Κάτι να διαβάσω στις διακοπές;

Σχεδόν κάθε Κυριακή πρωί, πάω για περπάτημα την ώρα που τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας κοιμούνται. Συνήθως σταματάω σε ένα συγκεκριμένο καφέ, πίνω ένα εσπρεσάκι και διαβάζω για λίγο το βιβλίο ή την εφημερίδα ανάλογα με το αν έχω εύκολο ή δύσκολο φαγητό να μαγειρέψω. Σήμερα σκεφτόμουν τον ελάχιστα συστηματικό χαρακτήρα των διαβασμάτων μου. Στο γυρισμό ξεκίνησα να καταγράφω ακουστικά μερικές σκέψεις που μπορείτε να τις ακούσετε παρακάτω. Ακούγονται και τα τζιτζίκια που τραγουδάνε και ίσως νιώσετε και τη θερμοκρασία που ανεβαίνει.

Σε αυτή την ανάρτηση όμως ήθελα κυρίως να γράψω  μερικές προτάσεις ανάγνωσης  με αφορμή  δυο φίλες που ζήτησαν τη βοήθεια μου αυτές τις μέρες. Φεύγουν διακοπές τον Αύγουστο και θέλουν να πάρουν μαζί τους ένα βιβλίο.

 Η μία αγαπάει τον Τομ Ρόμπινς και θέλει κάτι που να την κάνει να γελάσει. Της προτείνω το βιβλίο “Καλοί Οιωνοί” των Νιλ Γκάιμαν και Τέρρυ Πράτσετ από τις εκδόσεις Σελίνι. Έχει αυτό το ιδιότυπο χιούμορ και των δύο, είναι σύγχρονο, είναι αλληγορικό, είναι ωραίο! Μπορείς να δεις και τη σειρά όταν γυρίσεις απ’τις διακοπές φίλη μου! Γενικά όλα τα βιβλία του Τέρι Πράτσετ θα σε κάνουν να γελάσεις).

 Αν διαβάζετε στα Αγγλικά και σας αρέσουν τα ταξίδια και ειδικότερα το Ηνωμένο Βασίλειο θα σας συνιστούσα το βιβλίο του Bill Bryson – The road to Little Dribbling. Το διάβασα πριν λίγες βδομάδες και είναι από αυτά τα βιβλία που με κάνουν να σκάω στα γέλια. Σε στυλ να μου φεύγουν τα σάλια και να γίνομαι ρεζίλι. Ας είναι. Ο Μπιλ Μπράισον είναι από τους αγαπημένους μου ταξιδιωτικούς συγγραφείς. Τώρα βέβαια έχει μεγαλώσει λίγο και τον ενοχλούν πολλά πράγματα. Επιπλέον εμένα με σόκαραν κάποια κομμάτια του βιβλίου  – για παράδειγμα αν κάποιος υπάλληλος δεν ήταν ευγενικός υποτίθεται ότι από μέσα του σκεφτόταν τρόπους να τον σκοτώσει, ή τον έβριζε πατόκορφα (από μέσα του πάντα – αλλά εγώ διάβαζα αυτά τα fuck off και τσιτωνόμουν). Ξέρω κι εγώ, μου φάνηκε πολύς θυμός για μια λάθος εξυπηρέτηση.  Εξακολουθεί όμως να είναι καλός στην αποτύπωση της σύγχρονης Βρετανίας με όλες τις ομορφιές και τα προβλήματα της. Πολύ θα ήθελα να δω τί λέει τώρα για το Μπρέξιτ – το βιβλίο εκδόθηκε λίγο πριν γίνει το δημοψήφισμα με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.

Μια και μιλάμε για Αγγλία, διάβασα ακόμα ένα πολύ ωραίο βιβλίο, στα ελληνικά αυτό. Ελεάννα Βλαστού – Στο Λονδίνο, εκδόσεις Πόλις.  Μια περιγραφή της ζωής στην Αγγλική πρωτεύουσα μέσα από την καθημερινή ζωή μιας ελληνίδας. Με χιούμορ αλλά και ακρίβεια παίρνουμε μια ιδέα για το τί σημαίνει να ζεις σε μια μητρόπολη και μάλιστα σε μια τόσο συνταρακτική συγκυρία. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα για όσους έχουν ταξιδέψει στο Λονδίνο, για όσους μαθαίνουν αγγλικά αλλά εκπλήσσονται όταν δεν καταλαβαίνουν τους Άγγλους. Το συνιστώ για τα παιδιά των φίλων μας που πάνε να σπουδάσουν ή να δουλέψουν στη Βρετανία, αλλά και για τους γονείς τους.

 Φέτος είναι για μένα το καλοκαίρι των επιτραπέζιων ταξιδιών – διαβάζω το Δούναβη του Μαγκρίς (εκδόσεις Πόλις, μετάφραση υπέροχη του Μπάμπη Λυκούδη). Πολύ αργά όμως – πιο αργά απ’το ποτάμι που κυλάει. Είναι ένα τεράστιο βιβλίο με πολλές αναφορές, με υπέροχη γλώσσα, ένα βιβλίο όπου άλλα βιβλία ξεπηδάνε σε κάθε σελίδα. Αποδέχτηκα την απαιτητική φύση του και δε βιάζομαι να το τελειώσω. Εν τω μεταξύ ξεπετάω άλλα βιβλία πιο εύκολα.

 Το Κατώφλι του Δία της Ουγγαρέζας Μάγδας Σάμπο (εκδόσεις Καστανιώτη) είναι ένα από αυτά. Αν θέλετε να ξανασυγκινηθείτε με την Ελλάδα, αν θέλετε να νιώσετε ένα αεράκι δροσερό, έναν ήλιο να σας καίει το λαιμό κι εσείς να κοιτάζετε για πρώτη φορά τον Παρθενώνα, πάρτε αυτό το βιβλίο. Η συγγραφέας ήταν μια πολύ διαβασμένη καθηγήτρια ελληνικών και λατινικών που επισκέφτηκε την Ελλάδα το 1966 και έγραψε τις εντυπώσεις της. Υπέροχο – είναι από αυτά τα βιβλία που σε κάνουν να θες να πάρεις το λεωφορείο και να ξαναπάς στους Δελφούς ή τις Μυκήνες. Είναι ταυτόχρονα και μια γνωριμία με την Ουγγαρία του τότε που μάλλον την αγνοούμε.

 Για τις φίλες που ζήτησαν βοήθεια για κάτι πιο ανάλαφρο θα πρότεινα ένα καινούριο κι ένα παλιότερο βιβλίο, και τα δύο από τις εκδόσεις Διόπτρα (κατά τύχη).  Πέρσι που όλοι διάβαζαν τον Τζέντλεμαν στη Μόσχα του Amor Towles, εγώ δεν το είχα κάνει. Φέτος ήρθε η ώρα του και πέρασα μερικές πολύ ευχάριστες μέρες με την παρέα του. Είναι ένα πραγματικά ψυχαγωγικό βιβλίο που διατρέχει μερικά από τα πιο σημαντικά χρόνια του αιώνα μας. Ο ήρωας, ένας Ρώσος ευγενής βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το σπίτι του κυρίου όμως είναι το Ξενοδοχείο Μετροπόλ. Ένα από τα πιο κοσμοπολίτικα ξενοδοχεία της Ρωσίας εκείνη την εποχή. Οι περιπέτειες του Κόμη Ροστόφ θα σας διασκεδάσουν και θα σας μάθουν πολλά – κυρίως το πως είναι δυνατόν να ζεις μια πολύ πλούσια ζωή με έρωτες, αγάπη, κομψότητα, διάβασμα ακόμη και στον περιορισμένο χώρο ενός ξενοδοχείου.

 Πέρσι το καλοκαίρι διάβασα στα Αγγλικά ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε φέτος στα Ελληνικά. Η Κίρκη της Madeline Miller είναι ένα μυθιστόρημα που παίρνει τη μυθική ηρωίδα Κίρκη και την κάνει πρωταγωνίστρια της ιστορίας της.  Λέγονται spin-off αυτά τα μυθιστορήματα που ξεκινάνε από τους φανταστικούς ήρωες ενός άλλου έργου. Ο Όμηρος είναι νομίζω αυτός από τον οποίο έχουν κλέψει περισσότερο. Αυτό το μυθιστόρημα είναι επίσης μέρος μιας τάσης να ξαναλέγονται οι ιστορίες από την οπτική γωνία μιας γυναίκας – αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο διάβασα το βιβλίο. Η γενική μου γνώμη είναι ότι έχει ένα ενδιαφέρον το θέμα του αλλά λογοτεχνικά είναι αδύναμο. Διαβάζεται πολύ ευχάριστα όμως και για μας τους Έλληνες οι ήρωες μοιάζουν ακόμη πιο ζωντανοί και πιστευτοί. Η Μίλερ τους βάζει κάποια σύγχρονα χαρακτηριστικά βέβαια που για μένα ήταν τραγελαφικά σε κάποια σημεία αλλά θα ήθελα να ακούσω και τη γνώμη σας.

3 βιβλία ακόμη λίγο επιγραμματικά γιατί φοβάμαι ότι θα έχετε ήδη βαρεθεί:

 Μορφωμένη – Tara Westover – εκδόσεις Ίκαρος : Μη χάσετε αυτό το βιβλίο αν σας ενδιαφέρει ο σύγχρονος κόσμος, αν έχετε απορίες για τη σημερινή Αμερική, αν ψάχνετε αποδείξεις για την αξία της μόρφωσης. Η συγγραφέας του πέρασε μέσα από σαράντα κύματα γιατί της έτυχε μια οικογένεια αλλοπρόσαλλη και μισαλλόδοξη, που ήθελε να κρατήσει τα μέλη της σαν φυλακισμένους. Η Γουεστοβερ, όπως και ο Vince της Ελεγείας του Χιλμπίλι (εκδόσεις Δώμα) και του Εντύ Μπελγκέλ (εκδόσεις Αντίποδες) βρήκε τη “σωτηρία” στο σχολείο, στην εκπαίδευση και τη μόρφωση.

 

 Συζητήσεις Με φίλους – Sally Rooney – εκδόσεις Πατάκη: Αν αναρωτιέστε κι εσείς για τη γενιά που γεννήθηκε κοντά στο τέλος του προηγούμενου αιώνα, αν δεν καταλαβαίνετε πώς σχετίζονται και τί τους απασχολεί τότε διαβάστε αυτό το βιβλίο. Αλλά διαβάστε το και για τη ζωντανή του γλώσσα, για την ευφυΐα της Ρούνεϋ , για την ερωτική ιστορία που μπλέκεται, ξεμπλέκεται, και ξαναμπλέκεται όπως όλες οι καλές ερωτικές ιστορίες. (Αγαπάω πολύ τη Ρούνεϋ , διάβασα και το Normal People και λάτρεψα το διήγημα της που δημοσιεύτηκε εδώ)

Ένα αστυνομικό που δεν έχω διαβάσει. Αυτό είναι κάτι που δεν κάνουμε, το ξέρω, είναι αντιδεοντολογικό. Αλλά διάβασα το πρώτο μέρος της τριλογίας του εισαγγελέα Τεοντόρ Σάτσκι (Les impliques – Οι μπλεγμένοι) και μου άρεσε πάρα πολύ. Οι εκδόσεις Στερέωμα ξεκίνησαν από το δεύτερο μέρος της τριλογίας για κάποιο λόγο (για ποιον;). Ένας Κόκκος Αλήθειας λέγεται και η φίλη Χίλντα Παπαδημητρίου που είναι πιο ειδική το προτείνει ανεπιφύλακτα. Περισσότερα αστυνομικά μετά τις διακοπές, που θα κάνω επιδρομή στη βιβλιοθήκη του αδελφού μου!

Να περνάτε ωραία όπου κι αν είστε, σε θάλασσα, βουνό ή στη βεράντα σας στην πόλη.