Διαβάζοντας περπατώντας

Είναι συχνό φαινόμενο στους δρόμους των Βρυξελλών οι άνθρωποι που διαβάζουν. Δεν εννοώ οι άνθρωποι που διαβάζουν καθισμένοι σ’ένα από τα πολλά καφέ, στα πάρκα όταν έχει καλό καιρό ή στα λεωφορεία το μετρό και τα τραμ. Εννοώ στα πεζοδρόμια ενώ περπατάνε. Την πρώτη φορά που είδα κάποιον να περπατάει προς το μέρος μου κρατώντας το βιβλίο και διαβάζοντας, νόμιζα ότι ήταν η εξαίρεση. Αλλά μετά συνέχιζα να βλέπω κι άλλους τέτοιους περιπατητικούς αναγνώστες, ένας κάπνιζε κιόλας, στο ένα χέρι το βιβλίο στο άλλο το τσιγάρο.

Το σκεφτόμουν αρκετά, αναρωτιόμουν αν συμβαίνει άραγε κι αλλού, μήπως συμβαίνει αλλά εγώ έτυχε να το παρατηρήσω για πρώτη φορά και άλλα τέτοια. Τις πρώτες μέρες έδωσα την εύκολη απάντηση ότι οι άνθρωποι προτιμούν το βιβλίο τους από τις Βρυξέλλες. Αλλά είναι κι άλλα νομίζω: Κατά αρχήν οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη ευθεία, τουλάχιστον στο κέντρο της. Αλλά κυρίως είναι μια πόλη που ο πεζός, ο διαβάτης έχει απόλυτη προτεραιότητα. Πρώτα ο πεζός, μετά τα ποδήλατα και μετά τα αυτοκίνητα. Φτάνεις στη διάβαση, περνάς με την ησυχία σου και τα αμάξια περιμένουν υπομονετικά χωρίς να κορνάρουν. Ακόμη και τα ποδήλατα σταματάνε στις διαβάσεις για να περάσει ο πεζός (να διαβεί, διαβάζοντας). Οπότε ναι μπορείς να περπατάς και να διαβάζεις, σηκώνεις που και που τα μάτια σου για να μην πέσεις σε μια κολόνα και συνεχίζεις το διάβασμα. Είναι και το άλλο, οι διαδρομές είναι συγκεκριμένες επίσης. Οι άνθρωποι προτιμούν μάλλον να ακολουθούν κάθε μέρα την ίδια διαδρομή απ’ τη στάση του λεωφορείου ας πούμε μέχρι το γραφείο τους οπότε μετά από λίγες βδομάδες μπορείς να την κάνεις με κλειστά μάτια.

Τα γράφω όλα αυτά τώρα γιατί χθες με έπιασα να έχω μετατραπεί κι εγώ σε μια περιπατητική αναγνώστρια: διάβαζα στο λεωφορείο και απορροφήθηκα τόσο πολύ που συνέχισα κι όταν κατέβηκα και προτού το καταλάβω είχα διασχίσει δυο λεωφόρους και πλησίαζα στο γραφείο. Το βιβλίο είναι το The time of our singing του Richard Powers, το οποίο βρίσκω εξαιρετικό μέχρι στιγμής, τόσο σε επίπεδο ιστορίας αλλά και σε επίπεδο γλώσσας, προτάσεων, λέξεων.

Η μόνη μου ένσταση στην περιπατητική ανάγνωση είναι ότι αν διαβάζουμε ακόμη κι όταν περπατάμε, τότε πώς στο καλό θα μπορέσουμε να δούμε τα χρώματα του φθινοπώρου, τα ζεστά κιτρινοπράσινα και καφέ χρώματα του φθινοπώρου των Βρυξελλών. Πότε θα σηκώσουμε τα μάτια απ το βιβλία για να δούμε τα φύλλα που είναι σαν κίτρινα αστέρια που πέφτουν;