Με τη Μάργκαρετ έχουμε μια πολύ καλή σχέση από τότε που διάβασα το Edible Woman ένα βιβλίο για τις γυναικείες νευρώσεις, ειδικά αυτές με το φαγητό. Μετά διάβασα και το Handmaid’s Tale που μου άρεσε πολύ. Όταν πήρα το Blind Assasin ενώ το περίμενα με αγωνία, η αλήθεια είναι ότι δεν κατάφερα ποτέ να το τελειώσω. Ε, δεν πειράζει ίσως κάποια άλλη στιγμή, όταν πάρω σύνταξη, που θα διαβάσω όλα τα μισοτελειωμένα βιβλία. Τελευταία διάβασα το Penelopiad και ενθουσιάστηκα. Μου άρεσε πάρα πολύ αλλά ήταν κάπως εκτός του ύφους της. Αυτό το Oryx and Crake ήταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα Άτγουντ. Ένα μείγμα επιστημονικής φαντασίας, ένα εσχατολογικό (άλλο ένα) μυθιστόρημα που σχολιάζει όλες τις σύγχρονες εμμονές του δυτικού κόσμου, από την παιδοφιλία, τη λατρεία στη νεότητα, τον καταναλωτισμό, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την εξέλιξη της τεχνολογίας, τον ψεύτικό λόγο των διαφημίσεων.
Το βιβλίο είναι από ένα bookcrossing bookring δηλαδή ταξιδεύει από χώρα σε χώρα. Αφού το διαβάσουν οι αναγνώστες του γράφουν και μερικά σχόλια. Εκεί νομίζω διάβασα το σχόλιο κάποιου ότι περιείχε υπερβολικά πολλά θέματα που δεν προλαβαίνει (ο αναγνώστης) να αφομοιώσει. Εγώ δε συμφωνώ αλλά το πρόβλημα μου ήταν άλλο: έχοντας πρόσφατα διαβάσει ένα άλλο βιβλίο με παρόμοιο θέμα, αυτό του τέλους του πολιτισμού, δε μπορούσα παρά να το συγκρίνω. Το θέμα είναι παρόμοιο μεν αλλά οι συγγραφείς το χειρίζονται πολύ διαφορετικά. Η Ατγουντ πλάθει έναν ολόκληρο καινούριο κόσμο, εξηγεί με αρκετή λεπτομέρεια τί έγινε, πώς διαλύθηκε το σύμπαν όπως το ξέρουμε, πώς σκοτώθηκαν οι άνθρωποι και ποιοι επέζησαν. Η ιστορία της είναι ένα τρομακτικό παραμύθι με κάπως διδακτικό ύφος.
Αντίθετα «Ο Δρόμος», του Κόρμακ ΜακΚαρθυ, γιατί σε αυτό αναφέρομαι, είναι ένα ελλειπτικό βιβλίο με κοφτές φράσεις που δημιουργεί έντονα συναισθήματα σε αυτόν που το διαβάζει. Πολύ πιο ποιητικό και λυρικό. Γενικά μου άρεσε πολύ περισσότερο. Ίσως επειδή δεν είναι ξεκάθαρο το τι έγινε, να είναι και πιο τρομακτικό, πιο απειλητικό.
Το Όρυξ και Κρέικ είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο, ειδικά για όσους αγαπούν τη συγγραφέα και την επιστημονική φαντασία. Αλλά αν πρόκειται να διαβάσετε ένα βιβλίο για το τέλος του κόσμου φέτος, τότε διαβάστε το «Δρόμο» του ΜακΚάρθι.
Κατά τα άλλα έχω να σας πω τα εξής νέα:
Γράφτηκα στο Bookmooch και έχω ήδη ανταλλάξει τρία βιβλία. Σήμερα μάλιστα έλαβα αυτά που ήθελα και πήρα μεγάλη χαρά.
Σήμερα ήταν η μέρα του ταχυδρομείου γιατί έλαβα και τις πρώτες μου κάρτες από το postcrossing.
Την Κυριακή έχουμε πάλι συνάντηση bookcrossing, εδώ στη Λάρισα, και θα χαρούμε πολύ να δούμε νέα πρόσωπα. Στις 5:00 το απόγευμα, στο Στάρμπακς.
Καλή φάση το bookcrossing…δεν εχω συμμετάσχει ακομη, αν και το σκεφτομαι!
LikeLike
Πως λεει στην διαφημιση για το bonus; “Α μην το σκεφτεσαι!” Ετσι και με το bookcrossing, δεν χανεις τιποτα, ισα ισα, μπορεις και βιβλια παραπανω να εχεις και παρεες και εκπληξεις και απ’ολα!
LikeLike
Ο “Δρόμος” είναι ό,τι πιο συγκλονιστικό διάβασα από την αρχή του έτους… Και διάβασα κάμποσα…
LikeLike
Φρειδερίκος Σίλλερ και Ουίλλιαμ Ουέρντσγουερθ: Η ιστορία ως καταστροφή και η ποιητική της επανόρθωσης
http://nigromont.wordpress.com/2013/02/23/%cf%86%cf%81%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%af%ce%bb%ce%bb%ce%b5%cf%81-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%cf%85%ce%af%ce%bb%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%bc-%ce%bf%cf%85%ce%ad%cf%81/
LikeLike