– Προσγειώθηκα στα Χανιά και είχα αμέσως την αίσθηση ότι είχα φτάσει σε μια άλλη χώρα. Το πρωί που ξύπνησα, πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω που βρισκόμουν, είχα δει κι ένα όνειρο σε μια γλώσσα που δε μιλάω…
– Οι άνθρωποι είναι σίγουρα πιο χαλαροί, ίσως λόγω του καιρού, ίσως λόγω της φύσης δεν ξέρω…
– Οι άντρες έχουν πάντα διάθεση για φλερτ
– Ο,τι έχετε ακούσει για το φαγητό στην Κρήτη, είναι αλήθεια: είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!
– Η ρακή, αχ η ρακή….
– Βρήκα βιβλιοπωλείο με μεταχειρισμένα, βιβλία καινούρια με 40 λεπτά, όρεξη να χεις να διαβάζεις, γύρισα με 10 κιλά επιπλέον στη βαλίτσα.
– Βρήκα κι άλλο βιβλιοπωλείο, ενημερωμένο και με τεράστια συλλογή για την Κρήτη και τα Χανιά, Πελεκανάκης, πολύ καλός αν και αυστηρός!
– Ήπια καφέ σε μια αυλή, εσωτερική, χωρίς θέα στη θάλασσα, έπαιζε κλασική μουσική και στα πόδια μου έπαιζε ένας σκύλος. Το Μοναστήρι του Καρόλου.
– Θα μπορούσα άνετα να ζήσω εκεί (δεν περίμενα ποτέ ότι θα το έλεγα εγώ αυτό μετά την εμπειρία της Ρόδου, αλλά μου φαίνεται ότι μεγάλωσα, ή ίσως βαρέθηκα τον κάμπο, δεν ξέρω)
– Και κάτι άσχετο με την Κρήτη αλλά για να απαντήσω στο φίλο μου το Βασίλη που με ενέπνευσε να γράψω αυτή την ανάρτηση: Βρίσκομαι σ’ένα ΕΠΑΛ (πρώην τεχνικό λύκειο) και παραγγέλν ω καφέ (εσπρέσο παρακαλώ, όχι παίζουμε). Ενώ ετοιμάζεται παρατηρώ την κυρία που φτιάχνει σάντουιτς στα παιδιά. Είναι κάτι τεράστια φραντζολάκια που εκτός από ζαμπόν και κασέρι τα παραγεμίζει και με σαλάτα ουγγαρέζα. Επίσης πουλάει κάτι θηριώδη πεϊνιρλί, κρουασάν σοκολάτας και αναψυκτικά όλων των ειδών. Ρίχνω μια ματιά γύρω μου και σε μια πρόχειρη στατιστική 6 στα 10 παιδιά είναι υπέρβαρα. Κατάλαβες τώρα Βασίλη;
(φωτό από Χανιά στο Φλικ)
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Aγαπητή ΄Αννα των βιβλίων,
Είναι σαράντα χρόνια που έχω φύγει από την Κρήτη μετά από μια διαμονή ενός και ημίσεως έτους. Οι εντυπώσεις σου είναι ίδιες με τις δικές μου τότε. Φαντάσου, σαράντα τόσα χρόνια πριν…Θυμάμαι που έγραφα στις φίλες μου ότι εκεί είχα την ευκαιρία να παρατηρώ τα λουλούδια να ανθίζουν και τα πουλιά να κελαΪδάνε. Ευλογημένος τόπος…πλήν..Ζωνιανών, όπως λέμε “πλην Λακεδαιμονίων”
LikeLike
πάντως, άφού τό τυρί τό λές ἀκόμα “κασέρ锨 πάει νά πεῖ ὅτι εἶσαι πιά 100% παιδί τοῦ Κἀμπου…
τήν καλησπέρα μας!
LikeLike
μάλλον το αντίθετο συμβαίνει Γαβριήλ, γιατί εδώ υπάρχει μόνο ένα είδος τυριού: όταν λέμε τυρί εννοούμε φέτα!
LikeLike
ἄ ναί!
ξέχασα!
εἶναι τό τυρί πού ΔΕΝ τρώω..
LikeLike
Ήρθες στα χανιά και δεν μου το είπες?
Μπράβο σου……
Ελπίζω να πέρασες καλά και να μην περιορίστηκες στα τουριστικά.
Τι λές θα μπορούσαν τα χανιά του σήμερα να έχουν θέση σε μυθοπλασία?
Εδώ σε θέλω…
Baci…
Γιώργος
χανια.
LikeLike
Γιώργο μου, το σκέφτηκα να σε πάρω, αλλά ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος… Όσο για την ερώτηση σου όχι απλώς έχουν θέση αλλά μου έδωσαν και την πρώτη μου ιδέα για βιβλίο!!!!
Baci!
LikeLike
γεια σου!
ελπιζω να εισαι καλα… εχεις καιρο να γραψεις κι εχω αρχισει να ανησυχω…
χμ…
ελπιζω να διαβαζεις κατι καλο και να μας το πεις…
καλα να περνας…
φ
LikeLike
που ηταν αυτο το παλαιοβιβλιοπωλειο στα χανια????
LikeLiked by 1 person
Στην οδό Δασκαλογιάννη δίπλα σε ένα κατάστημα οπτικών. “Το Παζάρι” λέγεται. (Δε μπορείτε να φανταστείτε τη διαδρομή που ακολούθησα για να βρω την πληροφορία 🙂 )
LikeLike