PETER MAYLE – Toujours Provence

Το τέλειωσα αυτό το βιβλιαράκι, αν και το βαρέθηκα κάποιες στιγμές. Η Νότια Γαλλία είναι ένας αγαπημένος προορισμός στα ταξίδια του μυαλού μου ωστόσο δεν πήρα τη χαρά που περίμενα . Πρόκειται για τη συνέχεια ενός άλλου βιβλίου που έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ. Το πρώτο ήταν το “A Year in Provence” πάλι με το ίδιο θέμα το πώς ένα ζευγάρι Άγγλων μετακόμισε στην Προβηγκία. Τα κείμενα είχαν πρώτα δημοσιευτεί σε διάφορες εφημερίδες και μετά έγιναν βιβλίο. Υπάρχει μια τέτοια τάση τα τελευταία χρόνια, δηλαδή άνθρωποι που μετακομίζουν σε μια ξένη χώρα να γράφουν τις εμπειρίες τους σε βιβλία ειδικά σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία αλλά και η Ελλάδα.

Όπως έγραψα και χθες δεν εντυπωσιάστηκα από τις ιστορίες μου φάνηκαν πολύ γλυκερές βρε παιδία μου, η περιγραφή μιας ζωής που ακόμη κι όταν έχει προβλήματα δεν ταράζει την ηρεμία του Εγγλέζου. Όχι ότι ο συγγραφέας αντιμετωπίζει υποτιμητικά τη νέα χώρα. Ίσα – ίσα. Είναι τόσο ενθουσιασμένος με τη Νότια Γαλλία που του τρέχουν τα σάλια.

Παρ’όλα αυτά τα κεφάλαια που μου άρεσαν περισσότερο ήταν αυτά που περιέγραφαν λουκούλλεια δείπνα, δοκιμές ανίς, και μαθήματα ανεύρεσης τρούφας. Το αγαπημένο μου, με διαφορά ήταν το κεφάλαιο που περιγράφει μια συναυλία του Λουτσιάνο Παβαρότι σε ένα ανοιχτό θέατρο κοντά στην Αβινιόν. Εγώ δεν έχω δει πολλές όπερες (μόνο μία δηλαδή) αλλά σε μια τέτοια συναυλία θα ήθελα να πάω. Επιπλέον μια κυρία δίπλα στο συγγραφέα του διηγήθηκε πως ο Παβαρότι ανάμεσα στις άριες που τραγουδάει πηγαίνει στα παρασκήνια και τρώει κάτι για να μπορέσει να αντέξει. Στο τέλος της συναυλίας ο συγγραφέας παρατηρεί ότι είναι σαν βγήκαν για δείπνο με τον Παβαρότι 13.000 άνθρωποι και εύχεται την επόμενη φορά να τυπώσουν στο πρόγραμμα και το μενού.

“Οδός Ευρυδίκης” – Σόφκα Ζινόβιεφ, εκδόσεις Διόπτρα.

Μια και ανέφερα βιβλία που γράφουν άνθρωποι από μια χώρα που εγκαθίστανται σε μία άλλη ας αναφέρω κι ένα άλλο που μου άρεσε πολύ και αφορά την Ελλάδα. Κυκλοφόρησε το 2004 στα Αγγλικά και το 2005 στα Ελληνικά. Η συγγραφέας έχει μια μακριά ιστορία με την Ελλάδα από τότε που έγραφε τη μεταπτυχιακή της εργασία στην ανθρωπολογία και ερωτεύτηκε τη χώρα μας. Αργότερα παντρεύτηκε έναν έλληνα που ζούσε στο Λονδίνο και το 2001 αποφάσισαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. Το βιβλίο περιγράφει τον ερχομό στην Ελλάδα, την εγκατάσταση σ’ένα σπίτι στη Βουλιαγμένη, τις πρώτες εμπειρίες στο σχολείο των παιδιών, τις προσπάθειες να γνωρίσει τη χώρα και τους ανθρώπους της. Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο που περιγράφει τη χαοτική Αθήνα με τρυφερό τρόπο και ρομαντική αθωότητα. Είναι ένα βιβλίο που μας θυμίζει γιατί αγαπάμε να ζούμε εδώ. Σε σύγκριση με το βιβλίο για τη Γαλλία είναι νομίζω πιο ενδιαφέρον γιατί δεν περιορίζεται στην περιγραφή ειδυλλιακών σκηνών στην εξοχή αλλά προσπαθεί να εξηγήσει διάφορα φαινόμενα και καταστάσεις.

Τελειώνοντας έχω και μία προσφορά για τους αναγνώστες αυτού του μπλογκ: Επειδή το βιβλίο του Peter Mayle είναι βιβλίο bookcrossing, δεν είναι δικό μου δηλαδή, πρέπει να το δώσω σε κάποιον άλλο, σας ενημερώνω ότι είναι διαθέσιμο και όποιος το ζητήσει πρώτος θα του στείλω με μεγάλη χαρά!