MARTIN SODERGAARD – Wordpharmacy

Σήμερα έχουμε μια πρωτιά στο μπλογκ: σας γράφω για ένα “βιβλίο” που δεν έχω διαβάσει! Αλλά μόλις διάβασα γι αυτό και είμαι τόσο ενθουσιασμένη που θέλω να το πω σε όλο τον κόσμο.

Μελετώντας πριν λίγο τη γαλλική εφημερίδα Le Monde, έπεσα πάνω σε αυτή τη φωτογραφία: 

Μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβω τι έβλεπα. Κουτάκια που μοιάζουν σαν από φάρμακα αλλά γράφουν πάνω «Ρήματα», «Επίθετα», «Άρθρα» και λοιπά. Είναι η δημιουργία του Δανού ποιητή Morten Sondergaard, το κουτί λέγεται «Το Φαρμακείο των Λέξεων» και πρόσφατα κυκλοφόρησε στη Γαλλία.

Η ιδέα είναι ότι μέσα στο κουτί-βιβλίο, υπάρχουν 10 άλλα κουτάκια, τα 10 μέρη του λόγου. Μέσα σε κάθε κουτάκι υπάρχουν λέξεις, και φυσικά ένα χαρτάκι με τις οδηγίες χρήσης, με συμβουλές για τη δοσολογία και τις ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Δεν ξέρω ποιες λέξεις έχει συμπεριλάβει ο ποιητής, σ’ένα βίντεο του που είδα λέει ότι μιλάει για τη χρήση από εγκύους. Ποιες λέξεις δε συνιστάται να βλέπει μια έγκυος άραγε; Τις λέξεις αποβολή, καρκίνος, πρόωρος τοκετός; ( Ο ποιητής λέει πάντως πως αν είσαι έγκυος καλύτερα να αποφεύγεις τα επίθετα). Και οι άνθρωποι που πονάει η καρδιά τους; Μήπως να αποφεύγουν τα πολλά επίθετα ή τα επιρρήματα όπως πάντα και ποτέ; Αν έχετε προβλήματα όρασης χρειάζονται τα άρθρα; Μήπως σας κουράζουν χωρίς λόγο;

Η όλη ιδέα του βιβλίου/φαρμακείου μου φαίνεται τόσο ιδιοφυής που δεν μπορώ να σταματήσω να κάνω συνειρμούς: είναι οι λέξεις φάρμακο; Και τι φάρμακο είναι; Πικρό; Ή ζαχαρωμένο όπως τα σιρόπια που δίνουμε στα παιδιά; Είναι φάρμακο αντικαταθλιπτικό που επεμβαίνει στις συνάψεις του εγκεφάλου μας και μας κάνει να βλέπουμε τη ζωή αλλιώς; Ή μήπως φάρμακο ηρεμιστικό για να σταματήσει η καρδιά (πάλι) να χτυπάει ανεξέλεγκτα και να μην ξέρουμε γιατί. Και η ποίηση; Τι μορφή έχει; Είναι χαπάκι; Ή μήπως υπόθετο; Ή μήπως αλοιφή που βάζεις στο πονεμένο μέλος και σε ανακουφίζει;

Προσωπικά δεν μπορώ να καταπίνω τα χάπια. Για να με ξεγελάσω τα βάζω σε μια μπουκιά ψωμί. Αλλά τελευταία δεν ξεγελιέμαι ούτε έτσι και πρέπει να καταπιώ κάτι που μ’αρέσει πολύ, ένα μελομακάρονο ας πούμε. Α, ναι με ένα μελομακάρονο καταπίνω ό,τι «χάπι» θες.

Αλλά για να γυρίσουμε στον Sodergaard, η ιστορία του πως συνέλαβε την ιδέα του Φαρμακείου Λέξεων είναι εξίσου συναρπαστική. Ο πατέρας του, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, έπασχε από επιληψία. Τα παιδικά χρόνια του ποιητή οι λέξεις και τα χάπια του πατέρα του υπήρχαν παντού. Εύκολο για ένα παιδί να μπερδεύει τα “verbs” και τα “Valium”. Το ποίημα που περιγράφει μια σκηνή που περιμένουν το ασθενοφόρο για τον πατέρα του, ξύπνησε διάφορες προσωπικές μνήμες που θέλω να ξεχάσω. Αλλά να που η ποίηση γίνεται το φάρμακο μου. Ή όπως λέει και ο ίδιος ο Sondergaard σε περίπτωση ανάγκης επικοινωνήστε με τον κοντινότερο ποιητή σας. Ειδικά στις μέρες μας, αυτό δεν είναι δύσκολο. Ανάμεσα στους φίλους και γνωστούς μου στο Facebook, η πιο μεγάλη επαγγελματική ομάδα που έχω είναι σίγουρα οι εκπαιδευτικοί. Η δεύτερη πιο μεγάλη ομάδα είναι πιστεύω οι Ποιητές!

Ο Sondergaard λέει στο βίντεο ότι έκανε ένα συνδυασμό της γραμματικής και των φαρμάκων και μιλάει επίσης για την ανάγκη συνεργασίας με το μεταφραστή γιατί δεν ακολουθούν όλες οι γλώσσες την ίδια δομή. Αναρωτιέμαι πώς να λειτουργούν οι λέξεις που έχει διαλέξει στα ελληνικά και αν άραγε θα ήταν εύκολο για τον έλληνα μεταφραστή κάτι τέτοιο. Στη σελίδα του βιβλίου υπάρχει μια ιδιαίτερη φωτογραφία που εμφανίζονται οι μεταφράσεις του κουτιού σε άλλες γλώσσες. Υπάρχει και μια φωτογραφία με δυο ελληνικά κουτάκια φαρμάκων αλλά από μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο δεν βρίσκω κάτι για την έκδοση του βιβλίου.

Θα συνεχίσω να ψάχνω όμως. Καλή σας Κυριακή. Ελπίζω να μη χρειαστείτε κανένα φάρμακο σήμερα. Αν παρελπίδα υπάρξει ανάγκη, ελπίζω οι λέξεις να είναι αρκετές. Έχω πολλές προτάσεις αλλά θα σας αφήσω με μία από το δικό μου αγαπημένο ποιητή εδώ και αρκετό καιρό: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος – Αν ήρθαν τα Χριστούγεννα και πέρασαν