Ανταπόκριση από Κατμαντού

Από το 2005 που δημιούργησα αυτό το μπλογκ, έχω γράψει όλα του τα κείμενα προσωπικά με τα δακτυλάκια μου. Σήμερα όμως θα κάνουμε μια εξαίρεση και θα δημοσιεύσουμε το γράμμα μιας φίλης. Ακόμη και η γνωριμία με αυτή τη φίλη είναι μυθιστορηματική και έγινε εξ’αφορμής αυτού του μπλογκ αλλά είναι θέμα για άλλη ανάρτηση. Από τη Βίκυ Ιωαννίδη λοιπόν πήρα το παρακάτω μέιλ πριν λίγες μέρες. Με τη Βίκυ είχαμε χαθεί λίγο αλλά διάβασε αυτά που έγραψα για το Λευκό Τίγρη του Αραβίντ Αντίγκα και η απάντηση είναι το παρακάτω κείμενο (οι φωτογραφίες είναι επίσης της Βίκυς) :

Άννα μου γεια σου και πάλι! Είχαμε χαθεί γενικώς και χάρηκα που μας δίνεται η ευκαιρία να τα ξαναπούμε. Όπως σου υποσχέθηκα σου στέλνω μερικές φωτογραφίες από το Νεπάλ. Στην Ινδία μείναμε μόνο μια μέρα για να συναντήσει ο Βιμ ένα συνάδελφο του στο γραφείο τους στο Ν. Δελχί και την επομένη πετάξαμε για Νεπάλ. Το project της εταιρείας του Βιμ εδώ αφορά σε εγκαταστάσεις παροχής καθαρού νερού και αποχέτευσης για τις αγροτικές περιοχές. Η εταιρεία αυτή λοιπόν πρότεινε και σε μένα να κάνω την διπλωματική για το Μάστερ μου σχεδιάζοντας μια ιστοσελίδα με χάρτες που θα παρέχουν πληροφορίες για αυτήν τη δουλειά κι έτσι τώρα θα πρέπει να ετοιμάσω μια proposal για το πανεπιστήμιο και μετά να περιμένω να δω αν θα το δεχτούν ως επαρκές θέμα έρευνας.

Μένουμε στο Κατμαντού στο οποίο υπάρχουν πανέμορφες παγόδες και ναοί αξιόλογης αρχιτεκτονικής αλλά η πλειοψηφία των ανθρώπων ζει κάτω από συνθήκες ακραίας φτώχειας!  Οι σωροί σκουπιδιών είναι παντού, οι άνθρωποι πωλούν την πραμάτεια τους ( η οποία μπορεί να είναι κοπριά και.. ψωμί, το ένα δίπλα στο άλλο) σε απόσταση αναπνοής από αυτούς! Η ζέστη κάνει την οσμή ανυπόφορη φυσικά αλλά οι Νεπαλέζοι φαίνεται να την έχουν συνηθίσει και ζουν μαζί της! Χθες ήμαστε στο κέντρο του Κατμαντού και είδα μια γυναίκα να ψάχνει μέσα σε ένα βουνό από σκουπίδια μαζί με τα τρία πιτσιρίκια της, ένα παιδάκι κοιμόταν στο πεζοδρόμιο πάνω σε ένα χαρτόνι και δίπλα του κοιμούνταν 4-5 σκύλοι. Τα περισσότερα σπίτια είναι παμπάλαια, με σπασμένα παράθυρα και πόρτες, και λίγο πιο έξω από την πόλη δεν βλέπεις παρά μόνο ετοιμόρροπες παράγκες με ελενίτ και τοίχους φτιαγμένους από σανίδες ή χαρτόκουτα. Αγελάδες περπατούν ανάμεσα στον κόσμο και τρώνε κι αυτές από τα σκουπίδια. Οι άνθρωποι στριμώχνονται και κρέμονται σε κάτι ξεχαρβαλωμένα λεωφορεία για να πάνε στις δουλειές τους. Στην περιοχή του Πατάν υπάρχει μια μεγάλη γέφυρα όπου χιλιάδες αυτοκίνητα και άνθρωποι την διασχίζουν καθημερινά. Στις όχθες του ποταμού Μπαγμάτι που ρέει από κάτω οι Νεπαλέζοι καίνε τους νεκρούς τους. Τα νερά του ποταμού αυτού όπου καταλήγουν επίσης όλα τα λύματα της πόλης (από ανθρώπους και ζώα) τελικά κατεβαίνουν με ορμή στις πεδιάδες της Ινδίας καθώς κάπου νοτιότερα ο Μπαγμάτι σμίγει με τον Γάγγη. Το 55% του πληθυσμού της χώρας είναι αναλφάβητοι και κατά συνέπεια αγνοούν και τους κινδύνους που τους περιτριγυρίζουν.

Τόσα χρόνια ο Βιμ μου έδειχνε φωτογραφίες από δουλειές του στην Ασία, στην Αφρική αλλά οι φωτογραφίες ήταν πολύ «καθαρές» και σε «ασφαλή απόσταση»  από μένα για να συνειδητοποιήσω τις συνθήκες που ζουν οι άνθρωποι αυτού του κόσμου! Είναι η πρώτη μου φορά που επισκέπτομαι μια τέτοια χώρα και μόνο τώρα που η σκόνη και η δυσάρεστη οσμή κολλούν πάνω μου όταν περπατάω ανάμεσα στο πλήθος με κάνουν να αισθάνομαι την «σκληρή πραγματικότητα» αυτής της  μεριάς της γης. Την πρώτη μέρα με πήραν τα δάκρυα, το στομάχι μου δέθηκε κόμπος.. από το σοκ που έπαθα αντικρίζοντας τους βρώμικους δρόμους με τις παράγκες και τα ετοιμόρροπα μαγαζιά της πόλης.Ο Βιμ με συνέφερε λίγο λέγοντας μου ότι γι αυτό ήρθαμε εδώ για να βοηθήσουμε όπως μπορούμε αυτή την κοινωνία ελπίζοντας ότι θα καλυτερέψουν κάποτε τα πράγματα και εφόσον βέβαια οι πολιτικοί ενδιαφερθούν για την πατρίδα τους και αποφασίσουν να δώσουν «κάτι» και στους πληβείους τους. Μιλάω συχνά με ντόπιους και μου λένε όλοι το ίδιο πράγμα: Υπάρχουν χρήματα για να καθαριστούν οι δρόμοι και τα παιδάκια να πάνε στο σχολείο αλλά κάποια «αρπαχτικά» τα κρατούν για την πάρτη τους!! Το 25% του ετήσιου  εισοδήματος της χώρας προέρχεται από ξένη βοήθεια όπως η Παγκόσμια Τράπεζα ή η Τράπεζα της Ασίας αλλά προφανώς δεν πάει εκεί που προορίζεται. Σου θυμίζει τίποτα αυτό; Η πραγματική αιτία του κακού βέβαια, όπως όλοι πιστεύω ότι γνωρίζουμε, εντοπίζεται στο γεγονός ότι οι «ισχυροί» αυτής της γης ή αλλιώς τα «μεγαλύτερα αρπακτικά» έχουν πάρα πολλούς λόγους να θέλουν τους λαούς αυτούς να ζουν μέσα στην αθλιότητα!! Γιατί όχι μόνο έτσι εκείνοι μπορούν να διατηρούν τις «οικονομικές αυτοκρατορίες» τους αλλά και γιατί απλούστατα οι πεινασμένοι αυτής της γης είναι πολύ πιο εύκολο να γίνονται «πιόνια» όταν χρειάζεται να υπηρετούν τα «μεγάλα συμφέροντα» τους ή ακόμη και να πολεμούν γι αυτά!

Άννα μου  πιστεύω να μην σε κούρασα με την πολυλογία μου, είμαι όπως καταλαβαίνεις και ιδιαίτερα φορτισμένη από αυτά που βλέπω γύρω μου. Τώρα που σου γράφω είμαι στο ξενοδοχείο και αν κοιτάξω έξω από το παράθυρο μπορώ να διακρίνω κάποιες βουνοκορφές από τα Ιμαλάια. Η Κυριακή είναι εργάσιμη μέρα εδώ οπότε είμαι μόνη μου και προσπαθώ να δουλέψω λίγο στην διπλωματική μου.

Χαιρετίσματα στον άνδρα σου και στην κορούλα σου. Πιστεύω να τα ξαναπούμε σύντομα!

Πολλά φιλιά.

Βίκυ