Ενώ παράγγελνα διάφορα βιβλία από το άμαζον, μου έβγαζε συνέχεια μια πρόταση για ένα βιβλίο που πιθανόν να μου άρεσε. The girl with the dragon tattoo. Το αγνόησα μερικές φορές αλλά μια μέρα που έψαχνα ένα αστυνομικό για τον πατέρα μου, λέω ας το δω κι αυτό. Και αυτό ήταν…. Κόλλησα. Κατ’αρχήν η μυθολογία: Ο συγγραφέας ένας Σουηδός δημοσιογράφος γράφει αυτά τα τρία βιβλία που συνολικά λέγονται Millenium, με τα πολλά βρίσκει εκδότη και λίγους μήνες μετά πεθαίνει. Η συνομωσιολογία αρχίζει και ο αστικός μύθος ότι δεν πέθανε από καρδιακή προσβολή αλλά τον πεθάνανε λόγω αυτών που έγραφε, καλά κρατεί! Γίνεται δηλαδή και ο συγγραφέας κομμάτι της ιστορίας του!
Αγόρασα το Κορίτσι με το Τατουάζ στα ελληνικά, για να το χαρίσω στο μπαμπά μου. Τo διάβασα μέσα σε 2-3 μέρες και είναι από αυτά τα βιβλία που εκνευρίζεσαι όταν σου διάκοπτουν το διάβασμα. Είναι ένα πολύ καλογραμμένο θρίλλερ, διαδραματίζεται στη Σουηδία, μιλάει για πολλά θέματα, και έχει πολύ ενδιαφέροντες ήρωες!
Ο Μίκαελ Μπλομκβιστ (μην αποθαρρύνεστε από τα δυσπρόφερτα ονόματα παρακαλώ) είναι ένας δημοσιογράφος σε ένα αριστερό περιοδικό με ρεπορτάζ. Είναι ένας δημοσιογράφος ερευνητής που όμως τον πετυχαίνουμε σε μια δύσκολη στιγμή της καριέρας του: μια σημαντική ιστορία στράβωσε, τα στοιχεία του δεν αποδείχτηκαν και ο δημοσιογράφος καταδικάζεται σε τρεις μήνες φυλάκιση (συν τα έξοδα της δίκης). Οι φίλοι του και συνάδελφοι του τον παρακαλούν να ασκήσει έφεση αλλά αυτός αρνείται, ξέρει ότι τα έχει θαλασσώσει, όχι γιατί ο άνθρωπος που κατήγγειλε είναι κανένα καλό παιδί, αλλά γιατί δεν χειρίστηκε την υπόθεση σωστά.
Αυτός είναι ο ένας ήρωας. Η άλλη ηρωίδα τώρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ηρωίδες που έχω διαβάσει ποτέ. Νεαρή, μικροκαμωμένη, ντυμένη στα μαύρα, με ατέλειωτα πιρσιν σε όλο της το σώμα, λιγομίλητη, με απίθανες ικανότητες στην έρευνα, δεινή χάκερ, αμφιφυλόφιλη, παράξενη, οι περισσότεροι νομίζουν ότι έχει νοητική στέρηση αλλά είναι μόνο μία κάλυψη για την ευφυΐα της.
Χάρη στην επινοητικότητα του συγγραφέα αυτοί οι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι έρχονται κοντά ο ένας στον άλλο και αρχίζουν να δουλεύουν μαζί. Κι έτσι αρχίζει να αποκαλύπτεται μια τρομακτική ιστορία βίας, ένας δαιμόνιος σίριαλ κίλερ, μια οικογένεια διαλυμένη από τα μυστικά της και την υποκρισία της. Η ιστορία είναι ένας καμβάς και ο Λάρσον αναλύει πολλές εκφάνσεις της ζωής στη χώρα του αλλά και παγκοσμίως. Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου είναι «ο άντρας που μισούσε τις γυναίκες» και είναι νομίζω ενδεικτικός για το πώς βλέπει τους κατά συρροή βιαστές και δολοφόνους.
Ο φίλος μου ο Κώστας, ειδικός επί των αστυνομικών, διάβασε μερικές κριτικές στο άμαζον και αποφάσισε να μην το διακινδυνεύσει. Εγώ πάλι, έχω άλλη γνώμη. Μου άρεσε πολύ, το ρούφηξα, δεν μπορούσα να το αφήσω, ενώ διάβαζα τον πρώτο τόμο παρήγγειλα και το δεύτερο στα αγγλικά γιατί εκεινη τη στιγμή δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη στα ελληνικά (τώρα, έτοιμο). Περιμένω πως και πως και το τρίτο μέρος, τώρα τέλη Σεπτεμβρίου. Μου άρεσε για τη γενικότερη κριτική του, για την περιγραφή της σουηδικής κοινωνίας, για τους ήρωες που όλοι ακόμη και οι δευτερεύοντες είναι καθαρά σχεδιασμένοι και ενδιαφέροντες. Μου άρεσε γιατί μιλούσε για πολιτική, γιατί ανέλυε το θέμα της οικονομικής διαφθοράς με απλά λόγια και γιατί οι ήρωες δεν είναι ούτε καλοί, ούτε κακοί, μα κάτι ανάμεσα, με τις δικές τους προσωπικές ηθικές αρχές ο καθένας που δεν έχουν καμία σχέση με θρησκεία. Η Μικέλλα Χαρτουλάρη έγραψε την περασμένη βδομάδα ένα άρθρο για την επέλαση των Σκανδιναβών συγγραφέων στο εκδοτικό τοπίο και συμφωνώ απολύτως μαζί της:
«Γιατί όμως, γοητεύουν τα θρίλερ των Βίκινγκς; Άραγε επειδή το είδος κορέσθηκε από Αγγλοσάξονες; Επειδή η ΙΚΕΑ έχει σημαδέψει τη σύγχρονη κουλτούρα; Επειδή έγιναν μόδα, όπως είχε γίνει ο αποκρυφισμός με τον Νταν Μπράουν; Ή μήπως επειδή ένας αέρας ακτιβισμού πνέει στα πανιά τους; Είναι μάλλον νωρίς για να απαντήσουμε, μπορούμε ωστόσο να παρατηρήσουμε τα εξής: Αυτά τα μυθιστορήματα δεν «πουλάνε» ούτε εξωτισμό ούτε κοσμοπολιτισμό ούτε νοσταλγία ούτε απομυθοποίηση. Διασχίζουν τα σύνορα της γλώσσας τους, καταργούν τα όρια των λογοτεχνικών ειδών, αψηφούν τους κανόνες και συλλαμβάνουν την Ευρώπη του 21ου αιώνα από δρόμους εναλλακτικούς, χωρίς δέος, χωρίς σοβαροφάνεια, χωρίς κλισέ, χωρίς πολιτικές ή ιστορικές αγκυλώσεις αλλά με χιούμορ μαύρο και με τόλμη. Μιλάνε ανοιχτά για τα κυκλώματα του βρώμικου χρήματος, για το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και λευκής σαρκός, για λαθρομετανάστες και ρατσιστικά εγκλήματα, για οικολογικά εγκλήματα, για παιδική πορνεία και παιδοφιλικά κυκλώματα, για οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και ανίερες συμμαχίες, για συνωμοσίες σιωπής και απωθημένα μυστικά. Χρησιμοποιούν επίκαιρα παραδείγματα για να αποτυπώσουν την περιπέτεια της εποχής μας και αναδεικνύουν έτσι την παθολογία των ανεπτυγμένων και γερασμένων κοινωνιών, που πρέπει να αλλάξουν. Με αυτόν τον τρόπο η πρότασή τους γίνεται πολιτική. Ουσιαστικά πολιτική».
Αυτά με το κορίτσι με το τατουάζ. Μετά διάβασα το Κορίτσι που έπαιζε με τη Φωτιά. Αλλά γι αυτό θα σας μιλήσω μια άλλη φορά. Αύριο ίσως….
Προς το παρόν κλείνω με ένα απόσπασμα από τα Collectanea του Ζήσιμου Λορεντζάτου. Είναι ένα βιβλίο που από τη μέρα που το έπιασα στα χέρια μου στο βιβλιοπωλείο, το έβαλα δίπλα στο κρεβάτι μου και το διαβάζω λίγο λίγο, σημειώνοντας σε χαρτάκια που κολλάω πάνω, ροζ καρδούλες, πορτοκαλί λουλούδια, και κίτρινα παραλληλόγραμμα. Ένα βιβλίο προσευχητάρι…
655. «Σαν τους γάτους, κάθε άνθρωπος έχει το Γενάρη του από τον οποίο γυρίζει πότε με κομμένο το ένα αυτί, πότε με χυμένο το ένα μάτι, πότε χαμένος για λίγο διάστημα ή πότε και για μια ολάκερη ζωή»
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Δεν εχω διαβασει το βιβλιο ειδα ομως την ταινια κι ηταν εξισου συναρπαστικη. Ανυπομονω να διαβασω το δευτερο μερος το κοριτσι που επαιζε με τη φωτια . Σιγουρα τα βιβλια θα ειναι καλυτερα απο τις αντιστοιχες ταινιες. Ετσι δε συμβαινει παντα;
LikeLike
συμφωνω. συνήθως τα βιβλία ειναι καλύτερα (κυρίως επειδή τα …σκηνοθετείς μόνο σου). η ταινια ειναι καλη, πάρα πολύ καλή!
LikeLike
Φλερτάρω συνέχεια με τα Collectanea του Λορεντζάτου, αφού και η τιμή με κρατάει σε απόσταση.. όταν πλησιάσω και σκύψω πάνω του όμως νομίζω θα με ρουφήξει.. Βίβλος σκέψης και ποιήσης!! Όσο για το Κορίτσι με το Τατουάζ πολύς ντόρος έχει γίνει και μένω αμέτοχός ακόμη. Ίσως στο μέλλον..
LikeLike
Για τα Collectanea είναι όπως ακριβώς τα λέτε. Τό είδα μια μέρα του Αυγούστου στο βιβλιοπωλείο, δεν το πήρα, λόγω τιμής, αλλά τριγυρνούσε συνέχεια στο μυαλό μου, γιατί πρόλαβα και διάβασα καμιά δεκαριά αποσπάσματα έτσι στα όρθια. Μετά τις διακοπές, ενέδωσα….
LikeLike
Σήμερα είδα την ταινία σε avant premiere …ενθουσιάστηκα …καλογυρισμένη …ωραία φωτογραφία …ικανοποιητικές ερμηνείες …σε κρατάει σε ενδιαφέρον σε όλη της την διάρκεια …Το βιβλίο θα το διαβάσω τώρα …είναι γεγονός ότι τα ονόματα είναι πολλά και σε μπερδεύουν αλλά τώρα που είδα την ταινία πιστεύω ότι θα απολαύσω το βιβλίο με την ησυχία μου … BTW κυκλοφορεί και το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας (“Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά”).
LikeLike
Γεια σας,
είδα κι εγώ την ταινία χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο και ευχήθηκα να είχα προλάβει να το διαβάσω πρώτα . Σϊγουρα θα είχα γλιτώσει μερικές βίαιες σκηνές που με “χάλασαν” στην ταινία. Πολύ καλή προσπάθεια όμως για τόσο εμπορικό τίτλο.
Αννα keep up the good work!
Φωτεινή
http://www.liveinathens.blogspot.com/
LikeLike
Καλημέρα,
Διάβασα την ταινία και σκέφτομαι και ‘γω να διαβάσω και τα βιβλία.
Εάν είδατε την ταινία (ή εάν υπάρχει αντίστοιχο στο βιβλίο και δεν είναι σκηνοθετική άδεια), η σκηνή με την Λίσμπετ με τα τατουάζ να κοιτά τον δολοφόνο έτοιμο να καεί μέσα στο αυτοκίνητο, μού έκανε αναγωγή στο “Τα Δαιμόνια”
LikeLike
http://liveinathens.blogspot.com/2009/09/to-avant-premiere.html
Πάντα αντιδρούσα με τις ταινίες που ενώ μπορούν να υπονοήσουν (χωρίς να αφήσουν και πολλά στη φαντασία του αναγνώστη) τη σκληρότητα και τη βία που επιδιώκουν να απεικονίσουν, επιλέγουν να την πετάξουν κατάφατσα στο θεατή, για να μην υπάρχει ούτε μια περίπτωση να την αγνοήσει ή να την προσπεράσει. Μια απ’ αυτές τις ταινίες είναι κατάτη γνώμη μου και το Κορίτσι με το Τατουάζ.
Όμως αυτό που σε κερδίζει στην ταινία είναι η υπόθεση, η περιπέτεια και η Λίσμπετ, η ηρωίδα. Θέλεις να δικαιωθεί για όσα έχει υποστεί και θέλεις να μάθεις ποιος είναι τελικά ο δολοφόνος. Κάθε στοιχείο της ιστορίας είναι καλά μελετημένο και αν προσέχεις στο μάθημα, μπορείς να λύσεις ένα μέρος του μυστηρίου μόνος σου
Σε γενικές γραμμές η ταινία είναι πολύ ωραία, αλλά εγώ τουλάχιστον για κάμποσο καιρό θα διπλοκλειδώνω τα βράδια και θα κόψω και τον Dexter για κανένα μήνα….
LikeLike
Eiχα μολις τελειωσει το ‘δικος σου ως το θανατο’ του(φοβερου) Γκουναρ Στολεσεν οταν επεσε στα χερια μου το βιβλιο του Λαρσον.Εξαιρετικο!Ελπιζω κ τα αλλα δυο της τριλογιας να ειναι το ιδιο καλα.Μεγαλη δυναμη η Σκανδιναβια στο αστυνομικο μυθιστορημα.
LikeLike
ικανοποιητικό το έργο που το είδα, τέλειο το βιβλίο που το διάβασα. Οποιος αρκέστηκε στην ταινία χανει πολλά
LikeLike
Είσης το 2ο βιβλίο της τριλογίας είναι ακομα πιό έντονο και συναρπαστικό με την Σαλάντερ να κατηγορείται για 3 φόνους, και τον Μίκαελ να ψάχνει τον κακό της υπόθεσης, τον Αλεξάντερ Ζαλατσένκο ο οποίος τελικά είναι ο πατέρας της Λίσμπετ που κακοποιούσε την μητέρα της. Και ο δολοφόνος είναι ο εταιροθαλής αδερφός της. Η Λίσμπετ ειναι προδωμένη απο τους συναδέλφους, από τον Ντράγκαν Αρμάνσκι, κυνηγημένη από την αστυνομία και από τον Σαδιστή ,βιαστή πατέρα της και τον τερατώδη αδερφό της και προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά της βοηθώντας τον Μπλούμκβιστ μέσω του υπολογιστή να βρει το κλειδί της υπόθεσης που ακουει στο όνομα Ζάλα. (ζαλατσένκο) Διαβάστε το και δείτε και την ταινία. Αγωνία μέ χρι και την τελευταία σελίδα
LikeLike
SPOILER ALERT γαμώτο..Δε τα πετάς έτσι αυτά.Δε μπορείς να φανταστείς πόσο με ξενέρωσες..
LikeLike
molis arxisa na diavazw to sigkekrimeno vivlioo… an kai mikrh gia na ante3w tin viaiotita kai tin apanthropia …alla kai ws tromerh vivliofagos euxomai to vivlio na antapokrithei sta gousta mou na me travh3ei kai na to teleiwsw grhgora… an kai oi astunomikes peripeties kai ta thriller dn me antiprosopevoun kai mporw na pw oti me fovizoun … exw diavasei kapoia a3iologa vivlia tis agatha christie ta opoia me othisan na agorasw kai to sigkekrimeno vivlio… exw megalh periergia na dw tin plokh kai euxomai stin sinexeia na dw kai tin tainia
LikeLike
Καλημέρα Πέγκυ
Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι ελπίζω πάνω από 18, όχι ότι αν είσαι 16 ας πούμε δε θα σου αρέσει αλλά βρε παιδί μου, θα σου πέσει λίγο σκληρό…
Θα χαρώ να μάθω πώς σου φάνηκαν τελικά!
LikeLike
Έπεσα στο βιβλίο εντελώς τυχαία και μόλις είδα τον τίτλο και το εξώφυλλο μου έκανε καλή εντύπωση και το αγόρασα. Την ταινία δεν πρόκειται να τη δω επειδή θα μου χαλάσει σίγουρα την εικόνα της Σαλάντερ που έχω στο μυαλό μου. Τέλος πάντων, είναι μερικά πράγματα που δεν έχω καταλάβει, να σας πω ότι σήμερα έφτασα στο 3ο μέρος,οπότε δεν θέλω spoilers αλλά αναρωτιέμαι 1.Ο Χένρικ Βάνιερ αφού γνώριζε τον Βένερστρεμ γιατί έστειλε τον Φρούντε (δε θυμάμαι αν όντως τον λένε έτσι) στη Μίλτον Σεκιούριτι για να του κάνει έρευνα, η οποία μάλιστα διακόπηκε στη μέση; Και αν ήθελε να μάθει κάτι παραπάνω γιατί δεν άφησε την έρευνα να ολοκληρωθεί; Και 2.Η Σαλάντερ όλα αυτά που κάνει που μας τα δείχνει σε κομμάτια κάποια στιγμή συνδέονται; Έχω μπερδευτεί. (14 είμαι).3. Και επίσης απ’ ότι έχω καταλάβει ο Μίκαελ μπορούσε να υπερασπιστεί καλύτερα τον εαυτό του στη δίκη και να ξεσκεπάσει τον Βένερστρεμ. Γιατί αντ’ αυτού δέχθηκε τις κατηγορίες και πήγε να δουλέψει με τον Βάνιερ για να πει (ο Χένρικ) αυτά που ξέρει για τον Βένερστρεμ; Συγγνώμη αν σας μπέρδεψα,ήμουν κουρασμένος.
LikeLike