URSULA LE GUIN – The Earthsea Quartet

 Πριν λίγο καιρό διάβασα με παρότρυνση κάποιων καινούριων φίλων και κάποιων σχολιογράφων του μπλογκ, το πρώτο μέρος της τετραλογίας της Γεωθάλασσας. Μετά κόλλησα και βρήκα και τα υπόλοιπα βιβλία, σε μια ενιαία έκδοση του Penguin και μόλις πριν λίγο τα τελείωσα. Οι εντυπώσεις μου παραμένουν εξαιρετικές όπως και στο πρώτο βιβλίο. 

Το πρώτο βιβλίο ξεκινούσε με την ιστορία ενός νεαρού παιδιού, χαρισματικού μάγου που περνώντας μέσα από πολλές περιπέτειες ουσιαστικά ενηλικιώνεται και βρίσκει το δρόμο του. Αρχίζοντας το δεύτερο βιβλίο ξαφνιάστηκα γιατί περίμενα ότι θα συνέχιζε από κει που σταμάτησε. Ο νεαρός Γκεντ όμως δε φαινόταν πουθενά. Αντί γι αυτόν μια μικρή κοπέλα, προετοιμάζεται να γίνει ιέρεια μιας άγριας θρησκείας (όπως οι περισσότερες θρησκείες μάλλον). Η κοπέλα πρέπει να ξεχάσει εντελώς την οικογένεια της, την πατρίδα της, ό,τι ήξερε μέχρι τότε (μέχρι τα 6 της δηλαδή) να απογυμνωθεί εντελώς από τον εαυτό της και να γίνει «αγνή» και «άσπιλη» υπηρέτρια κάποιων σκοτεινών δυνάμεων. Ζει απομονωμένη κάπου στην έρημο μαζί με άλλες ιέρειες κατώτερες της υποτίθεται που όμως τη χειραγωγούν. Ζει κοντά σε ένα λαβύρινθο τον οποίο μαθαίνει σιγά σιγά. Δεν έχει συναντήσει ποτέ κάποιον άντρα, εκτός από τους ευνούχους υπηρέτες. Κάπου εκεί όμως, γνωρίζει ένα νεαρό εισβολέα, που καταφέρνει να εισχωρήσει στο άδυτο των αδύτων, γκρεμίζοντας έτσι όλες τις βεβαιότητες της μικρής για τους θεούς που υπηρετεί και την παντοδυναμία τους. Κι από τη στιγμή που οι θεοί δεν είναι παντοδύναμοι, η αμφιβολία αρχίζει να την ξυπνάει, να της δείχνει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος. Ο νεαρός εισβολέας που δεν είναι ούτε κλέφτης, ούτε απατεώνας, έχει τις δικές του δυνάμεις, και θα καταφέρει να την πείσει να το σκάσει. Αυτός είναι ο Γκεντ του πρώτου βιβλίου και η Τέναρ μαζί του θα εκπληρώσει την μοίρα της που ήταν διαφορετική από εκείνη που της είχαν πει.

Καθώς γράφω καταλαβαίνω ότι έχω πει ήδη πολλά για την πλοκή και κάποιοι φίλοι θα δυσαρεστηθούν πάλι και θα μου λένε ότι τους το χαλάω. Εντάξει δε λέω άλλα, μόνο ότι στο τρίτο και τέταρτο βιβλίο βρίσκουμε τον Γκεντ σε νέες πιο ώριμες περιπέτειες.

Ειδικά το τέταρτο που γράφτηκε σχεδόν 20 χρόνια μετά το πρώτο οι ήρωες έχουν μεγαλώσει, είναι αρκετά διαφορετικό, πιο φιλοσοφικό θα έλεγα με πολλούς προβληματισμούς σχετικά με τα δυο φύλα και τη δύναμη τους. Αλλά και τη διαφθορά της εξουσίας, την εκμετάλλευση ενός ταλέντου για καλό ή κακό σκοπό για την αλλαγή στην κοινωνία που έρχεται με τα χρόνια.

Τα βιβλία μιλάνε για ένα κόσμο παλιό, ένα κόσμο χωρίς μηχανές, που τα πλοία πλέουν με τη δύναμη του αέρα ή τη μαγεία. Οι αποστάσεις μετριούνται ανάλογα με το πόσο θέλεις να τις διανύσεις με τα πόδια και οι άνθρωποι είναι γενικά σχηματικοί, καλοί ή κακοί. Οι βασιλιάδες βασιλεύουν, οι μάγοι μαγεύουν και βοηθάνε τους ανθρώπους, οι μάγισσες είναι κατώτερες απ’τους μάγους αλλά ξέρουν να θεραπεύουν, οι γυναίκες είναι εκεί για να δίνουν ζωή και να περιμένουν. Δεν υπάρχουν μεγαλειώδεις μάχες, ούτε αμύθητα πλούτη, ούτε διονυσιακά γλέντια. Μια ζωή αρκετά απλή και τόσο περίπλοκη. Οι άνθρωποι κι εκεί υποκύπτουν στις αδυναμίες τους και εξαρτώνται από ουσίες, ή χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να βλάψουν. Οι γνώστες είναι κι εκεί πολλές φορές αλαζόνες και δεν ακούν τους συνανθρώπους τους, ζουν ξεκομμένοι και ασκούνται σε μάταιες αναζητήσεις.

Η δύναμη των βιβλίων είναι σίγουρα το ωραίο γράψιμο και οι παραβολές τους. Έχουν χαρακτηριστεί λογοτεχνία για νέους και έχουν βραβευτεί ως τέτοια, ίσως λόγω της απλότητας και του συμβολισμού τους. Αυτό φυσικά δεν αφαιρεί από τη γοητεία τους.

Όσο διάβαζα αυτό το βιβλίο – είναι κι ένα μικρό τούβλο και το διάβαζα καιρό – τραβούσα την προσοχή. Θες η εικονογράφηση στο εξώφυλλο, θες το παράξενο όνομα της συγγραφέα, όλο και κάποιος θα με ρωτούσε γι αυτό. Όταν άρχιζα να εξιστορώ όλοι έμεναν μ΄ανοιχτό το στόμα και ήθελαν να μάθουν τη συνέχεια. Σας βεβαιώνω πως αν αρχίσετε να το διαβάζετε θα νιώσετε κι εσείς το ίδιο!