γαιοθάλασσα
* Ο μάγος του αρχιπελάγους – A Wizard of Earthsea (1968)
* Ο τάφος του Ατουάν – The Tombs of Atuan (1971)
* Η πιο μακρινή ακτή – The Farthest Shore (1972, κέρδισε το βραβείο National Book Award)
* Tehanu: The Last Book of Earthsea (1990, κέρδισε το βραβείο Nebula)
* The Other Wind (2001)
Πάντως έχω επηρεαστεί πολύ θετικά από τα σχόλια που κάνατε και κάποια στιγμή θα τα διαβάσω!;)
LikeLike
ακούγεται στα γούστα μου, αν και δεν είχα ακούσει ξανά τη συγγραφέα. Λέω να το δοκιμάσω….
LikeLike
Πέρα από το εξαιρετική επιλογή, να επιβεβαιώσω και το 6λογία!
Για πολλά χρόνια ήταν τριλογία, όταν ξαφνικά έσκασε μύτη και η Τεχανού! Κάπου εκεί φαινόταν το τέλος. Αλλά η Λε Γκεν είχε άλλη γνώμη και έτσι αρκετά χρόνια μετά, ολοκλήρωσε την ιστορία της με τον Άλλο Άνεμο (που είναι συνέχεια της Τεχανού) και βάζοντας ορισμένες ανθρωπολογικοιστορικές ιστορίες και διευκρινήσεις από παλιές εποχές στις Ιστορίες από τη Γεωθάλασσα.
Αλήθεια, προχώρησες και στα επόμενα;
LikeLike
Διάβασα την τετραλογία, μέχρι την Τεχανού (έγραψα για το βιβλίο λίγο μετά από αυτό το ποστ). Θα πέσει στα χέρια μου κι ο Άλλος Άνεμος όμως….
LikeLike
τον κατάλογο των εκδόσεων τριτων που μπορώ να τον βρω, έχει μερικά πολυ καλά έργα επιστημονικής και μη φαντασίας και θέλω να ενημερωθώ.
LikeLike
Είναι μια πολύ καλή ερώτηση αυτή και δεν έχω απάντηση. Έψαχνα κι εγώ αυτές τις μέρες αν έχουν ιστοσελίδα αλλά μάλλον όχι. Είναι πολύ αξιόλογες εκδόσεις, θέλω να γράψω κάτι ιδιαίτερα για τον άνθωπο πίσω από αυτές το Δημήτρη Αρβανίτη.
LikeLike