Miscellaneous

Διαβάζω, διαβάζω συνέχεια, διαβάζω μυθιστορήματα σπουδαία, και στα διαλείμματα διαβάζω αποφθεγματα του Σενέκα και του Μάρκου Αυρήλιου. Διαβάζω για την Ιταλία, για τους Ιταλούς και δη τους Φλωρεντίνους, μετά τα τελειώνω, προσπαθώ να την ξεχάσω κιόλας την Ιταλία, και πιάνω τον Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι, που τόσο καιρό τον είχα παρεξηγήσει. Πόσο λάθος έκανα, πόσο λάθος! Διάβασα και τον Τροπικό του Καρκίνου. Ο φίλος μου ο Βασίλης λέει ότι είναι υποχρεωτικό ανάγνωσμα για κάθε έφηβο αγόρι που σέβεται τον εαυτό του. Κι εγώ θα έλεγα ότι ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλι είναι υποχρεωτικό για κάθε νεαρή ή όχι γυναίκα. Αλλά στο Πανεπιστήμιο, είπαμε, μας δίνουν τα αποστειρωμένα, τα μη αμφισβητούμενα, τα αποδεκτά, μην τυχόν και μας αποπλανήσουν, μην τυχόν και μας εμφυσήσουν καμιά αληθινή αγάπη για τη λογοτεχνία. Στο πανεπιστήμιο αντί να διαβάσουμε Tom Jones ας πούμε κάναμε τον Joseph Andrews του Henry Fielding και αντί να μας δώσουν τον Εραστή μας έδωσαν το Sons and Lovers του D.H. Lawrence. Δε λέω, ωραίο κι αυτό, το θυμάμαι σαν τώρα κι ας έχουν περάσει πάνω από 13 χρόνια που το διάβασα. Αλλά αυτό που διάβασα τώρα είναι άλλο πράγμα, είναι αριστούργημα, είναι ποίημα. Και δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι αν θα ήταν η ζωή σου διαφορετική αν το είχες διαβάσει στα 18 ή στα 16. Άντε να μην αρχίσω τώρα για τη σχολή γιατί μου φαίνεται το πιο σπουδαίο που έκανα εκεί ήταν που γνώρισα 5 ανθρώπους και μετά πήγα και τους έχασα κι αυτούς- ή με χάσανε, δεν ξέρω.

Πολύ διάβασμα λοιπόν, ευνοεί και η εποχή, προσπαθώ να πνίξω τις ενοχές μου που εγώ έχω διακοπές και οι άλλοι άνθρωποι ψήνονται στα γραφεία τους, μπροστά στα πισί τους, χωρίς να προλαβαίνουν να μιλήσουν με τους φίλους τους στο googletalk ή στο Skype ούτε για 5 λέπτα. Κι εγώ τους δίνω ραντεβού για τις 5:30 που σχολάνε και μετά κολλάω στο βιβλίο που διαβάζω και το ξεχνάω το ραντεβού το δικτυακό, και τώρα ούτε στα SMS δεν μου απαντάνε.

Πολύ διάβασμα, καθόλου γράψιμο! Περιληπτικά λοιπόν:

1. Henry Miller – The Tropic of the Cancer (μου άρεσε πολύ, παραληρηματικό, οι περίφημες σκηνές σεξ, δυνατές πράγματι, αλλά ελάχιστες μπροστά στον όγκο του βιβλίου. Αλλά, άλλα τα ήθη του ’30, άλλα του σήμερα, ευτυχώς)
2. Beppe Severgnini – La bella figura (αυτό το πήρα στην Ιταλία, μια χιουμοριστική καταγραφή της σύγχρονης Ιταλικής κουλτούρας που θυμίζει σε πολλά τη δική μας, αλλά διαφέρει επίσης σε πάρα πολλά)
3. Linda Falcone – Italians Dance and I’m a wallflower ( κι αυτό από Φλωρεντία, γραμμένο στη Φλωρεντία, κείμενα δημοσιευμένα στην τοπική αγγλόφωνη εφημερίδα από μια συγγραφέα Ιταλοαμερικανίδα, με χιούμορ κι αυτό αλλά κάπως επιφανειακό)
4. Seneca – On the shortness of life
5. Marcus Aurelius – Meditations (αυτά τα δύο, είναι από μια σειρά του Penguin που λέγεται Great Ideas. Είναι μικρά βιβλιαράκια με σημαντικά κείμενα στοχαστών του παρελθόντος )
6. D.H. Lawrence – Lady Chatterley’s Lover (ιστορία μιας αριστοκράτισας που ερωτεύεται έναν υπάλληλο του συζύγου της, και μέσα από αυτή την ιστορία διαβάζουμε ένα μανιφέστο για τις φυσικές χαρές και την ομορφιά του έρωτα και του σεξ) (ΦΑ-ΝΤΑ-ΣΤΙ-ΚΗ ιστορία, και λίγα λέω)
7. Ρίκα Σεϊζάνη – Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τα Πατήσια (αφήγηση για μια Αθήνα που έχει χαθεί πια – αυτό θα αρέσει πολύ στη μαμά μου, που μεγάλωσε στα Πατήσια και τις γειτονιές που περιγράφει)
8. Θανάσης Σκρούμπελος – Μπλε Καστόρινα Παπούτσια (χθες ξεκίνησα και σήμερα τελειώνω αυτό το απίθανο βιβλίο, ελπίζω αύριο να έχω ξεπεράσει αυτό το μικρό writer’s block που με βασανίζει και να σας γράψω τις εντυπώσεις μου)