Χωρίς τίτλο

Όταν βγαίνω να περπατήσω ή να τρέξω, πολλές φορές κουράζομαι. Αχ να γινόταν ένα μαγικό και να βρισκόμουν στον καναπέ μου σκέφτομαι. Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Δεν υπάρχει λεωφορείο, αυτοκίνητο, ταξί, μερικές φορές δεν υπάρχει καν δρόμος, είμαι στη μέση των αγρών, δεν έχω λεφτά, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συνεχίσω να περπατάω. Όταν γυρίζω τελικά σπίτι, ξεχνάω την κούραση. Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα στη ζωή. Η Άνοιξη που έχει έρθει. Μια γαλλική ταινία με απλό σενάριο –ένας άντρας που ερωτεύεται την αναισθησιολόγο που τον επαναφέρει στη ζωή. Ένα τραγούδι που άκουσα με τον αγαπημένο μου. Ένα κορίτσι που χαμογελάει πάνω σε ένα άλογο. Το άλογο. Ένα ξέφωτο εκεί που περπατούσα κι απέναντι, στη άλλη όχθη του ποταμού, είδα ξαφνικά πρόβατα και άλογα. Μια αγροτική σκηνή στη μέση της πόλης. Η λύπη μέσα στην ομορφιά είναι κι αυτή όμορφη. Ένας μαθητής που τα παράτησε. Ένας άλλος που μας αρέσει το ίδιο τραγούδι. Ένα τριαντάφυλλο κολλημένο στην πόρτα της τάξης πριν φτάσω. Ένα βιβλίο που διάβασα το Πάσχα – ένα βιβλίο που πολλοί άνθρωποι μου είχαν πει ότι τους άρεσε αλλά τελικά το διάβασα όταν ένας νεαρός DJ είπε ότι το ξεχώρισε. Οι φίλοι του bookcrossing – μια παρέα που κρατάει χρόνια. Ανανεώνεται και ανανεώνει. Ένα καινούριο καφέ για να μιλάμε για την επιστροφή στην πατρίδα και να στεριώνουμε νέες φιλίες. Μια εκπαιδεύτρια που γνώρισα μέσα από τα κύματα του ιντερνέτ και που γέμισε έμπνευση τις σχολικές μέρες. Μια μαθήτρια απ’το παρελθόν που ξεπέρασε τη δασκάλα της. Ένας κούκος που «κουκίζει» έξω απ’το μπαλκόνι. Είναι δώδεκα παρά και δε θέλω να πάω για ύπνο. Αύριο θα νυστάζω το πρωί. Αλλά αύριο είναι η μέρα που κάνω μια ωραία διαδρομή με το ποδήλατο, νωρίς το πρωί. Οπότε ξεκινάει καλά η μέρα. Και υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα στη ζωή…μια βόλτα με το ποδήλατο, το γιασεμί που άνθισε στη βεράντα, ο γάτος που μου κάνει παρέα στις ταινίες και τα μαθήματα…

Σε αυτή την ανάρτηση έλαβαν μέρος: