Βασίλης Αλεξάκης – μ.Χ

Αυτό το βιβλίο το διάβασα μέσα σε 4-5 ώρες το πολύ. Η γραφή του κυλάει αβίαστα, όπως και τα υπόλοιπα βιβλία του συγγραφέα. Έχει ένα φυσικό τρόπο να λέει μια ιστορία και του βγάζω το καπέλο γι αυτή την ικανότητα.

Όσον αφορά το θέμα της, αυτή τη χρονική στιγμή που το διάβασα φαίνεται και πάλι τρομερά επίκαιρο, είτε σου ‘ρχεται στο μυαλό η μονή Βατοπεδίου είτε η ιστορία με το βίντεο του Γαβρά για το νέο μουσείο της Ακρόπολης. (Άλλη παρένθεση εδώ – απ’ότι θυμάμαι η διαμάχη της Ορθόδοξης εκκλησίας με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ήταν βασική γυμνασιακή ύλη. Μήπως καταλάβατε εσείς πότε έγινε μη πολιτικά ορθό να το αναφέρουμε;)

Με εκνευρίζει που στις συνεντεύξεις με τον συγγραφέα τον ρωτάνε συνέχεια για το αν είναι σίγουρος ότι οι άνθρωποι της εκκλησίας κάνουν όλα αυτά που λέει το βιβλίο. Βρε παιδιά ένα βιβλίο λογοτεχνικό είναι. Θα μπορούσε να είναι και ψέμα όλη αυτή η έρευνα. Θα μπορούσε να τα έχει βγάλει απ’το μυαλό του. Σας άρεσε το βιβλίο; Αν ναι, ΟΚ, αν όχι, πάλι ΟΚ.

Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι κι ο ίδιος ο συγγραφέας υποθάλπει τέτοιες ερωτήσεις όταν τονίζει πόσο επισταμένη έρευνα για να τα γράψει όλα αυτά. Εμένα γιατί μου έδωσε την εντύπωση ότι διάβασε τρία τέσσερα βιβλία (ίσως αυτά που αναφέρει ότι διάβασε ο ήρωας του – το ένα μάλιστα ήταν ένα βιβλίο με ποιήματα). Και ο ήρωας δικαιολογείται γιατί είναι 23-24 χρονών. Ο Αλεξάκης; Μίλησε λέει σε περίπου 60 άτομα. Δε μου φαίνεται και σπουδαίος αριθμός για το μέγεθος της ιστορίας που έπιασε… Αυτά όσο αφορά το υπόβαθρο της ιστορίας.

Εκτός από τη φυσικότητα στη ροή πάντως να σημειώσω και την  ικανότητα του συγγραφέα να φτιάχνει χαρακτήρες και να βάζει τα σωστά λόγια στο στόμα τους. Η μάνα από την Άνδρο θα μπορούσε να είναι η μάνα του καθενός μας ειδικά στο σημείο που λέει ο ήρωας ότι η μάνα του πάντα έχει μια κρυφή ελπίδα ότι θα γυρίσει στον καλό δρόμο. Επίσης η τάση του ήρωα να βλέπει κάθε γυναίκα που συναντάει σαν πιθανή ερωτική σύντροφο είναι νομίζω γνώριμη σε όλους μας.

Αυτά τα λίγα, γιατί έχουν γραφτεί και πάρα πολλά γι αυτό το βιβλίο και καταντάει βαρετό να αναμασάμε τις ίδιες και τις ίδιες ιδέες….Τώρα που ξαναδιαβάζω αυτά που έγραψα καταλαβαίνω ότι θεωρώ πολλά πράγματα δεδομένα. Θεωρώ ότι ξέρετε ποιος είναι ο Αλεξάκης, την ιστορία του βιβλίου κλπ κλπ. Επειδή όμως τίποτε δεν είναι αυτονόητο να πω με δυο λόγια την ιστορία. Ένας νεαρός φιλόλογος αναλαμβάνει να ψάξει να βρει το χαμένο αδελφό της (πλούσιας) σπιτονοικοκυράς του ο οποίος έχει γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος. Ταυτόχρονα της κάνει μια αναφορά για το αν αξίζει τον κόπο να αφήσει τα χρήματα της στα μοναστήρια του Όρους. Με αυτό το εύρημα ο συγγραφέας ξετυλίγει την ιστορία του Όρους από τα προχριστιανικά χρόνια μέχρι σήμερα τονίζοντας τις καταστροφές αρχαιοτήτων και την εμπορευματοποίηση της μοναστικής ζωής.

Ο Βασίλης Αλεξάκης είναι ένας πολύ ενδιαφέρων συγγραφέας, που ζει στη Γαλλία και έχει γράψει αρκετά βιβλία καλύτερα από αυτό, όπως για παράδειγμα «Η Μητρική Γλώσσα».

Το συγκεκριμένο βιβλίο βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία και πολεμήθηκε από την ελληνική εκκλησία.