Οι Βρυξέλλες μου

“Μάντεψε που θα πάω την άλλη βδομάδα” μου είπε και τα μάτια της πετούσαν σπίθες. “Φεύγεις για Βρυξέλλες;;” Έτσι ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο και συνεχίζω να το γράφω. Και νομίζω ότι δε θα το τελειώσω ποτέ.

Το  πρώτο ταξίδι στις Βρυξέλλες μπορεί να ξεκινήσει από το Mont des Arts, το βουνό των τεχνών.  Στο Βασιλικό μουσείο καλών τεχνών (Musees Royaux de Beaux-Arts de Belgique) μπορεί κανείς να θαυμάσει πολλά αριστουργήματα Φλαμανδών ζωγράφων. Eίναι ένα μεγάλο μουσείο με 7 υπόγειους ορόφους, αν κάποιος δεν έχει όρεξη να κλειστεί για ώρες σε ένα μουσείο, δεν το συνιστώ. Προτείνω να πάτε καλύτερα στο διπλανό μουσείο του Μαγκρίτ, που είναι πολύ όμορφα στημένο, με αποσπάσματα από ποίηση, με μία χρονογραμμή που διατρέχει όλους τους ορόφους και περιγράφει την εποχή του ζωγράφου και τους ατμοσφαιρικούς του πίνακες που είναι εντελώς απόκοσμοι. Το πιο γνωστό του έργο με την πίπα δεν είναι εδώ, είναι στο Λος Άντζελες, αλλά έχει άλλα που αποζημιώνουν τον επισκέπτη. Το κατάστημα του μουσείου εξ’ίσου ιδιόρρυθμο με τον Ρενέ!

Απέναντι από αυτό το μουσείο είναι το MIM, Musee d’Instruments de Musique, το μουσείο των μουσικών οργάνων. Άλλο ένα μικρό μουσειάκι που σε αφήνει κατάπληκτο. Οι προθήκες είναι γεμάτες με παράξενα όργανα από όλο τον κόσμο τα οποία μπορείς να ακούσεις με τα ειδικά ακουστικά . Στην οροφή του κτηρίου που είναι και το ίδιο πανέμορφο, φτιαγμένο από σίδερο και γυαλί στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, έχει όμορφο καφέ με πανοραμική θέα του ιστορικού κέντρου.

Μετά μπορείτε να τσιμπήσουμε ένα σαντουιτσάκι ή μια σουπίτσα σε ένα ωραίο καφέ που έχει εκεί δίπλα ή να χαζέψετε τη γκαλερί με τα έργα σύγχρονων καλλιτεχνών, πριν κατηφορίσουμε για τη Grande Place. Θα περάσετε πρώτα μπροστά από μια σέρα με περιποιημένα δέντρα και παρτέρια, ανάλογα με την εποχή. Στα αριστερά σας είναι η Εθνική βιβλιοθήκη, ωραία επίσκεψη για βιβλιόφιλους, αλλά δε τη συνιστώ για κάποιον που έχει λίγο χρόνο. Με τα πόδια θα περπατήσετε μέσα από την πλατεία Mont des Arts, θα συνεχίσετε κατηφορικά μέχρι να βρείτε την πλατεία Place de l’agora, που συνήθως έχει ένα σωρό περίπτερα με τουριστικά μικροπράγματα, τα αποφεύγουμε αριστοτεχνικά και πάμε προς την είσοδο της στοάς Les Galeries Royales de Saint-Hubert. Μπαίνετε μέσα και χαζεύετε κατά βούληση. Όλα τα σοκολατάδικα είναι εδώ: Neuhaus, Leonidas, Cornet (καλή σχέση τιμής και ποιότητας), Mary (αγαπημένο και πανάκριβο), Marcolini (οι βιτρίνες του είναι έργα τέχνης). Θα χαζέψετε τα χειροποίητα γάντια, μπορείτε να πιείτε καφέ στο παραδοσιακό Mokafe, ή να δοκιμάσετε τα κρουασάν αμυγδάλου στο Pain Quotidien. Δεν παραλείπετε να μπείτε στο Librairie Tropismes, σε μια στροφή της στοάς –  είναι ένα πανέμορφο βιβλιοπωλείο με καθρέφτες από πάνω μέχρι κάτω και εσωτερικές σκάλες. Γενικά εδώ χαζεύουμε. Θα περπατάτε και θα ακούτε πολλές γλώσσες, όπως παντού στις Βρυξέλλες, σίγουρα και ελληνικά. Όλα τα μαγαζιά είναι όμορφα και ακριβά επίσης. Αλλά δεν πειράζει. Δεν ήρθαμε για να ψωνίσουμε, ήρθαμε για να ζήσουμε.

Αν βγείτε από το πίσω μέρος της στοάς, ακριβώς απέναντι είναι μια από τις ωραιότερες μπυραρίες των Βρυξελλών, La mort subite, Ξαφνικός Θάνατος. Γενικά οι Βρυξελλιώτες έχουν μια τάση να δίνουν παράξενα ονόματα. Παράξενα για μας, in any case. Εκατοντάδες μπύρες, γλυκές, πικρές, με γεύση φρούτων, γεμάτες, ελαφριές σαν λεμονάδες ή δυνατές να σε ρίχνουν κάτω εκεί που δεν το περιμένεις.

Καλύτερα όμως να γυρίσουμε πίσω από το δρόμο που ήρθαμε για να πάμε στη Grand Place. Αν μπορέσουμε να σκηνοθετήσουμε να φτάσουμε την ώρα που πέφτει ο ήλιος και η πλατεία γίνεται χρυσή θα ήταν τέλεια. Ας έχουμε διαβάσει λίγα πράγματα πριν, για τα κτίρια γύρω απ’την πλατεία, το δημαρχείο και όλες τις συντεχνίες που στολίζουν τα κτήρια τους με τα αντίστοιχα αγαλματίδια. Αποφεύγουμε να πιούμε καφέ ή μπύρα εδώ γιατί οι τιμές τσιμπάνε. Βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και συνεχίζουμε προς La Bourse. Το παλιό χρηματιστήριο επίσης φωτογενές. Στα αριστερά θα βρούμε ακόμη ένα παλιό καφέ-ρεστοράν, το Cirio. Εκεί θα δοκιμάσουμε και το “κοκτέιλ” που σου έλεγα Μαρία, μισό λευκό κρασί μισή σαμπάνια, half and half.

Αν πάρουμε με τα πόδια το δρόμο ακριβώς απέναντι από το Bourse, θα βρεθούμε σε καμία εκατοστή μέτρα σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Στρίβοντας αριστερά βγαίνουμε στην περιοχή St Gerry, με πολλά μικρά μπαρ και εστιατόρια. Ωραίες μπύρες έχει παντού, στο Zebra, που μοιάζει λίγο με το δικό μας το Αλομπάρ, και μπορείς να πάρεις και une portion de fromage, μια μερίδα τυράκι, μαζί με τη μπύρα, είχα δει που το έτρωγαν κάτι Βέλγοι και ζήλεψα. Στο Roi des Belges, η ατμόσφαιρα είναι πιο διαχρονική, με ωραίους ξύλινους πάγκους σμιλεμένους από το χρόνο, αλλά παίζει εξαιρετικές μουσικές μερικά Σάββατα. Στο Mappa Mundo έχει πάντα κόσμο.

Όχι πολύ μακριά είναι η πλατεία St Catherine με την ωραία εκκλησία και γύρω γύρω τα εστιατόρια με τα μύδια. Εκεί κάπου ανάμεσα είναι και η Rue Flandre που έχει ένα σωρό ενδιαφέροντα μαγαζάκια, ρούχα δεύτερο χέρι, αν μπεις στο Deuxieme Phase, δώσε χαιρετίσματα στην Έκι την πανέμορφη ιδιοκτήτρια με τη φωνή που μοιάζει στης Σαντέ. Λίγο παρακάτω στο Chicago, ένα παλιό σινεμά που έχει γίνει καφέ μπορείς να φας ωραίο κέικ καρότου.

 

Θα προλάβεις άραγε να περάσεις από την πλατεία Flagey; Πηγαίναμε το Σάββατο ή την Κυριακή με τη γειτόνισσα μου τη Νούρια και χαζεύαμε τα τροπικά φρούτα και λαχανικά, πολλά από αυτά δεν τα είχαμε ξαναδεί, τρώγαμε τηγανιτές μπανάνες από τους Σενεγαλέζους και όστρακα με κρασί με το κομμάτι. Περιμένεις λίγο στην ουρά και λες στην κυρία αν θες 3 ή 6 ή 9 huitres στο πιάτο σου, με λίγο λεμόνι και μια φέτα μαύρο ψωμί! Εκλεκτός μεζές! Αν έχεις όρεξη να δεις ένα άλλο ωραίο βιβλιοπωλείο, σίγουρα θα έχεις δει φωτογραφίες του στο web, το Ptyx, (Rue Lesbroussart 39) βγάλε κι εσύ μια φωτό με τη Βιρτζίνια Γουλφ και μπες να χαζέψεις τις ποιητικές συλλογές. Είναι από τα λίγα βιβλιοπωλεία με ανεξάρτητους εκδοτικούς οίκους, με την ποίηση στην πρώτη γραμμή, θα βρεις ακόμη και δίγλωσσες εκδόσεις, τον Άρη Αλεξάνδρου και την Αλεχάντρα Πισάρνικ δίπλα δίπλα.

Ξέρεις, αν πάρεις το τραμ 81 από την πλατεία Φλαζέ (Flagey), θα σε κάνει μια τεράστια βόλτα σε τόσο διαφορετικά μέρη της πόλης. Θα περάσει από την οδό Bailli, την εκκλησία Trinite, μετά θα μπει στην περιοχή St Gilles και θα περάσει μπροστά από το σουβλατζίδικο Αcropolis, που παλιά πρέπει να γνώριζε δόξες αλλά τώρα παρακμάζει, θα κατηφορίσει προς το Δημαρχείο του St Gilles, ένα μεγαλειώδες κτίριο όπου αν έχεις χρόνο μπορείς να ανέβεις στον πύργο του και να χαζέψεις πιάτο όλες τις Βρυξέλλες. Θα χαζέψεις σίγουρα με την κίνηση και τα κορναρίσματα στη Barriere, θα σου θυμίζει και λίγο Ελλάδα σίγουρα, εδώ μπαίνουμε στις όχι και τόσο χλιδάτες περιοχές, πιο μποέμικα, εδώ έμεινα 1.5 χρόνο και ήταν πολύ όμορφα. Καλλιτέχνες, ηθοποιοί, βιβλιοπωλεία συνεταιριστικά, γκαλερί, καφέ και φούρνοι πορτογαλέζικοι, κόμιξ, αγορά κάθε Σάββατο, το St Gilles έχει ζωή. Αν σταματήσεις, έτσι για χάρη μου, να πιεις μια μπύρα στη μπρασερί Βερσούρεν (Verschueren). Αν πεινάσεις μπορείς να ζητήσεις να σου φέρουν κεφτέδες κρύους στη λαδόκολλα. Μια μέρα είχαμε καθίσει ώρες ατέλειωτες με την παρέα μου, ξεκινήσαμε μεσημέρι με καφέ και καταλήξαμε με μπύρες το βραδάκι, εν τω μεταξύ είχαν παρελάσει μπροστά μας ένα σωρό τύποι, ένας αφρικανικός γάμος στην εκκλησία απέναντι και οι απαραίτητοι τσιγγάνοι με το κοντραμπάσο με τις πλαστικές χορδές!

Μετά μπορείς να κατέβεις προς την οδό Fontainas να δεις τον τεράστιο γεράκο ζωγραφισμένο στην πολυκατοικία πάνω απ’ την είσοδο του μετρό και να χαζέψεις το Λευκό Πύργο της πόλης, που εδώ τον λένε Porte de Halle.

Αν πάρεις το μετρό κατέβα στη Louise. Βγαίνοντας απ’ τα υπόγεια θα πάρεις μια μυρωδιά από υψηλή ραπτική, Chanel, Tiffany’s και δε συμμαζεύεται και θα περάσεις μπροστά από το Δικαστικό Μέγαρο, Palais de Justice, επί το γαλλικότερον, το οποίο όλο το φτιάχνουν και όλο με σκαλωσιές είναι. Μετά θα πάρεις τη Rue De la Regenceγια να βρεθείς στο Sablon. Εδώ τα Σάββατο έχει αγορά με αντίκες, παλιά αντικείμενα, γκραβούρες με το Μπωντλέρ, ασημένια μαχαιροπίρουνα, σκαλιστά από την Αφρική, οι Βέλγοι θυμούνται τα περασμένα τους μεγαλεία και τα βγάζουν στο σφυρί. Καφεδάκι στο La Kartchma ένα από τα παλιότερα καφέ με τις υπέροχες Αrt Nouveau πόρτες του.

Γράφω γράφω και όλο μου ‘ρχονται κι άλλες ιδέες. Το μουσείο Horta, στις Ixelles, του εμπνευσμένου Βέλγου αρχιτέκτονα, του οποίου το σπίτι έχουν μετατρέψει σε μουσείο. Όταν πήγα την τελευταία φορά ανακαίνιζαν την κουζίνα και δεν είχα μπορέσει να τη δω. Λίγο παραπάνω έχει ένα φανταστικό μαγαζί με έπιπλα και μικροαντικείμενα που έχει ένα ακόμη ωραιότερο καφέ. Με ιδιαίτερη διακόσμηση, και ωραία κέικ και τσάγια. Γενικά μια βόλτα σε αυτή την περιοχή είναι όμορφη γιατί έχει πολλά σπίτια εποχής 1910 -1930 με τα αυθέντικα τους παράθυρα, τις στρογγυλάδες, τα στοιχεία Art Nouveau και Art Deco.

Την Κυριακή το πρωί βόλτα στην πλατεία Jeu de Balle για γιουσουρούμ και καφέδες και ούζα (ricard στα γαλλικά) στους γύρω δρόμους, Rue Haute & Rue Blaes.

Οποιαδήποτε μέρα, μια ωραία ιδέα για βόλτα στο κέντρο είναι η βόλτα που ψάχνεις να βρεις τα ωραία γκραφίτι. Από γωνιά σε γωνιά ξεπροβάλλουν και συνήθως έχουν να διηγηθούν μια ιστορία για την ιστορία αυτού του σημείου. Ο Τεν τεν είναι ο διασημότερος αλλά όλα είναι φανταστικά.

Για τις καλύτερες τηγανιτές πατάτες είτε Place Jourdan στου Antoine’s είτε στην καντίνα στην πλατεία Flagey,  τα βράδυα. Έχει ουρά κι εκεί αλλά έχει πλάκα. Εκεί άκουσα πρώτη φορά τη σως pili pili. Μικρή μερίδα να πάρετε γιατί τηγανίζουν τις πατάτες στο λίπος και είναι πολύ βαριές.

Το πιο γνωστό πιάτο είναι οι carbonnades, που είναι μοσχαρίσιο κρέας που το έχουν μαρινάρει για ώρες στη μπύρα και το μαγειρεύουν με τη σάλτσα του. Το σερβίρουν με πατάτες. Ο καθένας θεωρεί πως κάνει την αυθεντική συνταγή carbonnades, αλλά οι περισσότεροι προσθέτουν ζάχαρη που το χαλάει. Πολύ καλό και οικονομικό έφαγα στο Scieve Lavabo που είναι αυτό που λέει το όνομα του, έχει ένα νιπτήρα στην είσοδο, είπαμε έχουν μανία με τα παράξενα ονόματα. (Υπάρχουν σε δυο τρία σημεία της πόλης, το πιο κοντινό στην πλατεία Jourdan).

Μην ξεχάσεις να πάρεις το free press περιοδικάκι BRUZZ, έχει κείμενα και στα αγγλικά και μπορείς να βρεις όλα όσα γίνονται το ΣΚ από πάρτι, ξεναγήσεις, μέχρι μουσεία, εκθέσεις, δωρεάν συναυλίες κλπ.

Ξέρω ότι δε θα πας σε όλα αυτά Μαράκι, δυο φουλ μέρες θα έχεις, ευτυχώς θα έχετε και το Βέλγο μαζί σας να σας πάει σε ωραία αυθεντικά μέρη. Ο καθένας φτιάχνει τη δική του ιστορία σε όποια πόλη κι αν βρεθεί και η δική μου έχει πολλούς καφέδες, φαγητά και γλυκά, βιβλιοπωλεία, βόλτες με τα ποδήλατα, εκδρομές, γνωριμίες με απροσδόκητους ανθρώπους, ιστορίες χωρίς τέλος. Μακάρι να πάρεις μια γεύση από όλα αυτά το Σαββατοκύριακο.

 

Διευθύνσεις:

Βιβλιοπωλεία

Filigranes – Avenue des Arts 39 (τεράστιο με πολλά τμήματα, θα βρεις και για τα παιδιά)

Passaporta – Cool βιβλιοπωλείο έχει πολλούς τίτλους στα αγγλικά, στο δρόμο με τους σχεδιαστές – Rue Antoine Dansaert 46

Μεταχειρισμένα βιβλία – Pele Mele – Rue Maurice Lemonnier 55

Jazz Bars

L’archiduc

Madame Moustache

Frites

Antoine – Place Jourdan

Καντίνα – Place Flagey

Για τις μεταφορές από και προς το αεροδρόμιο χρησιμοποιούμε τα οχήματα του κυρίου Ηλία. Οι ιστορίες που ακούς στα βανάκια- ταξί είναι ένα άλλο κεφάλαιο από μόνες τους!