Ήμουν για τις διακοπές του Πάσχα στην πόλη μου τη Λάρισα. Δεν είχα βγει καθόλου στην αγορά και τα βιβλιοπωλεία αλλά προχθές έπρεπε να πάω στην τράπεζα να πληρώσω κάτι οφειλές. Δίπλα στην τράπεζα ένα από τα πιο παλιά βιβλιοπωλεία. Είδα από τη βιτρίνα το περιοδικό Θράκα και μπήκα αμέσως μέσα για να το ξεφυλλίσω. Ένα καλό πράγμα που έχει γίνει τα τελευταία δυο χρόνια που λείπω από την πόλη, είναι η δραστηριοποίηση μιας ομάδας ανθρώπων που αγαπούν τη λογοτεχνία και δη την ποίηση. Πρωτοστατεί, νομίζω ο Λαρισαίος ψυχίατρος Σωτήρης Παστάκας αλλά την ομάδα απαρτίζουν κι άλλα μέλη για τα οποία δε γνωρίζω τίποτε άλλο, μόνο ότι γράφουν ωραία κείμενα, μεταφράζουν, εκδίδουν και γενικά φαίνονται να λατρεύουν την ποίηση.
Εκείνη τη μέρα έφυγα από το βιβλιοπωλείο με το πρώτο τεύχος της Θράκας, ένα βιβλίο για τον Αργεντίνο ποιητή Χοακίν Χιανούτσι με ποιήματα του μεταφρασμένα από το Στάθη Ιντζέ, κι ένα ακόμη βιβλίο ποίησης του Πέτρου Σκυθιώτη, όλα από τις εκδόσεις Θράκα.
Γι αυτό το τελευταίο θα σας μιλήσω σήμερα. Στο αυτί του βιβλίου λέει ότι ο ποιητής γεννήθηκε στη Λάρισα το 1992. Από μόνο του αυτό το γεγονός δε λέει κάτι αλλά αν διαβάσετε το βιβλίο θα απορήσετε κι εσείς: μα πως γίνεται ένας τόσο νέος άνθρωπος να γράφει τόσο ώριμα; Πως γίνεται να νιώθω ότι μου μιλάνε τα ποιήματα ενός παιδιού σχεδόν; Γίνεται φυσικά, γιατί αυτά που μας απασχολούν είναι αιώνια ερωτήματα τα οποία δεν επηρεάζει η ηλικία.
22.
Κι η Ευρώπη προσκύνησε
απ’τα δεκαοχτώ αντικαταθλιπτικά
σύγχρονες ασθένειες
σου λέει
τι μας λείπει τι μας λείπει τι μας λείπει
εμένα τίποτε απάντησε
εγώ είμαι ελεύθερος απ’όλες τις εξαρτήσεις
έκοψα το κάπνισμα το αλκοόλ το τζόγο
και πήγε ο ηλίθιος
κι έγραψε άλλο ένα ερωτικό γράμμα.
Δεν ξέρω να σας πω ακριβώς τι είναι αυτό που κάνει αυτό το λιανό βιβλιαράκι τόσο σπουδαίο. Ξέρω κι εγώ; Μπορεί και να μην είναι σπουδαίο. Αλλά εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα ποιήματα και κάθε φορά καταλαβαίνω και κάτι άλλο. Μπορεί αν συζητούσα με τον ποιητή να μην έχει καθόλου την ίδια άποψη. Αλλά κατά τη γνώμη μου αυτό είναι το σημαντικό με την τέχνη: να είναι ανοιχτή στις ερμηνείες. Τα θέματα του είναι η καθημερινή ζωή, η μονοτονία, οι σχέσεις, η ζωή στην πόλη, οι λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στην κανονικότητα και την τρέλα, η τέχνη της γραφής. Γράφει σαν να έχει περάσει πολλά, να έχει σκεφτεί πολύ, να παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω του με συμπάθεια αλλά και συγκίνηση.
Ακόμη ένα ποίημα το οποίο νιώθω ότι γράφτηκε για μένα και το φίλο μου το Γιώργο. Είχαμε τη συνήθεια να βρισκόμαστε κάθε φορά που κατέβαινα Λάρισα και να πίνουμε ένα τσιπουράκι. Και να κάνουμε σχέδια για ταξίδια και πρότζεκτ που μάλλον δε θα πραγματοποιήσουμε. Αλλά εκεί πάνω στη μέθη όλα μοιάζουν πιθανά. Αυτό νομίζω ότι λέει και το ποίημα:
6.
Εκεί που πας και πίνεις
και βρίσκεις το Γιώργο
και τα λετε
σ’έχω δει πολλές φορές που έρχεσαι στο κέφι
και φτιάχνεις με τα χέρια σου
κάτι όνειρα θεόρατα πνιγμένα
αλλά καθόλου θολά μες στο μυαλό σου
μια κι εσύ ξέρεις καλύτερα απ’τον καθένα
που θες να φτάσεις όχι όμως κι ο Γιώργος
που πάντα εκείνη τη στιγμή
συμφωνεί
και σε κοιτάει με θαυμασμό κι απορία
λέγοντας:
πες ότι έγινε και μετά τι;
Εδώ μπορείτε να δείτε περισσότερα για την ομάδα Θράκα.
ΚΙ εδώ θα δείτε ακόμη ένα ποίημα από την ίδια συλλογή του Πέτρου Σκυθιώτη
ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ 