Σάββατο απόγευμα

Σάββατο απόγευμα, της Παναγίας, κι εμείς που μείναμε πίσω να προσέχουμε την πόλη, έχουμε πάει για τρέξιμο κοντά στο ποτάμι. Ένας κύριος κάποιας ηλικίας κάτι μου λέει, βγάζω τ’ακουστικά, «είναι ο Πηνειός αυτός;».  Ναι, ναι, μα από πού είστε; Έχει έρθει από Αθήνα τελικά και επιμένει να πάρω ένα βιβλίο που έχει γράψει ο ίδιος (μα έχω κάτι στο μέτωπο που γράφει annabooklover?) κι εγώ το παίρνω να μην τον προσβάλλω, σχεδόν σίγουρη ότι θα είναι κάτι παραθρησκευτικό, κάτι που δε θα μ’ενδιαφέρει. Ευτυχώς κάνω λάθος και είναι τελικά ένα βιβλιαράκι με συμβουλές για όλες τις πιθανές ασθένειες και «ασθένειες» και τις θεραπείες τους. Είναι γραμμένο με χειμαρρώδη λόγο σαν να είναι κάποιος δίπλα σου και να σου λέει: «Έλκος; Μέσα έγξεμα, 3 μέρες νηστεία με χλιαρό Νερό μόνο». Το αγαπημένο μου γράμμα όμως είναι το Φι στο οποίο μέσα σε μια σελίδα θα βρούμε τη θεραπεία για τη Φαρυγγίτιδα, τη Φαλάκρα, το Φανατισμό και τη Φυματίωση!

Δεν απορώ που ο κυριούλης δεν βρήκε εκδότη για το πόνημα του, πώς να εκδόσεις κάτι που προτείνει τη νηστεία για κάθε νόσο σχεδόν, θα κλείσουν τόσα σούπερ μάρκετ…

Τελικά εκείνη τη μέρα, βγάζοντας απ’την τσέπη το κινητό για να μοιραστώ τη σκηνή μ’ένα φίλο (που δεν το σήκωνε τελικά, άσχετο) έχασα τα κλειδιά του ποδηλάτου και του σπιτιού. Αλλά δεν πειράζει, κέρδισα ένα βιβλίο, θα το στείλω στον πατέρα μου μπας και αποφασίσει να σταματήσει να διαβάζει λίγο και να σηκωθεί να περπατήσει. «Ακινησία; Αργή αυτοκτονία»…