Το βιβλίο για το οποίο μιλάω στο βίντεο είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, με αναφορές σε μεγάλους διανοητές. Αρκετά πυκνογραμμένο επίσης, δεν είναι το βιβλίο που διαβάζεις χωρίς διακοπή κυρίως γιατί οι ιδέες του απαιτούν σκέψη. Μερικές φορές χρειάζεται να διαβάσεις την ίδια παράγραφο δυο και τρεις φορές για να καταλάβεις τι θέλει να πει. Και μπορεί να μην καταλάβεις κιόλας αλλά δεν πειράζει. Είναι επίσης γραμμένο με τρόπο ποιητικό.
Ο τρόπος που περιγράφει το πως οι άνθρωποι που φεύγουν προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα καινούριο οικείο σύμπαν εκεί που πάνε, είναι πανέμορφος. Αλλά και ο τρόπος που μας καθησυχάζει για το γεγονός ότι αισθανόμαστε χαμένοι παρόλη τη μόρφωση και τις εμπειρίες μας. Λέει: “Σ αυτό το σημείο το Νιτσεϊκό ερώτημα έρχεται στα χείλη μας· γιατί επιθυμείς να βρεις μια αδιαμφισβήτητη, στέρεη, σταθερή αλήθεια; γιατί χρειάζεσαι βεβαιότητα περισσότερο από αβεβαιότητα; ποια είναι η αξία της αξίας της αλήθειας; Μήπως όλο αυτό γίνεται για να προστατέψεις τον εαυτό σου και να επιβεβαιώσεις την εξουσία σου;” Και το συμπέρασμα του, όπως το κατάλαβα τουλάχιστον, είναι ότι αποδεχόμενοι την αβεβαιότητα κατά κάποιον τρόπο γινόμαστε πιο δυνατοί, ή πιο ανοιχτοί αν θέλετε. Ή μπορεί να το ερμηνεύω έτσι γιατί έτσι με συμφέρει…γιατί αυτή τη στιγμή η αβεβαιότητα είναι η καθημερινότητα μου. Γιατί έχω τα πάντα, αλλά δεν έχω το δίκτυο (ασφαλείας) που είχα πίσω στην πατρίδα κι αυτό παίρνει καιρό να το καταπιείς. Αυτά και υπόσχομαι το επόμενο βιντεάκι να είναι για κανένα βιβλίο που να μπορείτε να πάρετε μαζί σας στην παραλία!
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 
Γλυκιά μου Άννα, έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε αλλά σήμερα το πρωί που ξύπνησα με τον ήχο της βροχής να πέφτει στο παράθυρο της οροφής, έφτιαξα τον ελληνικό μου καφέ και έβαλα στο στέρεο να παίξει ένα CD από το Νεπάλ..τότε ξαφνικά σε σκέφτηκα! Μπήκα λοιπόν στο μπλόγκ σου και είδα ότι πήρες την μεγάλη απόφαση για immigration και ήρθες και πολύ κοντά μου..δυό ώρες είναι οι Βρυξέλλες από το ’Αρνεμ με το αυτοκίνητο. Με συγκίνησε η παρουσίαση σου και με άγγιξε τρομερά καθώς αυτά που είπες αφορούν άμεσα και εμένα. Από τότε που παντρεύτηκα το Βιμ ζούσα με το ένα πόδι στην Ελλάδα και το άλλο στην Ολλανδία. Κρατούσα με το ζόρι κάποιες μικρο-projects στην Ελλάδα ελπίζοντας ότι τελειώνοντας το μεταπτυχιακό μου στην Ουτρέχτη θα είχα περισσότερες ελπίδες να βρώ μια δουλειά στην Αθήνα. Τι ανόητη που ήμουν όμως που έκανα «όνειρα καλοκαιρινής νυχτός»! ’Ετσι λοιπόν από τον περασμένο Μάρτιο τα έκλεισα όλα στην Αθήνα..σπίτι, βιβλία στην εφορία…και έγινα μόνιμη κάτοικος Ολλανδίας! Το βιντεάκι σου μού άρεσε πάρα πολύ και φυσικά θα παραγγείλω το βιβλίο άμεσα κι εγώ. Το απόσπασμα που διάβασες ήταν εξαιρετικό και με άγγιξε πολύ το γεγονός ότι ο κόμπος της συγκίνησης σου δεν έγινε ποτέ σταγόνα στα μάτια σου..και έτσι ολοκλήρωσες αξιοπρεπέστατα την παρουσίαση σου. Το εμαιλ μου το έχεις ακόμα; Αν θέλεις γράψε μου…είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούμε να μοιραστούμε being now both of us immigrants..
LikeLike
Ισχύει το χοτμέιλ; Σου γραψα εκεί!
LikeLike
Ένα πολύ καλό βιβλίο για migration, identity & ethnicity γραμμένο από έναν εξαιρετικό καθηγητή εκ Ολλανδίας είναι το “The Social Psychology of Ethnic Identity”, by Maykel Verkuyten.
LikeLike
Ευχαριστώ πολύ για την πρόταση, θα το ψάξω!
LikeLike