Βαβέλ στις Βρυξέλλες/Babel in Brussels/Babel en Bruselas

Σήμερα γιορτάζουμε κατά κάποιον τρόπο την πολυγλωσσία στην Ευρώπη. Συμφωνήσαμε διάφοροι άνθρωποι να γράψουμε στο μπλογκ μας σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική μας. Εδώ μπορείτε να δείτε τη λίστα των άλλων μπλογκερ που συμμετέχουν και σε αυτή τη σελίδα στο Facebook, όλες τις συμμετοχές.

Παρακάτω θα διαβάσετε τη δική μου προσπάθεια στα Ισπανικά. Τα Αγγλικά δεν τα μετράω γιατί θα ήταν σαν να κλέβω εκκλησία. Άντε τώρα να μεταφέρεις αυτόν τον ιδιωματισμό σε άλλη γλώσσα! Ελπίζω του χρόνου να μπορώ να γράψω σε καμιά γλώσσα ακόμη!

Hello world! I agreed to participate in this multilingualism blogging day but I hadn’t realised it would require so much of my energy! I usually write in Greek in this blog, rarely in English but if I want this commitment to have any meaning I should write in French or in Spanish!

I have been a teacher of English all my adult life (that’s about 22 years of teaching in various sectors and posts) and a keen learner of languages. But only when I came here in Brussels (in May 2012) and I started working in the Language Sector of the European Commission did I realise how difficult it is to write correctly in a language which you know at an intermediate level.

I always took pride in my Spanish but chatting with friends in bars or watching films or listening to songs is very different from writing formal e-mails or drafting documents about policy. The same goes for French. I can get by pretty well now and I can even sustain some small talk for more than half an hour, but to write an official response to a complaint in French? No way! I would feel totally embarassed!

However, just because I made a promise, and a promise is a promise here is my attempt in Spanish and may the God of Clear Writing help us!

Hola a todos! Los primeros meses en Bruselas pasaron muy muy rapido y de verdad no tengo ni idea de dónde se han ido. Quizas en Gante o en Brujas donde pasamos unos dias maravillosos en verano? Quizas esten en uno de los bares en Place Jourdan donde nos encanta ir con mis amigas despues del trabajo. O sea estos dias perdidos esten en nuestras memorias, entre las centenas de fotos que saquemos con nuestro mobil, entre las cervezas que probamos por laprimera vez o entre los libros y los poemas que leimos este verano.

Pero estoy segura que unos años despues, cuando ya hayamos vuelto en nuestros  países vamos a encontrar de vez estos dias perdidos, estas llamadas perdidas que nunca entendimos de quien eran.